แอบหวง
1225 Words
ณ โรงอาหาร
"นี้ริค วันนี้นายรีบกลับบ้านไหม" ต้นน้ำถามขึ้น
"ก็ไม่น่ะ ทำไมเหรอ"
"กะว่าจะชวนไปเดินห้างสักหน่อย" ต้นน้ำ
"ว่างมากหรือไง เที่ยวชวนคนนั้นคนนี้ไปเดินเล่น" นินิว
"ก็ว่างนะ ม๊า จ้างคนมาดูแลอาม่าแล้ว จะรีบไปไหนละกลับดึกๆยังได้" ต้นน้ำพูดพรางยิ้มออกมา
"ว่างกันมากขนาดนั้นไปสนใจเรื่องจบกันดีกว่าไหม" นินิวทำหน้างอเล็กนอยและพูดขึ้น
"นี้ถ้าฉันไม่ใช่เพื่อนแก หรือรู้จักแกมานานนะนินิว ฉันคิดว่าแกกำลังหึงฉันกับริคอยู่น่ะ" ต้นนำพูดขึ้น
แค่กๆๆ แค่กๆๆ เสียงริคสำลักข้าวออกมา
"เอาๆๆนี้น้ำๆๆ" ต้นน้ำรีบยื่นน้ำให้ริค ก่อนที่นินิวจะจับถึงขวดน้ำซะอีก
"ขอบใจนะ" ริคหันไปขอบใจต้นน้ำทันที
"อือ น่าา เอารีบกินๆ เราจะได้ไปทำงานกันต่อ เหนื่อยฉิบหายวันนี้" ต้นน้ำพูด ทั้งต้นน้ำ และริครีบทานอาหารทันที โดยที่ไม่มีใครมองมาที่นินิว ที่มีสีหน้าไม่ค่อยพอใจกับการกระทำของทั้งสองคนเท่าไหร่นัก
นินิว:
แกเป็นอะไรนินิว หึ เป็นอะไร เป็นบ้าไปแล้วหรือไง ทำไมมีอาการแบบนี้อีกแล้วนะ เราก็ไม่ได่รู้สึกอะไรกับริคนิ ทำไมเวลาเจอทั้งต้นน้ำและริค สนิทกันต้องนอยด์ ทุกที ทำไมน่ะ จะหาคำตอบเรื่องนี้ยังไงดี คนที่แกควรรู้สึกด้วย คือพี่ซีต่างหาก นินิว แกจะมาเป็นหญิงสองใจรักใครพร้อมกันสองคนไม่ได้นะ แต่กับพี่ซีตอนนี้ก็แทบไม่มีความรู้สึกอะไรด้วยแล้วน่ะ แค่ตอนเจอหน้าก็มีหวั่นๆอยู่บ้าง แต่จะให้กลับไปคบก็คงเป็นไปไม่ได้หรอก
"นินิว นินิว ยัยนินิว" ต้นน้ำเสียงดังขึ้นทันทีที่เรียกนินิวแล้วนินิวไม่ตอบ
"ห๊ะ อะ อะไรน่ะ" นินิวถามออกมา
"เป็นอะไรเนี่ย นั่งเหม่ออยู่ได้ ไปยังจะบ่ายละเนี่ย อีก 20 นาที" ต้นน้ำถามนินิวขึ้น
"เอ๊าะ อ๋อ อิ่มแล้ว ไปดิ" นินิวพูดและลุกขึ้นเก็บจานอาหารช่วยเพื่อนๆทันที
ณ ห้องทำงานของซี
ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ เสียงนินิวเคาะประตูแต่ไม่มีการตอบรับ นินิวจึงถือวิสาสะ เปิดประตู้เข้าไปนั่งอ่านเอกสารรอ
แกร๊ก แอ๊ดดดด เสียงประตูเปิดเข้ามา นินิวมองไปตามเสียงทันที
"นี้เธอ เข้ามาทำอะไรในห้องนี้" เสียงจาถามนินิวขึ้น
"ก็เข้ามารอ หัวหน้าไงคะ นิวทำงานกับหัวหน้านิคะ"
"ไม่มีมารยาทเจ้าของห้องเขายังไม่เข้ามาเธอเข้ามาได้ไงก่อน"
"ก็เปิดประตูเข้ามานิคะ จะให้ปีนหน้าต่างเข้ามาหรือไงเล๊า" นินิวพูดออกไป
"นี้แก ย้อนฉันเหรอ" จาถามนินิวขึ้น
"เปล่านะคะ ก็แค่บอกให้ฟังคะ ก็เดินเข้ามาทางประตูนี้แระคะ ใส่กระโปรงแบบนี้คงปีนหน้าต่างเข้ามาไม่ได้หรอกคะ" นินิวยังพูดต่อ
"นี้แก" จากำลังจะพูดออกมา
แกร๊ก แอ๊ด ปัง เสียงประตูเปิดและปิดลงด้วยแรงลม
"อ้าว จามีไรเหรอ" ซีถามจาขึ้น
"เปล่า พอดีจ้าเอากาแฟเย็นมาให้นะ"
"ขอบใจนะ แต่เรามีแล้ว อ่ะ นินิวนี้นมสดปั่นใส่วิปไม่ราดคาราเมล" ซีพูดกับจาจบก็หันไปยื่นน้ำให้นินิวทันที
