เจ้านายวายร้ายสุดที่รัก

แรกพบไม่ประทับใจ

ติ๊ด....

หลังเสียงรีโมทสั่งการทำงานผ้าม่านในห้องนอนสุดหรู ก็เปิดออกช้าๆ รับแสงวันใหม่ที่คนบนเตียงออกอาการไม่ปลื้ม เขารู้สึกว่าเพิ่งนอนได้ไม่กี่นาทีก่อนนี้เองยังไม่ต้องการถูกรบกวน

“ปิดเดี๋ยวนี้ถ้ายังไม่อยากตาย” เฟเดริโก้สั่งเสียงเข้มในขณะที่ยังปิดเปลือกตาอยู่ เขายังรู้สึกอยากนอนต่ออีกสักหน่อยและไม่อยากให้ใครเข้ามารบกวนทั้งนั้น

“ดิฉันยังไม่อยากตายตอนนี้ค่ะ ขอประทานโทษแต่มันเป็นหน้าที่”

ไม่ใช่แค่คำพูดเท่านั้นที่ทำให้คนบนเตียงแปลกใจแต่การกระทำก็ด้วย ผู้บุกรุกดึงผ้าห่มออกจากเตียงพรวดเดียวส่งผลให้สาวๆ ที่กำลังหลับส่งเสียงไม่สบอารมณ์ ผู้บุกรุกมองดูด้วยแววตาสงบนิ่งเหมือนไม่สนใจในสิ่งที่เห็นตรงหน้า ทั้งที่ใต้ผ้าห่มนั้นเต็มไปด้วยร่างเปลือยเปล่ารวมถึงเฟเดริโก้ด้วย

“เธอเป็นใคร การ์โล!” เฟเดริโก้จำต้องหยัดกายขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์ และสิ่งแรกที่เห็นคือหญิงสาวแปลกหน้าที่สวมแว่นตาหนาเตอะ แถมแต่งตัวเป็นทางการจนรู้สึกขนลุกไปหมด

เขาหันไปคาดโทษบอดี้การ์ดด้วยสายตา ที่ปล่อยให้คนแปลกหน้าบุกเข้ามาถึงห้องส่วนตัว ส่วนการ์โลนั้นยังคงยืนนิ่งสงบอยู่ที่มุมห้องไม่ไหวติง

“สวัสดีค่ะเจ้านาย ดิฉันขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ ดิฉันชื่อคามิล่าคุณป้าส่งมาเป็นเลขาคนใหม่ของคุณค่ะ” เธอแนะนำตัวด้วยท่าทางที่แสนจะเย่อหยิ่ งภายใต้แว่นตากรอบใหญ่ซ่อนความรู้สึกเอาไว้อย่างมิดชิด นอกจากการแต่งกายที่เป็นทางการแล้ว เส้นผมของเธอยังถูกรวบตึงเป็นหางม้าไว้ที่ด้านหลัง

“การ์โล” เฟเดริโก้ขบกรามแน่นเรียกบอดี้การ์ดคนสนิท รู้สึกหัวเสียอย่างแรงที่เลขาคนใหม่ยังคงยืนพูดเจี้ยวแจ้วอยู่ตรงหน้า

“ขออภัยครับนาย นายหญิงสั่งให้ผมอำนวยความสะดวกให้คุณคามิล่า” แม้เขาจะเป็นคนของเฟเดริโก้แต่หากมีคำสั่งตรงจากนายหญิงของตระกูลเขาก็ไม่อาจขัดได้ ใครๆ ก็รู้ว่าตระกูลนี้นายหญิงใหญ่สุด!

“ให้มันได้อย่างนี้สิวะ เฮง...”

“อะแฮ่ม ขอประทานโทษค่ะ คุณสาวๆ ได้เวลาตื่นแล้วค่ะ ดิฉันให้เวลาห้านาทีในการจัดการตัวเองให้เรียบร้อย ส่วนคุณ...เจ้านาย กรุณาจัดการตัวเองด้วยค่ะ อีกสามสิบนาทีอาหารเช้าจะพร้อมเสิร์ฟ”

คามิล่าขัดขึ้นก่อนที่เขาจะพ่นคำหยาบคายออกมา พร้อมออกคำสั่งอย่างฉะฉานไม่เกรงใจเจ้าของห้อง จนเฟเดริโก้นึกฉุนเธอนึกว่าตัวเองเป็นใครมาถึงก็สั่งการได้ตามใจชอบ เขาเด้งตัวลุกขึ้นมาในสภาพเปลือยเปล่า แล้วมาหยุดอยู่ตรงหน้าจ้องเธออย่างเอาเป็นเอาตาย

“ให้ดิฉันทวนอีกครั้งไหมคะเจ้านาย” คามิล่าไม่มีท่าทีหลบหลีกหรือเขินอายใดๆ ทั้งสิ้ นยังคงยืนหน้าตั้งพร้อมเผชิญหน้ากับเจ้านายหนุ่มที่ตอนนี้เต็มไปด้วยอารมณ์โทสะ

