สามีสุดสวาท

1

ภาณุ พงศ์ไพบูลย์วิทยา พ่อเลี้ยงหนุ่ยวัยสามสิบห้า กำลังครุ่นคิดอย่างหนักขณะฟังคำพูดของอดีตน้องภรรยากำลังขอร้องแกมอ้อนวอนอยู่ตรงหน้า ใช่จะไม่รู้ว่านงนภัสนั้นรักและเอ็นดูบุตรสาวอยู่มาก แต่การจะปล่อยให้ลูกน้อยห่างอกไปอยู่ไกลหูไกลตา คนเป็นพ่ออย่างเขาย่อมจะคิดมากเป็นธรรมดา

“นงรู้ดีว่าพี่ณุรักหนูนิ่มมาก นงก็รักหลานนะคะ หลานไปอยู่กับนิ่มที่กรุงเทพฯ จะได้เรียนหนังสือโรงเรียนดีๆ นงสัญญาว่าจะดูแลหลานอย่างดีแน่นอนค่ะพี่ณุ คุณวัฒน์เอ็นดูหนูนิ่มเหมือนลูก เราสองคนมีลูกไม่ได้ อย่างไรเสียจะรักลูกของพี่เหมือนลูกแท้ๆ ของตัวเอง เลี้ยงดูแกอย่างดี พี่ณุไม่ต้องห่วงนะคะ”

นงนภัสพูดเสียยืดยาว เธอพยายามหว่านล้อมพี่เขยอยู่นาน ยิ่งเห็นอาการลังเลของอีกฝ่ายก็ยิ่งพูดโน้มน้าวต่อไป นงนภัสเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น ภาณุเองรู้จักนิสัยส่วนนี้ของน้องภรรยาดี เรื่องที่ว่าอีกฝ่ายจะไม่รักนิ่มอนงค์นั้นไม่ได้เป็นปัญหาให้ต้องกังวลใจ ที่เขากังวลเพราะลูกน้อยต้องห่างจากอกคนเป็นพ่ออย่างเขา

“พี่ณุมีภรรยาใหม่แล้ว เดี๋ยวต้องมีลูกด้วยกันอีกหลายคน อย่าว่าอย่างโน้นอย่างนี้เลยนะคะ นงกลัวหลานจะกลายเป็นเด็กมีปัญหา ไม่ใช่กลัวพี่ณุจะเลี้ยงลูกไม่ดี หรือกลัวเมียใหม่ของพี่จะไม่รักหนูนิ่ม แต่อย่างว่าแม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยง นงไม่อยากพูดมากเรื่องนั้น พี่ณุคงเข้าใจ ให้หนูนิ่มไปอยู่กับนงนะคะ เพื่ออนาคตของหลาน ถ้าเกิดพี่ณุมีลูกใหม่ หนูนิ่มอาจจะรู้สึกว่าโดนแย่งความรักไปก็ได้”

“เรื่องนั้นไม่ใช่ประเด็นเลยนงนภัส หากพี่จะให้ลูกไปอยู่กับเธอแสดงว่าพี่มั่นใจว่าเธอจะรักลูกพี่เหมือนลูกตน” 

ภาณุรู้ดีว่านงนภัสรักนิ่มอนงค์บุตรสาวของเขามาก ทั้งปรีชาวัฒน์สามีของหล่อนก็ไม่ต่างกัน เรื่องที่ว่าทั้งสองจะดูแลนิ่มอนงค์ไม่ดีนั้นเขาไม่ได้นึกห่วง จะนึกห่วงตามประสาพ่อที่ต้องให้ลูกไปอยู่กับคนอื่นเท่านั้น แม้เหตุผลของนงนภัสที่ยกมาเอ่ยอ้างจะไม่มีวันเกิดขึ้นก็ตามที เหตุเพราะนิ่มอนงค์นั้นรักและผูกพันกับนงนภัสเอามากๆ อยากจะไปอยู่กับน้าสาวมากกว่าอยู่กับเขาเสียอีก

“นงคุยกับหลานแล้ว หลานตอบตกลงว่าจะไปอยู่กับนง ขอแค่พี่ณุอนุญาตเท่านั้น ทุกอย่างก็ไม่มีปัญหาอะไร” นงนภัสพูดความจริงทุกคำ เธอคุยกับหลานสาวแล้ว นิ่มอนงค์ตกลงที่จะไปอยู่กับเธอ เพราะตลอดระยะเวลาที่พี่สาวป่วยเธอเป็นคนดูแลนิ่มอนงค์เสียเป็นส่วนใหญ่

