ทำงานร่วมกัน2
1165 Words
ฝั่งซี
"ทำไมต้องเป็นหนูที่พี่จะสอนงานให้" นินิวถามขึ้นขณะนั่งมองดูซีเครียเอกสารอยู่ในห้องทำงานของตน
"ทำไม ฉันจะสอนงานเธอเองมันแปลกหรือไง" ซีหันหน้าขึ้นมามองที่นินิวและถามออกไป
"แปลกคะ"
"อะไรที่ว่าแปลก"
"แปลกตรงที่ทำไมต้องเป็นหนู ต้นน้ำงี้ ริคงี้"
"แล้วทำไม ไม่มีอะไรที่แปลกฉะนั้น อย่าตั้งคำถาม" ซีพูดจบก็หันกลับไปมองที่กองเอกสารที่อยู่ตรงหน้า
"ทำไมจะตั้งไม่ได้ พี่จะให้หนูมาดูพี่ทำงานแล้วหนูไม่มีอะไรทำเลยแบบนี้เหรอ" นินิวตั้งคำถามขึ้น
"มีสิ เธอกำลังทำอยูู่" ซีพูดและยิ้มออกมาเบาๆ
"หนูทำอะไร หนูยังไม่ได้ทำอะไรเลย พี่ดูกล้องดิ เพื่อนๆหนูเขาทำงานหนักกันแค่ใหน เดินกันขาลากแล้วนั้น วิ่งหน้าวิ่งหลัง" นินิว
"แล้ว???"
"ไม่แล้ว แต่หนูควรได้ทำอะไรบ้าง ไม่ใช่มานั่งเฉยๆแบบนี้" นินิว
"เธอก็กำลังทำงานนะ"
"ทำงานยังไง หนูยังไม่ได้จับอะไรเลยสักนิด" นินิว
"ก็นั่งเป็นกำลังใจให้พี่อยู่นี้ไง นี้แระ งานที่เธอต้องทำ" ซีมองมาที่หน้าของนินิวและพูดออกมา
ตึกตักๆ ตึกตักๆ ตึกตักๆ ตึกตักๆ เสียงหัวใจของนินิวดังรั่วขึ้นมาอีกครั้ง อาการ อารมณ์ ความรู้สึก อธิบายออกมาไม่ได้ มันตื่นเต้น มันดีใจ และเสียใจไปพร้อมๆกัน
"ทำไม ถึงกับพูดไม่ออกเลยเหรอ นินิว" ซีทำเสียงน่ารักปนอ้อนๆ พูดออกมา
"ปะ ปะ เปล่าคะ" นินิวพูดออกมาพร้อมก้มหน้าลง
"ถามจริงๆเถอะ เธอทิ้งฉันไปทำไม" ซีเดินมาหานินิวและถามขึ้น
"ไม่มีเหตุผลคะ" นินิวพยายามขยับตัวออกห่างจาก ซีนิดหน่อย
"มันต้องมีเหตุผลสิ เธอไม่รับสายฉันตั้งแต่วันนั้น วันเกิดน้อยหน่าวันนั้น เกิดอะไรขึ้น" ซีถามนินิวออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
"ไม่มีอะไรคะ" นินิว
"นินิว เธอไม่ใช่คนที่ไม่มีเหตุผล เธอบอกฉันมาดีๆ เธอเป็นอะไร" ซีถามขึ้นอีกครั้งพร้อมกับใช้มือเชยคางนินิวให้มองขึ้นมาสบตาตัวเอง
"อย่าทำแบบนี้เลยคะ มันไม่ดีหรอก" นินิวพูดและพยายามขยับออกห่างซีนิดหน่อย
"ทำไม กลัวอะไร หึ" ซีพูดและขยับตัวเข้าไปใกล้นินิวอีกนิด นินิวก็พยายามขยับออก
ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้นินิวได้ทีลุกขึ้นจากโซฟาที่ซีนั่งและไปนั่งที่โซฟาอีกตัวทันที
"เชี้ยเอ้ย ใครมาอีกว่ะ" ซีสบถออกมา
"เข้ามา" ซีพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมเท่าไหร่
"พี่ซี โซนB มีปัญหารนิดหน่อยไปดูหน่อยดิพี่" พนักงานชายอีกคนเดินเข้ามาพูดขึ้น
"อือ เดี๋ยวกูไป" ซีบอกพนักงานคนนั้นเสร็จ พนักงานคนนั้นก็เดินออกไปทันที
"นินิว ไปที่ฝ่ายบริหาร บอกพี่อุ้ยว่าฉันให้มาเอาเอกสารการเบิกจ่ายของ" ซีหันมาบอกนินิวและเดินออกไปทันที
"เห้อ เวรกรรมอะไรของฉัน ที่ต้องมาเจอกับพี่ซีอีกครั้ง" นินิวพึมพำออกมาขณะที่เดินไปเอาเอกสารให้ซี
