Edward
Kollarımın arasındaki kadının varlığını kabullenmekte zorlanıyordum. Şu an imkansıza yakın bir ihtimal gibi geliyordu. Ama imkansız gerçekleştirmişti. Hiçlik varlığı tekrar yarayabilir miydi?
Ölü bir ceset ruhunu buldu. Tekrar hayata döndü ve yaşadı. Nefes aldı, kalbi attı, hissetti. Acıyı, öfkeyi, nefreti, huzuru ve belki aşkı. O...Karanlık gecenin şafağında gökyüzüm de bir güneş doğmuştu. Sıcak ve aydınlık. En umutsuz anımda çıkıp gelen bir umut ışığı gibiydi. Yüzüne bakmak istiyordum bu anda kalmak. Hayatımın en uzun dakikalarını yaşadım. Zaman ağırlaşmıştı hayat evreni terk edip gitmişti. Tüm yaşayanlar susmuştu. Sessizlik aramızda sürdü geçen saniyeler dakikalara dönüşürken bana süre gelen asırlar gibi geldi. Ama dünya dönüyor ve zaman geçiyordu. Burnundan soludu, ılık nefesi
