@คอนโด G
“อีกแล้วเหรอคะ”
พอก้าวเข้าคอนโด น้าหลิวก็ตรงปรี่มาหาฉัน เอ่ยถามพลางยกมือลูบปอยผมที่เปียกหมาดด้วยสีหน้าและแววตาที่มีแต่ความกังวลเต็มไปหมด
“....” ฉันเลือกที่จะยักไหล่ขึ้นให้ท่านแทน คนเก่าคนแก่ของเรืองขจรรู้จักฉันดีมากพอที่จะไม่ต้องอธิบายเกี่ยวกับสภาพฉันตอนนี้ เพราะเห็นกันจนชินตั้งแต่สมัยมัธยม เพียงแต่ท่านก็ยังอดห่วงไม่ได้ที่เห็นฉันเป็นแบบนี้
“เจ็บตรงไหนรึเปล่าคะ” น้าหลิวถามฉันแต่ชำเลืองมองผู้ชายที่ตามหลังฉันเข้ามา
“ขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ” ฉันแทรกขึ้นในตอนที่นายมธุษินทร์กำลังอ้าปากพูด ก่อนจะตวัดตาดุ ปรามไม่ให้เขาพูด ส่งผลให้ริมฝีปากหยักหนาเม้มเข้าหากันเป็นเส้นตรงดังเดิม ฉันไม่อยากให้อาม่ารับรู้เรื่องเล็กน้อยไร้สาระพวกนี้สักเท่าไหร่
หลังจากนั้นฉันก็เดินเข้าห้องนอนพร้อมกับความเซ็งนิดหน่อย ที่สุดท้ายแล้วไม่ได้ดูแม้แต่ล้อรถในสนามสักคัน ลมหายใจถูกพ่นออกปากอย่างเหนื่อยหน่าย เริ่มรู้สึกว่
