22
Chapter XXII: มองตรงหน้าสิครับ
#ZIAN PART
ตอนเช้า
กริ่ง~ กริ่ง~
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นพร้อมกับแสงแดดอ่อน ๆ ลอดผ่านผ้าม่านแยงตา ตื่นมาก็หนักหัวเลยแฮะ ผมเอื้อมมือไปปิดเสียงของนาฬิกาปลุกแล้วนอนต่อ แต่เพิ่งนึกได้ว่ามีเรียนคาบเช้า สภาพนี้ไม่อยากไปเรียนเลย มือคว้าโทรศัพท์เปิดดูไลน์กลุ่มลุ้นว่าวันนี้อาจารย์จะเลื่อนการสอนไหมนะ
“…!”
ไลน์กลุ่มนิ่งสนิทแปลว่ามีเรียนตามปกติ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ผมสนใจเท่าเห็นไลน์ของน้องผ้าแพรทักมา ถึงกับต้องหยิกไปที่แก้มตัวเอง เชี้ย ไม่ได้ฝัน!
นิ้วมันกดเข้าไปเลื่อนเปิดข้อความอ่านทันทีพร้อมรอยยิ้มผุดขึ้นมาบนใบหน้า
PHAPARE: ขอบคุณพี่เซียนที่ตามมาส่งถึงบ้านนะคะ
อาการหนักหัวหลังตื่นนอนเหมือนจะหายไปชั่วขณะ หลังจากได้อ่านข้อความของเธอ น่าเสียดายที่เมื่อวานผมไม่ได้ดูโทรศัพท์ ข้อความนั้นถูกส่งมาช่วงสามทุ่มกว่า ๆ ยังปาร์ตี้สนุกกับเพื่อน ๆ อยู่เลย ไม่ได้สนใจโทร
