“กลับแผนกของเธอได้แล้ว หรือจะให้พี่พูดต่อหน้าทุกคนว่า ที่เธอมาตื๊อไอ้ครามมันน่ะ ความจริงแล้วมีอะไรแอบแฝงมากันแน่ อย่าคิดว่าพวกพี่ไม่รู้เรื่องนั้นนะเจน”
ภัทรพลพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่ดังเกินไป แต่หากใครที่อยู่ใกล้แถวนั้นล้วนได้ยินกันหมด คนที่ได้ยินจึงพากันหันไปมองหน้าเจนสุดา ซึ่งขณะนี้เบิกตากว้างด้วยความตกใจตอนมองหน้าภัทรพล
เมื่อภัทรพลบุ้ยหน้าไปทางประตูออฟฟิศ เจนสุดาจึงรีบวิ่งออกจากแผนกนี้เพื่อกลับแผนกของตนที่อยู่อีกชั้นทันที
รัฐภูมิโอบบ่าชลธีพร้อมกับมองหน้าภัทรพลแล้วพูดว่า
“ออกไปคุยกันข้างนอกดีกว่า”
ทั้งสามหนุ่มจึงเดินออกจากออฟฟิศแล้วไปคุยกันเงียบ ๆ ตรงบันไดหนีไฟ ชลธียังคงหัวเสียอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการเดินงุ่นง่านไปมา หรือโวยวายชกผนังเพื่อระบายอารมณ์
“นอกจากเรื่องนั้นแล้ว เจนมันมาพูดอะไรอีกรึเปล่าวะ”
ภัทรพลเป็นคนถามขึ้นก่อน ชลธีจึงเล่าให้ฟังตั้งแต่ต้น จนกระทั่งถึงตอน