“ออกไป” ถ้าเป็นไปได้ตอนนี้เขาอยากบีบคอเธอให้ตายตรงหน้า ติดแค่ว่าเธอเป็นผู้หญิงและเป็นคนที่มารดาส่งมาเลยทำอะไรรุนแรงด้วยไม่ได้

เสียงขู่คำรามไม่ได้ทำให้คามิล่าสะทกสะท้านแม้แต่น้อย เธอยังคงจ้องตากับเขาด้วยแววตาที่ไร้ความรู้สึก ก่อนจะหยิบโทรศัพทขึ้นมาและกดเบอร์จากนั้นจึงหันโทรศัพท์ชูให้เขาดู หน้าจอบนสมาร์ทโฟนปรากฎชื่อเจ้าของเบอร์คือแม่ของเขา

“ได้ค่ะ แต่ฉันต้องรายงานคุณป้าว่าคุณไม่ให้ความร่วมมือ” เธอพูดแค่นั้นก่อนจะกดต่อสาย เฟเดริโก้รีบคว้าข้อมือเธอเอาไว้ก่อนแรงโทสะทำให้เขาเผลอบีบแรงจนหญิงสาวนิ่วหน้าแต่เธอก็ไม่ปริปากร้อง ยังคงรักษาสีหน้าเอาไว้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“โอเค เธอแน่มาก ฉันจะไปจัดการตัวเองตามที่เธอสั่ง แล้วจากนั้นจะลงไปกินเข้าเช้า พอใจรึยัง?” แม้ปากจะบอกว่ายอมแต่การกระทำของเขาช่างตรงกันข้าม นิ้วมือแกร่งยังคงบีบข้อมือเล็กเอาไว้จนเป็นรอยแดงไปหมดแต่เธอก็ต้องทำเหมือนไม่เป็นอะไร

“ดีค่ะ คุณสาว ๆ บนเตียงคะ คุณมีเวลาอีกสี่นาทีถ้ายังไม่ลุกฉันจะจัดการขั้นเด็ดขาดแล้วนะคะ” เธอบอกเขาก่อนจะเบนหน้าไปด้านข้างแล้วพูดกับหญิงสาวที่ยังคงงัวเงียอยู่บนเตียงนอน

พอได้ยินคำพูดว่า ‘จัดการขั้นเด็ดขาด’ พวกเธอต่างกระวีกระวาลงจากเตียงและคว้าเสื้อผ้าไปใส่อย่างรวดเร็ว น้ำเสียงของคามิล่าไม่ได้มีแววข่มขู่แต่ฟังแล้วขนลุกซู่จนไม่อยากคาดเดาผลหากขัดขืน

“กรุณาปล่อยมือฉันด้วยค่ะ แล้วคุณก็ควรเข้าไปจัดการตัวเองได้แล้ว”

เมื่อถูกเอ่ยทักเฟเดริโก้เพิ่งรู้ตัวว่าบีบข้อมือเธออยู่และเขาก็เห็นว่ามันเป็นรอยแดงช้ำเลยรีบปล่อย หากเป็นคนอื่นคงร้องออกมาและนั่นก็เป็นการดึงสติเขา แต่เธอกลับปล่อยให้เขาอยู่ในอารมณ์โทสะและระบายมันผ่านข้อมือสวยๆ แบบที่ไม่คิดจะห้าม บ้าชะมัดเมื่อเห็นรอยแดงนั้นมันทำให้เขาเกิดรู้สึกผิดขึ้นมา แต่เขาจำต้องนิ่งและมองเธอด้วยสายตาเยือกเย็นรู้สึกไม่ถูกชะตาเอาซะเลย เหมือนกับว่าการมาของเธอกำลังทำให้ความสุขของเขาหายไป

เฟเดริโก้ยังคงอารมณ์ครุกรุ่นเขาจึงถอยหลังพาตัวเองไปที่ห้องน้ำ หลังจากทุกอย่างสงบนิ่งคามิล่าพาตัวเองไปยืนพิงที่หน้าต่างบานใหญ่ ความจริงเธอไม่ได้มั่นหน้าใจกล้าอะไรแบบนั้นหรอก การเผชิญหน้ากับเฟเดริโก้เป็นเรื่องขวัญผวามากเธอต้องรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีใส่พลังเข้าไปเพื่อให้เห็นว่าเธอไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

“ป้าเชื่อว่าหนูทำได้ หนูต้องควบคุมพี่เขาให้อยู่นะลูก หนูเป็นความหวังเดียวของป้าและป้าต้องพึ่งหนูเท่านั้น”

ก่อนจะมาที่นี่คามิล่าได้พูดคุยกับมารดาของเขาในตอนแรกเหมือนการมาเยี่ยมเยียนกันตามปกติ แต่ไม่ใช่เลยเพราะคุณป้ามาขอร้องเธอให้รับตำแหน่งเลขาคนใหม่ของเฟเดริโก้ ซึ่งเธอได้รับฟังพฤติกรรมอันสุดโต่งมากมายซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องใหม่อะไรเพราะทุกครั้งที่คุณป้ามาเยี่ยมก็มักจะพูดถึงลูกชายของเขาเสมอ ส่วนใหญ่จะเป็นการปรับทุกข์กับมารดาของเธอมากกว่า