จริงๆ แล้วเหตุผลที่เอ่ยอ้างเรื่องหลานสาวว่าจะได้เรียนโรงเรียนดีๆ นั้นไม่ใช่เหตุผลทั้งหมด นงนภัสกลัวว่านิ่มอนงค์จะมีปัญหากับภรรยาใหม่ของพี่เขย เลยไม่อยากให้หลานสาวอยู่ที่นี่คนเดียว นารถลดาพี่สาวของเธอก็เช่นกัน ใช่ว่าจะมีความสุขนักตั้งแต่ใช้ชีวิตคู่กับภาณุ ถ้าไม่ใช่เพราะภาณุทำให้พี่สาวของเธอท้องและต้องรับผิดชอบคงไม่แต่งงานกัน

ภาณุมีนิสัยเจ้าชู้ การที่นารถลดาพี่สาวของเธอตั้งท้องนั้นเป็นเรื่องผิดพลาด ภาณุแค่หวังจะหลอก แต่เพราะเหตุการณ์กลับตาลปัตร บิดามารดาไม่ยอม จะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด ภาณุเป็นคนกว้างขวาง มีหน้ามีตาทางสังคม มารู้อีกทีว่า นารถลดานั้นไม่ใช่ผู้หญิงที่จะทำเล่นๆ ได้ เขาจึงรักษาชื่อเสียงโดยการแต่งงานกับพี่สาวของเธอในที่สุด เพื่อไม่ให้เรื่องราวบานปลายใหญ่โต เนื่องจากตอนนั้นบิดามารดาโกรธมากที่ภาณุคิดจะไม่รับผิดชอบ นิ่มอนงค์ไม่เคยรู้เรื่องนี้ และไม่มีใครเอ่ยถึงอีก เพื่อไม่ให้คนใกล้ชิดสะเทือนใจไปมากกว่านี้

“คุณพ่อกับคุณแม่ก็อยากให้หลานไปอยู่ด้วย”

นงนภัสหยิบไม้ตายสุดท้ายขึ้นมา ใช่ว่าบิดามารดาของเธอจะโปรดปรานลูกเขยคนนี้นัก ท่านออกจะไม่ชอบขี้หน้าพี่เขยของเธออยู่มาก ถ้าไม่เห็นแก่มีนิ่มอนงค์และนารถลดา พี่เขยของเธอคงได้เป็นข่าวฉาวโฉ่เสียชื่อไปนานแล้ว

“ก็ได้ แต่เธอต้องสัญญากับพี่ว่าจะพายัยหนูกลับมาที่นี่ทุกปิดเทอม”

ภาณุยินยอมในที่สุด แม้เขาจะมีภรรยาใหม่ ซึ่งภรรยาคนนั้นเป็นคนรักเก่าของเขาเมื่อหลายปีก่อน แต่ศิริวรรณเป็นคนดี เธอทนไม่ไหวที่เขาเจ้าชู้เลยประชดไปแต่งงานกับเลิศ ซึ่งเป็นเพื่อนรักของเขาแทน ทำให้หมางใจกันอยู่พักหนึ่ง พอเลิศเสียชีวิตเขาจึงตามจีบศิริวรรณอีกครั้งเพื่อต้องการเธอกลับมาเป็นของเขาให้จงได้ แต่เพราะทำให้นารถลดาท้องเสียก่อน เขาจึงต้องรับผิดชอบผู้หญิงอีกคน เรื่องที่เขาทำให้นารถลดาท้องนั้นไม่เคยคิดปิดบังศิริวรรณ เนื่องจากตอนนั้นถึงจะยังเจ้าชู้แต่ก็คิดจะยกย่องศิริวรรณเป็นภรรยาออกนอกหน้านอกตา

เขามั่นใจว่าศิริวรรณเป็นคนดีพอ คบหากันมานานและรู้จักนิสัยใจคอกันเป็นอย่างดี ศิริวรรณรักและเอ็นดูนิ่มอนงค์ บุตรสาวของเขามาก ตอนที่เขาสารภาพว่าทำให้นารถลดาท้อง เธอยังบอกให้เขาไปรับผิดชอบนารถลดา เธอไม่ด่าไม่ว่าไม่โกรธหรือตำหนิเขาสักคำ แม้เขาจะเป็นผู้ชายเจ้าชู้ และไม่เคยขาดเรื่องบนเตียง แต่ใจเขายกย่องศิริวรรณเป็นหนึ่งในดวงใจเพียงคนเดียวเท่านั้น

ภาณุคิดอย่างผู้ชายเจ้าชู้ทั่วไปที่เขาอาจจะมีผู้หญิงข้างกายมากมาย แต่มีหญิงเดียวที่เขายกย่องเชิดชูให้อยู่เหนือหญิงอื่นใด หลายครั้งที่เขาคิดเห็นแก่ตัวว่าผู้หญิงที่รักเขาต้องเข้าใจในความเป็นเขา แม้จะเจ้าชู้ก็ไม่เคยยกย่องให้เกียรติใครเกินหน้าเกินตา

