1. BÖLÜM
587 Words
Merhaba sevgili arkadaşlar ilk bölüme hoşgeldiniz umarım severek okursunuz iyi okumalar dilerim
Sabah gözlerimi açtığımda savruk hareketlerle yatak dan indim tuvalete gidip yüzümü yıkarken aynada yüzüme bakıp düşünmeye başladım aklıma dün gece geldi.
" Bir rüya olmalı"
Diyerek kendime telkinde bulunuyordum ama çok da emin değilim.
Avuçlarımda ki suyu yüzüme tekrar vurarak bunun bir rüya olma olasılığı daha ağır bastı.
Merdivenden inerken mutfaktan gelen annemin güzel sesi karşıladı beni.
"Doymadım doyamadım sensiz geçen yıllara"
Annem kesinlikle bir aşk kadınıydı
Gülümseyerek mutfağa girdiğimde sanki 25 yıllık evli bir çift degil 25 günlük evli birbirine kur yapan yeni evli gibiler babam anneme
"Bende sana doyamadım Sultanım" diyice annem "Dün gece öyle demiyordun ama " diye hemen karşılık verdi
Daha fazla bu sahneye seyirci kalmak istemedim.
"Günaydın güzel ailem"
Diyerek mutfakdan içeri girdim annem hemen kendini toparlayıp "günaydın güzel kızım" derken babam ise bıyık altından gülüyor du.
Tam bir kaç birşey atıştırıp çıkayım derken annemin
"Hazal güzelce kahvaltını yap annecim zaten kuş kadar kaldın" demesiyle mecbur masaya oturdum.
"E hazal hanım mezuniyet hediyesi olarak ne istersiniz"
Acıkcası gönlümden bir araba geciyordu ama bunu söylemek konusunda kararsızdım.
Babamın bana mutlulukla bakan gözlerini görünce aslında en büyük hediye bu diye düşündüm benimle iftahar etmeleri.
Yinede babamı cevapsız bırakmak istiyorumdum
"Henüz aklımda bir şey yok babacığım ama olunca söz söyleyegim" diyerek konuyu kapattım.
"Geç kalıyorum güzel ailem şu son sınavıda vereyim artık" diyerek masadan kalktım.
Cantamı elime alırken annemde kapıya geldi
"Hadi güzel kızım sınavında başarılar diliyorum" diyerek beni öptü.
"Teşekkür ederim anneciğim" evden çıktım.
Hızlı adımlarla otobüs durağına gidip gelen otobüse bindim.
Kampüsün önünde inip hızla sınıfa girdim.
Son sınav kağıdım önümdeydi.
Sınavdan çıkınca artık kendimi kuş gibi rahat hissediyordum artık mezun oluyordum.
Nefes almak için Üsküdar gittim kız kulesinin karşısındaki minderlere oturdum cay söyleyerek bu güzel günü kutladım.
Akşam eve geldigimde günün stresinden midir bilinmez erken yatmak istedim.
Güzel bir uykunun içindeyken bi anda bir el hissettim üzerimde ama gözlerimi açamadım sonra dün gece de aynı şeyi yaşadığımı hatırladım ben ne kadar uyanmak istesemde uyanamıyordum arsız el göğüslerimi daha da sıkmaya başladı sonra yavaş yavaş eli aşağı doğru inmeye başladı ben soğuk terler dökmeye başladım yavaşca okşamaya başladı oşadıkca içimde anlamlandırmadıgım bir şey olmaya başladı nefes alış veriş hızlanmaya başladı bir anda durdu ve yüzüme doğru yaklaşan nefesden anladığım kadarıyla kulağıma bir şey söyleyecekdi.
Önce kısık bir nefes verdi ve
"Sakin ol küçüğüm" dedi.
Dudagıma küçük bir buse kondurdu ve gitti.
Bende kendimi uykuya teslim ettim.
Sabah uyandığında gece olanlar aklıma geldi bunun bir rüya olmadığı bariz ortaydı ama ben neden uyamadım nasıl tepki veremedim diye düşündüm.
Ve en önemlisi bu adam kimdi ve iki gecedir evimize nasıl girip çıkıyordu düşünüyorum nasıl biri olabilir diye ne demişti.
"Sakin ol küçüğüm" sesi çok yaşlı birine benziyordu aksine gayet genç tok bir sesdi. Düşünmekten başım ağrıdı hemen ayağa kalktım "Hemen gidip babama söylemeliyim" koşarak mutfağa doğru indim
"Baba" diyerek içeri girdim de hiç de beklemediğim bi manza vardı karşımda annem elinde tansiyon aleti babamın yanında duruyordu.
"Baba iyimisin"
"Bir şey yok kızım bu ara biraz yükseliyor tansiyonum önemli degil"
"Ne demek önemli degil baba doktor ne demişti kalbin için stresten uzak duracaksın"
Babam gecen yıl kalp spazmı geçirmişti ve doktoru hassas bir kalbi olduğunu stresten uzak durması gerektiğini söylemişti.
"İyiyim güzel kızım annenin evhamlıgı işte bilirsin anneni" diyerek bana göz kırptı.
Bütün gün babamın etrafında pervane olmuştu annem onları öyle görünce babama anlatma fikrini sildim aklımdan.
Bu işe kesin bir çare bulmalıyım o adamın kim olduğunu bulmalı ve cezasını almasını sağlamalıyım.
Evet ilk bölüm yayınlandı düşüncelerinizi merak ediyorum
Yeni bölümde görüşmek üzere hoşçakalın.
- Writer