โซน B
"มีอะไรว่ะ" ซีเดินเข้ามาถามกวินขึ้น
"พอดีเครื่องมีปัญหาว่ะ ซ่อมบำรุ่งไม่น่าจะไหว ต้องเปลี่ยนอะไรไหล่ทั้งหมด" กวินพูดขึ้น
"คือต้องสั่งเครื่องใหม่?" ซีถามกวินขึ้น
"อือ ก็คงต้องเป็นแบบนั้น แต่อยากขอว่ะ ขอเอาเครื่องนี้ไว้ให้พนักงานได้ศึกษาความผิดปรกติของเครื่องหน่อย" กวินพูดขึ้น
"อือ ก็ตามใจมึง" ซีหันมาบอกเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทในสถาบันอีก 1 คน
"งั้นก็เอาตามนั้น เครื่องนี้คงต้องให้คนมายกไปไว้ด้านหลังก่อน อีกอย่างมีเด็กฝึกงานมาใหม่ 3 คน ฉันว่า ควรจะให้น้องๆเข้ามาศึกษารายละเอียดการทำงานของเครื่องจักรที่ผิดปรกติบ้างจะได้มีความรู้เพิ่มเติม" กวิน
"2 คนโว้ย อีกคนจะมาทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยกู อาจจะไม่ได้ออกมาดูงานในโซนเท่าไหร่ น่าจะอยู่ที่ห้องกูเป็นหลัก" ซีพูดขึ้น
"ทำไมว่ะ ปรกติมึงไม่เคยอยากมีผู้ช่วย ครั้งนี้เกิดอะไรขึ้น" กวินตัดสินใจถามซีออกไป
"คนนี้แตกต่างว่ะ" ซีอมยิ้มเล็กน้อย
"แสดงว่าพิเศษจริง ทำให้มึงยิ้มออกมาได้ ตั้งแต่กูรู้จักมึงมา มีครั้งนี้ที่มึงยิ้มออกมาจากใจ" กวิน
"ก็แตกต่างมากอยู่ กูจะพยายามง้อ ให้เขามาคืนดีกับกูให้ได้" ซีพูดและยิ้มออกมาเบาๆ
"อือ แล้วจาละ"
"เกี่ยวอะไรกับจา" ซีหันมาถามกวินที่เดินคู่กันมา
"มึงดูไม่ออกหรือไง" กวิน
"กูว่าเราคุยเรื่องนี้มาหลายครั้งแล้วนะเว้ย สำหรับกู ไม่มีใครมาแทนที่นินิวได้เลยสักคน" ซี
"มึงเคยคบกับนินิว??" กวินตั้งคำถามสั้นๆ
"ใช่ กูเลิกกับนินิวไปเมื่อหลายปีก่อน ก่อนที่กูจะเรียนจบและมาฝึกงานกับพวกมึงทุกคนนี้แระ เขาทิ้งกูไปโดยที่ไม่บอกอะไรกูเลยสักคำ" ซีเล่าให้กวินฟัง แต่บังเอิญ ริคกับ จา อยู่แถวนั้นพอดีทั้งสองคนจึงได้รู้เรื่องของซีกับนินิวมากขึ้น
"น้องเขายังรักมึงเหรอ??" กวินยังตั้งคำถามต่อ
"ไม่รู้ว่ะ รู้แต่ว่ากูจะง้อเขากลับมาให้ได้ และกูต้องรู้เหตุผลให้ได้ ว่าเขาทิ้งกูไปทำไม" ซี
"ทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งนิสัยค่อยข้างจะดีอย่างมึง ใครมันจะไม่ชอบได้ว่ะ" กวิน
"แต่กูมั่นใจอย่างหนึ่ง นินิวไม่ได้มองใครที่หล่อ ที่รวย แต่นินิวมองคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ กูกลัวอย่างเดียว กลัวแค่ว่านินิวเขาจะมีใครในใจอยู่แล้ว" ซี
"ทำไมไม่ถามไปละว่ะ จะเดาทำไม" กวิน
"กูถามอะไรมึงหน่อย การที่เราจะง้อใครสักคนกลับมา เราควรทำไงว่ะ" ซีถามกวินขึ้น
"ก็คงเอาใจใส่ดูแล เทคแคร์เขา เอาใจใส่ดูแลเขา ไม่ทำให้เขาต้องรู้สึกว่ามึงกำลังคุกคามเขา และที่สำคัญมึงต้องทำให้เขารู้ว่ามึงยังรักเขาอยู่ กูแค่คิดนะว่าน่าจะโอเค อยู่ที่มึงจะทำได้ไหม" กวินพูดและเดินออกจากเพื่อนไปเพื่อไปทำงานต่อ
- Writer