"ขอบคุณค่ะ" นินิวพูดและรับแก้วน้ำมาถือไว้
"ถือไว้ทำไม กินดิ เดี๋ยวน้ำแข็งละลายก็จืดหมดหรอก" ซีบอกนินิว นินิวจึงยกแก้วน้ำขึ้นมาลองชิมทันที
"อร่อยไหม" ซียังถามนินิวต่อ พรางจ้องหน้ารอคำตอบ โดยลืมไปว่าจาได้ยืนอยู่ตรงนี้ด้วย
"คะ ก็โอเคอยู่" นินิวมองไปที่หน้าของจา ที่ทำหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด
"อือ ว่าแต่จามีอะไรอีกไหม" ซียังถามต่อ
"ไม่มีอะไรแล้ว จาวางกาแฟไว้ตรงนี้นะ" จาพูดจบก็วางกาแฟไว้ที่โต๊ะและเดินออกไปทันที
"ชอบไหม" ซีถามนินิวขึ้น
"ชอบอะไรคะ"
"ชอบน้ำแก้วนี้ หรือจะบอกชอบพี่ก็ได้น่ะ" ซียังพูดต่อ
"อือ นิวว่าเรามาเริ่มทำงานดีกว่าค่ะ นี้ก็บ่ายโมงแล้วคะ" นินิวทำท่ามองดูนาฬิกาและพูดขึ้น
"เปลี่ยนเรื่องเก่ง"
"อือ พี่ เอ้ย หัวหน้าคะ"
"เรียกเหมือนเดิมก็ได้นะ เคยเรียกแบบไหนก็เรียกเหมือนเดิมเถอะ" ซีเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานแล้วพูดออกมา
"คือ หนูว่าเรียก หัวหน้าเหมือนคนอื่นดีแล้วคะ" นินิวก้มหน้าเล็กน้อยและพูดขึ้น
"อือ งั้นก็ศึกษารายละเอียดเอกสารต่อเถอะ เย็นนี้อ่านถึงใหนก็สรุปมาให้ด้วยก็ได้ จะได้รู้ว่าเข้าใจมากน้อยแค่ไหน" ซีบอกนินิวและก้มลงดูเอกสารต่อ
"เราจะไม่ออกไปทำงานกับคนงานข้างนอกเหรอค่ะ" นินิวถามขึ้น
"อยากออกไปเหรอ ข้างนอกร้อนจะตายจะอยากออกไปทำไม" ซีถามขึ้น
"ก็แค่อยากรู้ค่ะ" นินิว
"ทำงานของตัวเองไปนินิว ถึงเวลาที่ต้องออกไปฉันจะพาออกไปเอง ไม่ได้อยู่แต่ในห้องนี้ตลอดเวลาหรอก เวลาเครื่องจักมีปัญหา หรือต้องออกไปตรวจดูเครื่องจัก ก็ต้องมีไปบ้าง แต่ไม่บ่อย" ซีอธิบายให้นินิวฟัง
"ค่ะ" นินิวรับคำและเดินมาอ่านเอกสารที่ได้รับมอบหมายต่อ
"หึ อยากได้ซีจนตัวสั่นสิน่ะ" จาเดินออกมาจากห้องพร้อมกับพึมพำออกมา
"โดนเมินมาอีกแล้วนะสิ ทำหน้าแบบนี้" กวินเดินเข้ามาหาจาและพูดขึ้น
"ทำงานของนายไป อย่ามายุ่งกับฉัน จาพูดออกมา
"อือ ห่วงน่ะ" กวินพึมพำออมาเบาๆ
"อะไรน่ะ" จาถามขึ้นอีกที
"เปล่าไม่มีอะไร แค่อยากบอกว่าอย่าไปคาดหวังเยอะนะ เวลาเจ็บอะมันโคตรทรมาน" กวินหันมาบอกจา
"เรื่องของฉัน ฉันจะเจ็บจะปวด จะตายมันก็เรื่องของฉันเกี่ยวอะไรกับนายด้วยมิทราบ" จาพูดออกมา
"ไม่เกี่ยวหรอก เรื่องของเธอมันก็คือเรื่องของเธอไม่ใช่เรื่องอะไรของฉันเลย" กวินพูดจบก็เดินออกไปด้วยอาการนอยด์ๆนิดหน่อย
กวิน:
เชี้ย ก็แค่เป็นห่วงไม่ได้อยากเข้าไปยุ่งเรื่องนี้ซะหน่อย จา เธอก็รู้ว่าไอ้ซีมันไม่เคยรักใคร ทำไมน่ะ ทำไมเธอยังมองมันอยู่ได้ คนที่ไอ้ซีมันรักก็กลับมาแล้ว และดูคราวนี้ไอ้ซีเอาจริงซะด้วย ฉันจะทำยังไงดีน่ะ จะบอกเธอยังไงดีน่ะ ให้เธอทำใจได้สักที เธอมองแค่คนอื่นจนลืมมองไปว่าข้างๆเธอก็มีคนที่คอยห่วงเธออยู่เหมือนกัน
- Writer
