ผลั๊กกก!!!
“เกินไปหน่อยปะ น้องก็ขอโทษแล้วไง” ฉันก้าวเข้าไปขว้างและผลักผู้หญิงที่กำลังง้างมือขึ้นกลางอากาศให้ถอยออกห่าง ความจริงก็ไม่ได้อยากยุ่งนะ แต่มันเกินไปถ้าจะต้องถึงขั้นลงไม้ลงมือกับเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ ความจริงมันควรจะจบตั้งแต่เฌอณารีนเอ่ยขอโทษแล้วด้วยซ้ำ
โจทย์ของสาวน้อยเฌอณารีนผงะถอยจนเกือบทรงตัวไม่อยู่ ยังดีที่มีเพื่อนอีกสองคนช่วยรับไว้ทัน ไม่งั้นคงล้มไม่เป็นท่า
ไม่กี่อึดใจเธอก็กลับมาตั้งตัวได้อีกครั้งและเปลี่ยนเป้าหมายมาที่ฉันแทน ดวงตาวาวโรจน์จ้องหน้าฉันโดยตรง ก่อนที่เธอจะคว้าแก้วเหล้าในมือเพื่อนตัวเองยกสาดใส่หน้าฉันแบบไม่มียั้ง
ซ่าาาาา...
เปลือกตาฉันปิดลงโดยสัญชาตญาณ ก่อนจะกะพริบถี่เพื่อไล่แอลกอฮอล์ที่ยังหลงเหลือออกจากบริเวณที่จะเกิดเอฟเฟคต่อดวงตา ยกหลังมือปาดเช็ดสองข้างแก้ม ปรายตามองผู้หญิงที่ยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง เธอเดินมาหยุดตรงหน้าทิ้งระยะห่างเพียงสองก้าว
“ขอโทษ…เป็น
