บทที่ 32
เลี้ยงไก่
“ข้ามีเวลาให้เจ้าแค่หนึ่งคำถาม มีอะไรจะถามก็รีบๆ หน่อย ข้าไม่ว่าง”
ชุนรัวเสียงพูดเหมือนไม่อยากเสียเวลากับมนุษย์มากนัก ตรงกันข้ามกับจิ่นเซี่ย เขาเบิกตามองชุนด้วยความตื่นเต้น ซ้ำยังเอาแต่ยืนอึ้ง
เท่าที่จับสัมผัสด้วยกลิ่นอาย ชายที่ชื่อจิ่นเซี่ยคนนี้ไม่ได้มีความมุ่งร้าย แต่พวกมนุษย์มีนิสัยใจคอสุดหยั่งถึง ไว้ใจไม่ได้ หากไม่ใช่เพราะนายหญิงบอกว่าคนผู้นี้ต้องการคุยด้วย นางก็ไม่อยากจะเสียเวลาด้วยเลยจริงๆ
“เร็วสิ รีบถามมา” ชุนเอ่ยเร่งอีกครั้ง
“ข้าอยากรู้ว่าวรยุทธ์ของเจ้าเรียนมาจากสำนักใด”
เป็นคำถามชวนเข้าใจยาก ชุนมุ่นหัวคิ้วพร้อมกับทวนว่า “สำนักคืออะไร”
“สำนักก็คือสถานที่ที่เจ้าฝึกวรยุทธ์หรือวิชาการต่อสู้ ในคืนที่มีโจรบุกรุกเข้าร้านซินหลินของพวกเจ้า ข้าเห็นกับตาว่าฝีเท้ากับหมัดของเจ้าว่องไวมาก สงสัยว่าเจ้าเรียนวิชาหมัดมวยพวกนั้นมาจากไหน”
“พวกเราเกิดมาก็ว่องไวอยู่แล
