“พี่เล่าเรื่องของพี่ให้นางฟังหน่อย เผื่อนางจะได้ฮึกเหิมบ้าง”
นิภาวรรณยิ้ม ตามองบุตรสาวที่กำลังนั่งเล่นอยู่กับเด็กน้อยวัยเจ็ดเดือนอยู่ในบ้านพักด้วยแววตารักใคร่หวงแหน หญิงสาวผินหน้ากลับมามองแก้วน้ำของตน แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเฉื่อยเนือยเล็กน้อย
“เชื่อไหมว่าตอนที่พี่ตั้งท้องน้ำทิพย์น่ะ พี่พยายามจะทำแท้งหลายครั้งมาก ทั้งกินยาสตรี ยาขับน้ำคาวปลาทั้งหลาย ทั้งทุบท้องตัวเองหลายครั้ง แต่ก็ไม่ยอมหลุด จนยายทรายรู้เข้าก็มาห้ามพี่ไว้ บอกพี่ว่าในเมื่อน้องเขาอยากมาอยู่ด้วย ก็ให้เขามาเถอะ แต่ตอนนั้นพี่กลัวมาก พี่ทำถึงขนาดนั้น ถ้ายังปล่อยเอาไว้ เด็กที่เกิดมาอาจพิการ หรือปัญญาอ่อนได้ เพื่อขจัดความสงสัย ยายทรายก็เลยพาพี่ไปตรวจที่โรงพยาบาล พอผลออกมาว่าเด็กในท้องปลอดภัยดี พี่ก็เลยตัดสินใจเก็บเด็กไว้”
“แล้วทำไมพี่นกถึงคิดจะทำแท้งล่ะคะ” พริมาอดสงสัยไม่ได้
“เพราะพี่ถูกเจ้านายข่มขืนจนท้องไงละ”
นิภาวรรณพูดจบก็ยก
