(MORPHINE TALK)
“ทำไมขับมาเส้นทางแบบนี้คะ ที่ฉันจะไปมันไม่ใช่ทางนี้นะ” ฉันทักท้วงด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ณ ตอนนี้คือตกใจ แต่ไม่อยากตื่นตูม
“ไม่มีอะไรมากหรอกน้อง ก็แค่ทางที่น้องจะไปถนนเขาปิดปรับปรุง พี่ก็เลยพามาทางลัด…รับรองว่าถึงเหมือนกัน” สายตาที่มองฉันผ่านกระจกมองหลังดูก็รู้ว่าไม่ได้หวังดี
“งั้นกลับรถค่ะ ฉันไม่ไปแล้ว หรือไม่ก็จอดฉันจะลง” ฉันพูดราบเรียบอีกครั้ง พยายามใจเย็น ไม่แสดงท่าทีอะไรออกไปมากนัก เพราะถ้าเกิดคนขับแท็กซี่คันนี้ทำอะไรฉันขึ้นมาจริง ๆ ฉันก็คงไม่มีทางรอด แล้วก็คงไม่มีใครมาช่วย เนื่องจากเส้นทางที่ขับผ่านตอนนี้มันเปลี่ยว ริมทางมีแต่ต้นหญ้าขึ้นปกคลุมรกไปหมด รถวิ่งสวนทางกันก็แทบจะไม่มี
“ลงทำไมน้อง กลัวพี่เหรอ อย่ากลัวไปเลย สวย ๆ แบบน้องพี่ไม่ทำอะไรหรอกครับ ว่าแต่ทะเลาะกับผัวมาเหรอ เห็นคอยเช็ดน้ำตาอยู่บ่อย ๆ มีอะไรให้พี่ช่วยไหมล่ะ คนสวยแบบน้องพี่เต็มใจช่วยนะ” สายตาแทะโลมกำลัง
