บทที่ 54
ลู่ซินฟางก็คือนายหญิง (2)
หลังจากบอกให้ซินหลินกับสยงอู๋กลับไปพักที่คฤหาสน์กันก่อน ลู่ซินฟางก็มานั่งดื่มชาอย่างไม่ทุกข์ร้อนในห้องรับรองที่อยู่ชั้นสอง คุยเล่นเรื่อยเปื่อยกับหลางไป๋
เวลานี้ ชิงเหลียนตรวจบัญชีในห้องทำงาน ลูกจ้างคนอื่นทำงานของพวกเขาต่อไป เฉิงเอ๋อร์กับเป่าเอ๋อร์อยู่ที่คฤหาสน์ พวกเขาคงกำลังเล่นกันอย่างสนุกสนาน
เพราะรู้ว่าหนีไปก็ไร้ความหมาย คนที่ไม่อยากเจอ อย่างไรก็ต้องเจออยู่ดี ลู่ซินฟางจึงใช้ชีวิตตามปกติ รอดูว่าคนน่ารำคาญพวกนั้นมาตามหานางด้วยเรื่องอะไร
ตัดไฟตั้งแต่ต้นลมน่าจะดีกว่า
เพียงไม่นาน หลางไป๋ก็พาคนเข้ามา
ลู่ซินฟางชายตามองพวกเขาด้วยสีหน้านิ่งเฉย
นางเหอกวาดตารอบๆ ห้อง สักพักสายตาดูแคลนก็พุ่งมาจิกลู่ซินฟางทันที
“เห็นอดีตแม่สามียืนตรงหน้าแล้วยังนั่งนิ่งอีกรึ ไร้มารยาท ไม่มีสัมมาคารวะ!”
ลู่ซินฟางถามกลับเสียงเบา “ข้าต้องร้องไห้ลงไปคุกเข่าด้วยความซาบซึ้ง
