ซุปตาร์พร้อมรัก นักศึกษาพร้อมร้าย

บทที่ 8 เป็นอะไร

"สวัสดีค่ะพี่มาวิน" มัดหมี่ที่เปิดประตูรถขึ้นมานั่งกล่าวทักทายและยกมือไหว้มาวินที่มารับ แต่ทว่า สีหน้าของเธอดูนิ่งเฉยเอามากๆ

"กินข้าวหรือยังครับ" มาวินถามน้องออกมา

"ยังคะ" มัดหมี่ตอบออกมาเพียงเท่านั้น

"งั้นไปกินข้าวกันก่อนแล้วกันนะ" มาวินบอกน้องออกมา

"ค่ะ" มัดหมี่ตอบพี่ออกมาเพียงเท่านั้นแล้วนั่งเหม่อมองออกไปที่ทางข้างหน้า เธอยังคงคิดเรื่องที่เธอฝันเมื่อคืน เรื่องที่เธอฝันว่า พี่มาวินมีใครอีกหลายคน ความรู้สึกเสียใจ ยังชัดเจนมากเหลือเกิน

มาวิน สังเกตุเห็นน้องดูเหม่อผิดปกติ เขาตบไฟเลี้ยวรถเข้าข้างทาง แล้วจอด

"มีอะไรเหรอคะ" มัดหมี่ที่เห็นพี่ตบไฟเลี้ยวจอด เธอถามออมาอย่างแปลกใจ

"เป็นอะไร หึ คำนี้พี่ต้องถามเธอหรือเปล่า ว่าเป็นอะไร ดูเหม่อลอย ตาก็ช้ำเหมือนคนร้องไห้ เธอเป็นอะไร บอกพี่สิ"มาวินถามรัวออกมาอย่างเป็นห่วง

"เปล่าคะ" มัดหมี่ตอบแล้วก้มหน้าหลบสายตาของพี่

"ไม่จริงอะ เธอต้องเป็น มีอะไรบอกพี่มา" มาวินบอกน้องอย่างไม่เชื่อว่าน้องไม่ได้เป็นอะไรอย่างที่พูด

มัดหมี่เงยหน้ามองพี่นิ่ง อยู่นาน มาวินเองมองน้องอย่างรอฟัง เขาเองเป็นห่วงน้องมากจริงๆ

"ว่าไงครับที่รัก เป็นอะไร บอกพี่ได้ไหม" มาวินถามออกมาอย่างใจเย็นอีกครั้ง

คราวนี้มัดหมี่มองหน้าพี่แล้วน้ำตาเธอไหลออกมา แววตาของความน้อยใจ และเสียใจ ปรากฎออกมาให้มาวินเห็นได้อย่างชัดเจน

"หนูเป็นอะไร ใครทำอะไร เป็นอะไร ร้องไห้ทำไมครับ" มาวินละล่ำละลักถามอย่างตกใจเอามากๆ ที่เห็นน้องเป็นแบบนี้

มัดหมี่มองหน้าพี่ แล้วก็ยิ่งร้องไห้ มาวินเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้น้องอย่างสงสารและเป็นห่วง เขาไม่เข้าใจว่าน้องเป็นอะไร

"บอกพี่ได้ไหมครับมัดหมี่เป็นอะไร" มาวินยังคงถามน้องอย่างใจเย็น

"หนูไม่รู้ว่าพี่มีคนอื่นอยู่ไหม แต่หากว่าพี่มีใครอยู่ พี่ก็อย่ามาตามจีบหนูอีกเลย หนูไม่อยากเป็นของเล่นของพี่" มัดหมี่บอกพี่ออกมาทั้งน้ำตา เธอดูเจ็บปวดเอามากๆ น้องไปเอามาจากไหน ว่าเขามีคนอื่น มาวินออกอาการงง

"เดี๋ยวนะครับ เราไปเอามาจากไหน ว่าพี่จะมีคนอื่น ทั้งๆที่พี่ไม่ได้มีใครน้องจากเรา"มาวินยังคงถามออกมาอย่างใจเย็น

มัดหมี่มองหน้าพี่ก่อนจะเบ๊ะปากตอบ

"เมื่อคืนหนูฝัน ว่าพี่มีเมียอยู่แล้วตั้ง 2 คน แล้วพี่ก็ยังมาบอกว่า รักเท่ากันทุกคน" พอพูดถึงตรงนี้มัดหมี่ก็น้ำตาไหลพราก

"หะ ฝันเหรอครับ" มาวินถามออกมาอย่างงงๆ

"ค่ะ มันเหมือนเรื่องจริงมากเลย"

