บทที่ 30
กลายเป็นครอบครัวใหญ่
ตอนที่พวกสยงจวินออกไปตรวจสอบคฤหาสน์เป็นช่วงสาย ราวๆ ยามซื่อ(09.00-11.00น.) และตอนที่พวกเขากลับมา เวลาก็ล่วงเลยมาถึงบ่ายแก่ๆ
หลางไป๋รายงานว่า คฤหาสน์ที่กงเยียนซูให้มากว้างขวางมาก มีทั้งเรือนเล็กเรือนหลักมากมาย แถมยังมีสวนสวยๆ กับน้ำตกจำลอง บ่อน้ำก็กว้างมากด้วย
หากจะเข้าอยู่ก็อยู่ได้เลย เพราะไม่ต้องปรับปรุงหรือซ่อมแซมอะไรแล้ว ในส่วนของเรือนหลักมีเครื่องเรือนตกแต่งไว้เรียบร้อย ยกเว้นเรือนรองกับเรือนเล็ก
หลังจากฟังคำรายงานจบ ลู่ซินฟางเข้าใจคำว่า ‘ซื้อไว้เกร็งกำไร’ ของกงเยียนซู ทั้งยังอดคิดไม่ได้ว่าผู้ชายมีหัวการค้าเสียจริง นอกจากจะทำธุรกิจภัตตาคาร กงเยียนซูคงทำธุรกิจอหังสาริมทรัพย์ด้วย
ด้วยฐานะองค์ชาย ถึงจะนั่งๆ นอนๆ ก็มีเงินใช้ไม่ขาดมือ ไม่เข้าใจว่าเขาขยันหาเงินเช่นนี้ไปทำไม
แต่ช่างเถอะ นั่นไม่ใช่เรื่องของนางเสียหน่อย
หลางไป๋ย้ำอีกว่า “คฤหาสน์หลังนั้น
