[Matusin Talk]
“ลลิล” ผมเดินเข้าไปแตะไหล่บางที่ยืนตัวงอกุมท้องหันหน้าเข้ากำแพง อยู่หน้าผับไอ้ดิน
“คะ…คุณ” เธอเงยหน้ามองและขานเรียกอย่างเลื่อนลอย ใจผมกระตุกวูบทันทีที่เห็นใบหน้าหวานซีดเผือดแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ขนาดถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางส่วนมันยังดูออกว่าซีดผิดปกติ
“ทำไมหน้าซีดแบบนี้วะ บ้าเอ้ย!” ผมรีบช้อนร่างบางขึ้นในท่าเจ้าหญิงเดินตรงกลับมาที่รถตัวเอง เป็นบ้าอะไรถึงปล่อยให้ตัวเองอยู่ในสภาพแบบนี้ ผมคิดว่าต้องหนักมากแน่ๆ ไม่งั้นเธอคงไม่ยอมให้ผมมารับ
ผมบรรจงว่างเธอลงบนเบาะ ก่อนจะเอื้อมดึงเบลท์มาคาดให้ ปิดประตูและเดินไปนั่งประจำที่ตัวเอง กดต่อสายหานายแพทย์ใหญ่ ผ่านปุ่มคำสั่งบนพวงมาลัยและออกรถโดยไม่รอให้ปลายสายตอบรับ
“รับสิวะ…รับสิ” ผมพึมพำออกมาอย่างร้อนใจ ไอ้ห่านั่น…มันทำอะไรอยู่วะ ผมลอบมองผู้หญิงข้างๆ เป็นระยะ เธอยังคงเอามือกุมท้อง หน้านิ่วคิ้วขมวด เม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มกรอบหน้า