"อย่าบอกนะครับ ว่าหนูมีอาการแบบนี้ เพราะฝันเมื่อคืน" มาวินถามน้องออกมา

มัดหมี่พยักหน้าให้พี่ แทนคำตอบ

"ไปกันใหญ่แล้ว พี่ไม่ได้มีใคร พี่มีหนูคนเดียว แล้วก็เก็บไปฝันเป็นเรื่องเป็นราว พี่บอกว่าให้ย้ายไปอยู่ด้วยกัน ก็ไม่ยอม แล้วก็เก็บเอามาคิดมากฝัน น้อยใจ แล้วก็ร้องไห้ ดูสิเนี่ยะ ตาบวมหมดแล้ว" มาวินบอกออกมาแล้วเช็ดน้ำตาให้น้องอย่างอ่อนโยน และอบอุ่น

ตอนนี้ มัดหมี่นิ่งไปแล้ว มาวินขับรถพามัดหมี่ออกมาที่ต่างจังหวัด วันนี้เขาไม่ได้มีงานอะไรหรอ แต่ให้ตารางน้องว่ามีงาน เพราะเขาอยากอยู่กับน้อง

"ไปไหนคะ วันนี้พี่มีงานไม่ใช่เหรอ " มัดหมี่ถามออกมาเมื่อเห็นพี่ขับรถออกมาเข้าจังหวัดประจวบคีรีขันธ์แล้ว

"พาเด็กมาฮีลใจ" มาวินตอบออกมายิ้มๆ

"ฮีลใจ?"มัดหมี่ถามออกมางงๆ

" ความจริงพี่ไม่ได้มีงานอะไรหรอกวันนี้ พี่แค่อยากอยู่กับเรา อยากใช้เวลาศึกษากันมากกว่านี้ ได้เรียนรู้กัน เพราะพี่จริงใจกับเราจริงๆ แล้วดูสิ เด็กฝันเป็นเรื่องเป็นราวแล้วก็มานั่งน้อยใจ พี่ไม่มีใครเลยจริงๆ พี่บริสุทธิ์ใจจริงๆ เมื่อวานพี่ก็อ้อนอยากให้เราอยู่ต่อแล้ว แต่เราไม่ยอมอยู่"มาวินอธิบายไปขับรถไป

"ย้ายไปอยู่ได้ยังไง เรายังไม่ได้เป็นอะไรกันเลย" มัดหมี่บอกออกมาเสียงแผ่ว

"แน่ใจนะครับ"มาวินถามออกมาอย่างเน้นเสียง

"ก็ มัดหมี่ไม่อยากเป็นคนใจง่ายแบบนั้นนี่คะ"

"ไม่ได้ใจง่ายเลย เรานะคิดมากเกินไปรู้ไหม "

"ไม่ได้คิดมากสักหน่อย"

"หึ ไม่คิดมาก ก็ฝันแล้วเก็บเอามาผสมกันกับเรื่องจริงงงไปหมดแบบนี้ มันไม่เป็นผลดีนะหนู" มาวินบอกน้องยิ้มๆ

"ขับรถไปเลย ไม่ต้องพูดมาก หิวข้าวแล้วคะ ก่อนที่หนูจะโมโหหิว" มัดหมี่เปลี่ยนเรื่อง และโมโหกลบเกลื่อน

"ถ้าหิวมาก กินพี่แทนไปก่อนไหมครับ มีโรงแรมอยู่ใกล้ๆ เดี๋ยวพี่สละตัวเองให้หนูกินดีไหม" มาวินบอกออกมายิ้มๆ

"ไม่เอาค่ะ" มัดหมี่ตอบสวนมาทันที

"ไม่คิดสักหน่อยก่อนตอบเหรอ" มาวินแซวน้อง

"ไม่ต้องคิด ไม่เอาค่ะ ขับรถไปเลย หิวแล้ว" มัดหมี่พูดแล้วหน้าออกไปที่หน้าต่างรถแล้วอมยิ้ม

มาวินเองก็ขับรถไปด้วยหัวใจที่พองโต อย่างน้อยน้องก็มีอาการหึงหวงเขา ถึงแม้มันจะเป็นในฝันก็ตาม แต่นั้นแสดงว่า น้องเริ่มเปิดใจให้เขาเข้าบ้างแล้ว น้ำหยดลงหินทุกวัน มันยังกร่อน นี้หัวใจนิ่มๆ ของมัดหมี่ เขาจะเฝ้าหยอด เฝ้าจีบทุกวัน มันจะไม่ละลายและสนใจเขาบ้างก็ให้มันรู้ไป มาวินคิดไปขับรถไป แล้วก็อมยิ้มไป