ดูเหมือนอริสาจะตัดขาดการติดต่อจากชลธีทุกทาง แต่ไอ้เพื่อนตัวดีของเขากลับไม่ยอมรับความจริง ยิ่งเมาก็ยิ่งละเมอเพ้อพก และคืนนี้เขาตั้งใจว่าจะนอนค้างที่บ้านชลธีเสียเลย เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะคิดทำอะไรบ้า ๆ บอ ๆ ขึ้นมา
ภัทรพลแบกชลธีเข้าบ้านอย่างทุลักทุเลเพราะอีกฝ่ายไม่สามารถทรงตัวยืนด้วยตนเองได้เลย เมื่อเปิดประตูเข้าไปในบ้านได้ ชายหนุ่มรีบปล่อยเพื่อนให้นอนบนโซฟาตัวยาวในห้องรับแขกทันที ส่วนตนก็นั่งหอบอยู่บนโซฟาอีกตัว
“ไอ้ครามนะไอ้คราม เมาเหมือนหมาเลยนะมึง”
“มึงเรียกทรายให้กูหน่อย ทรายอยู่บนห้อง”
ชลธีชี้ขึ้นชั้นสองของตัวบ้าน แต่น้ำเสียงยานคางจนลิ้นแทบพันกันเวลาพูดนั้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเจ้าตัวยังคงไม่มีสติเช่นเคย
“เพ้ออีกแล้วนะมึง เริ่มจะอาการหนักแล้วเพื่อนกู”
ภัทรพลได้แต่ส่ายหน้าพลางถอนหายใจ ตั้งแต่ชลธีเลิกรากับแฟนไป ไอ้เพื่อนตัวดีของเขาก็กระดี๊กระด๊ากับชีวิตโสดได้แค่สัปดาห์เดียว สัปดาห์ต่อมา