“ได้สิคะพี่ณุ นงสัญญาว่าถ้าไม่ติดอะไร จะพาหลานมาหาพี่ทุกปิดเทอมค่ะ”

นงนภัสหันไปยิ้มกับสามีเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามที่ต้องการ ภาณุพยักหน้าให้อดีตน้องภรรยา อีกฝ่ายรีบกุลีกุจอไปช่วยนิ่มอนงค์จัดของ รีบออกเดินทางไปในวันนั้นเลย

หลังจากเดินทางมากพักที่ไพรวัลย์ได้สามวัน และตลอดระยะเวลาสองผัวเมียก็เอ่ยขอนิ่มอนงค์ไปเลี้ยงอยู่ตลอดด้วยความมุ่งมั่นจนภาณุใจอ่อน หันไปปรึกษาศิริวรรณ ภรรยาของเขาเสนอว่าให้นิ่มอนงค์เป็นคนเลือก และบุตรสาวก็เลือกน้าสาวแทนที่จะอยู่กับบิดาเช่นเขา ทำให้รู้สึกใจหายอยู่ไม่น้อย

“อย่าลืมกลับมาเยี่ยมพ่อนะหนูนิ่ม พ่อรักหนูนะคนดี” แม้นิ่มอนงค์จะเกิดจากความผิดพลาดของเขาที่ทำให้นารถลดาท้องอย่างไม่ตั้งใจ แต่เขาก็รักบุตรสาวคนนี้ที่สุด

ตอนนั้นเขาคึกคะนองตามประสา หลังศิริวรรณไปแต่งงานกับยศ เขาก็ทำตัวเสเพลยิ่งกว่าเก่า หลอกผู้หญิงไปทั่ว เขาได้เจอกับนารถลดาด้วยความบังเอิญ อีกฝ่ายอ่อนเดียงสา หลงติดบ่วงเขาอย่างง่ายดาย ใครจะคิดว่าหญิงสาวในเมืองกรุงอันศิวิไลซ์ยังคงความบริสุทธิ์ผุดผ่องอยู่ได้ แถมยังไม่รู้จักวิธีป้องกันตัวเองเหมือนผู้หญิงเจนจัดคนอื่นๆ ที่เขาเคยผ่านมา

พอจะสลัดเธอทิ้งกลับทำไม่ได้ดั่งใจหมาย เมื่อบิดามารดาของเธอเป็นคนมีหน้ามีตาในวงสังคม อีกทั้งมีอำนาจชื่อเสียงเงินทองมากมายที่จะเล่นงานเขาให้กระอักได้ เขาจึงต้องแต่งงานกับนารถลดา แม้ส่วนลึกในจิตใจจะมีศิริวรรณอยู่เสมอ แต่นารถลดาก็แสนดีและอ่อนโยน หัวใจของเขาอ่อนไหวทุกครั้งที่ใกล้เธอ แต่ทิฐิที่ทำให้เขารู้สึกเสียหน้าหลังจากโดนบิดามารดาของเธอบังคับ จึงไม่ได้ทำตัวเป็นสามีที่ดีนัก ทั้งยังเจ้าชู้ไม่เลิก

“หนูก็รักพ่อค่ะ” นิ่มอนงค์จุ๊บแก้มบิดาซ้ายขวา ก่อนจะขึ้นรถไปตามน้าสาวที่เธอรักประดุจดั่งมารดาเพื่อเดินทางเข้ากรุงเทพฯ

ภาณุมองตามท้ายรถไปด้วยความรู้สึกใจหาย ศิริวรรณบีบมือสามีเอาไว้อย่างให้กำลังใจ ส่วนพฤกษ์...วัยสิบขวบ เขาเป็นลูกติดของศิริวรรณกับเลิศ เด็กชายตัวน้อยวัยสิบขวบมองตามไปด้วยจนสุดตา

น้องน้อยของเขา จะไม่ได้อยู่ที่นี่อีกแล้วสินะ…

สิบเจ็ดปีต่อมา...

“พ่อของนิ่มอยากให้หนูกลับไปไพรวัลย์ด่วนที่สุด เห็นว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยกับหนูน่ะจ้ะ” นงนภัสเอ่ยบอกหลานสาวที่เพิ่งกลับมาจากข้างนอก

ตอนนี้นิ่มอนงค์กลายเป็นสาวสวยวัยยี่สิบสองปี สำเร็จการศึกษาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอให้หลานพักผ่อนก่อนค่อยเข้าไปเริ่มทำงานในบริษัท ซึ่งเป็นกิจการของครอบครัว เธอกับปรีชาวัฒน์ไม่มีลูกก็อยากให้นิ่มอนงค์สืบทอดกิจการทุกอย่าง