ช่วงค่ำของวัน…
@สนามแข่งรถ
ฉันเดินตามแผ่นหลังของผู้ชายที่ยังอยู่ในชุดทำงานเพียงแต่ปราศจากสูทและเนคไท เลิกคิ้วจ้องมองอย่างไม่เข้าใจ
เขาไปรับฉันและบอกว่าจะพาไปเปิดหูเปิดตา ในตอนที่รถถูกเลี้ยวเข้ามาจอดยังสนามแข่งรถขนาดใหญ่ ฉันรู้สึกถึงสิ่งที่เขาบอกได้จริงๆ ทว่าเขากลับพาฉันเข้ามาในตึกปิดทึบ แล้วฉันจะเห็นบรรยากาศด้านนอกได้ยังไง คำว่าเปิดหูเปิดตาของเขาคืออะไร
และไม่กี่นาทีต่อมาเรียวขายาวหยุดนิ่งหน้าห้องหนึ่งที่อยู่มุมสุดของชั้นก่อนจะดันประตูเปิด
บรรยากาศรอบข้างที่เงียบสนิทก่อนหน้าแปรเปลี่ยนไปในทันที เสียงเจี๊ยวจ๊าวข้างในดังแทรกออกมา ทั้งที่ฉันยังไม่ทันโผล่หน้าเข้าไปด้วยซ้ำ ห้องนี้เก็บเสียงดีเอาเรื่อง…
พอฉันก้าวเข้ามาในห้องสิ่งแรกที่สะดุ้งตากลับไม่ใช่ผู้คนแต่เป็นผนังกระจกบานใหญ่นั่นมากกว่า เพราะขนาดฉันที่ยืนห่างจากตรงนั้นราวสามสิบเมตรยังมองเห็นด้านนอกได้ชัดแจ๋ว แน่นอนว่ามันถูกสร้างขึ้นมาเ
