ฉันดึงประตูห้องนอนปิดพลางกวาดสายตามองหาป้าแม่บ้าน แต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า บนโต๊ะอาหารก็เช่นกัน เธอลืมรึเปล่านะ…ว่าฉันต้องกินข้าวกินยาตรงเวลา จุดหมายถัดไปของฉันคือห้องครัว ถ้าคนที่กำลังตามหาไม่อยู่ในนั้น ก็คงต้องแสดงฝีมือเองแล้วละ สุดฝีมือของฉันคงเป็นเมนูไข่กับมาม่า แต่อย่างหลังคงต้องตัดทิ้งไปก่อน ไม่งั้นกระเพาะคงได้ทะลุจริงๆ แน่
ฉันตรงไปเปิดตู้เย็น หยิบไข่ไก่แต่ยังไม่ทันได้เอาออกมา ฉันก็วางมันคืนที่เดิมเมื่อเหลือบไปเห็นหม้อขนาดกลางตั้งอยู่บนเตา ไอน้ำที่เกาะอยู่ใต้ฝาหม้อที่เป็นกระจกนั่นแสดงให้เห็นว่าไฟคงจะดับได้ไม่นานนัก ฝาหม้อถูกเปิดในเวลาต่อมา กลิ่นหอมกรุ่นของอาหารสุดโปรดลอยเตะจมูก จนทนแทบไม่ไหว ข้าวต้มกุ้งเนี่ย กินติดกันทุกมื้อ ทุกวันก็ยังได้ ไม่รู้สึกเบื่อเลยสักนิด
ขณะที่กำลังตักข้าวต้มใส่ถ้วย ฉันได้ยินเสียงเปิดประตูคอนโดและคิดว่าคงจะเป็นป้าแม่บ้านเลยเอ่ยถาม
“ข้าวต้มนี่ ป้าทำไว้ให้
