บทที่ 1ปีศาจร้ายที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม..2

1217 Words

ห้องทำงาน “เป็นไงบ้างครับ ท่านประธานถูกใจห้องทำงานไหมครับ ผมให้คนทำตามที่ท่านประธานสั่งมาเลยครับ”ผู้จัดการฝ่ายบุคคลเอ่ยถามเจ้านายของเขาด้วยความเอาใจ “นี่เลขาของท่านที่ให้หาไว้ครับ”หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าของเขามีรูปร่างและหน้าตาถือว่าดีเยี่ยม ชุดเดรสรัดรูปที่หญิงสาวใส่บ่งบอกถึงส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอได้เป็นอย่างดี “สวัสดีค่ะท่านประธาน ดิฉันเชอร์รี่ค่ะ”เธอกล่าวแนะนำตัวพร้อมสายตายั่วยวนเจ้านายของเธอ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาช่างดึงดูดสายตาของเธอจนไม่อาจละสายตาได้ ถึงแม้เธอจะได้ยินข่าวลือเรื่องความโหดของเขามาบ้างแต่เธอก็พร้อมเสี่ยง “อืม”เขาตอบอย่างไม่ใส่ใจมากนัก “ฉันจะลงไปดูฝ่ายการผลิตหน่อย” “ได้ค่ะ ทางนี้เลยค่ะท่านประธานเดี๋ยวเชอร์รี่จะพาไปเดินดูสายการผลิตเอง” “ครับ”ถึงเขาจะเป็นคนโหดตามข่าวลือแต่เขาก็มีความสุภาพมากพอที่จะให้เกียรติคนอื่น ชายหนุ่มเดินดูสายการผลิตของโรงงานที่มีผู้จัดการคอยบรรยายให้เขาฟังแล้วหัวหน้าฝ่ายการผลิตเสริมบ้าง ส่วนเลขาของเขาเดินจนจะติดเขาแล้ว หลังดูสายการผลิตเสร็จเขาก็ต้องออกไปพบลูกค้าซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน เพื่อนของเขานั้นเอง “ไอ้คาลส์ทางนี้”เทวินเพื่อนสนิทของเขาที่เป็นคู่ค้ากันมาหลายปี เขาเป็นทั้งลูกค้าด้านชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ และหุ้นส่วนทางอาวุธ “เรียกอะไรของมึงเสียงดัง” “ก็กลัวมึงไม่เห็น” “รู้จักกันเหรอคะบอส”เชอร์รี่เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าทั้งคู่ดูสนิทกันมากกว่าจะเป็นลูกค้าธรรมดา ชายหนุ่มอนุญาตให้เธอเรียกเขาว่าบอส เพราะเขาเบื่อคำว่าท่านประธานมันดูเป็นทางการไป “เราเป็นเพื่อนสนิทกันนะครับ ผมเทวินครับ แล้วคุณ..”เทวินถามหญิงสาวตรงหน้าด้วยความอยากรู้ก็เธอนั้นเซ็กซี่เกินจนเขาอยากจะลากขึ้นเตียง ความเจ้าชู้ของเทวินคือที่หนึ่งไม่แพ้ใคร “เชอร์รี่ค่ะเป็นเลขาของบอส ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”เธอตอบพร้อมยืนมือเพื่อให้ชายหนุ่มจับ เธอยั่วยวนเขาเช่นกัน คุณเทวินก็หล่อไม่แพ้เจ้านายของเธอเลย เธอหวังว่าจะได้ใครสักคนมาครอบครอง ด้านเทวินไม่รอช้าเขาคว้ามือหญิงสาวที่เขารู้ว่าตั้งใจยั่วเขามาจูบที่หลังมือแล้วส่งสายตาว่าเขาอยากได้เธอมากแค่ไหนกลับไป “นั่งได้แล้ว รีบคุยรีบเซ็นสัญญา กูมีงานอื่นต้องไปทำไม่ได้นั่งเล่นกับมึงทั้งวัน” “มึงนี่ขัดความสุขกูจริง กินไปคุยไปสิกูสั่งอาหารมาเยอะแยะ” “กูกลับละ มีงานต้องไปเคลียร์ต่อ”ชายหนุ่มบอกเพื่อนสนิทของเขาหลังทานข้าวเสร็จแต่เหมือนเพื่อนเขาจะไม่ได้สนใจเขาเลยเพราะเทวินเอาแต่คุยกับเลขาของเขา “เอ้าไอ้คาลส์มึงจะไปไหนนะ”เทวินถามขึ้นเมื่อเขาเห็นชายหนุ่มลุกขึ้นจากโต๊ะ “กลับไง”ชายหนุ่มบอกเพื่อสนิทอย่างเบื่อหน่าย “รีบจริงๆนะมึง อย่าลืมคืนนี้ละ” “คืนนี้มีอะไรเหรอคะ”เชอร์รี่ถามขึ้นด้วยความอยากรู้ “พอดีเรามีนัดเจอกลุ่มเพื่อนที่ผับนะครับ เชอร์รี่สนใจไปด้วยกันไหม” “เชอร์รี่ไปได้เหรอคะ”เธอถามเพื่อให้เธอไม่ดูแย่เกินไปทั้งที่เธออยากไปเอามากๆ “ได้สิ เดี๋ยวผมไปรับคุณเอง”ด้านชายหนุ่มส่ายหัวให้กับความเจ้าชู้ของเทวิน แล้วเดินนำออกจากร้านไป “ผมไม่เข้าบริษัทแล้วนะคุณนั่งแท็กซี่ไปแล้วกัน” “บอสจะไปไหนคะ ให้เชอร์รี่ไปเป็นเพื่อนไหม” “ไม่ต้อง”เขาตอบเธอดด้วยสายตาเขม็ง เขาไม่ชอบให้ใครมาจุ้นจ้านเรื่องของเขา “กลับบ้านกูอยากพักหน่อย” “ครับนาย” ระหว่างรถกำลังเข้ามายังในซอยชายหนุ่มเห็นหญิงสาวคุ้นตาปั่นจักรยานอยู่ข้างถนน เขาไม่รอช้าที่จะแกล้งเธอสักหน่อย “เบียดเธอให้ล้ม” “จะดีเหรอครับนาย”มาตินหันหน้ากลับมาถามเจ้านายของเขาเพื่อความมั่นใจ แต่เขาก็ต้องเจอกับสายตาพิฆาตที่ส่งกลับมา เอี๊ยดดด โครม “หึ”ชายหนุ่มยิ้มอย่างพอใจที่เห็นเธอไปนอนกองข้างถนน ถึงแม้ตอนนี้หญิงสาวจะลุกขึ้นมายืนด่าเขาตามหลังอยู่ก็ตามแต่ “ไอ้บ้า ขับรถภาษาอะไรเนี่ย แล้วนั้นเขาขับไปเลยเหรอ บ้าจริง”หญิงสาวจูงจักรยานต่อมาถึงบ้านเพราะมันดันพังจนขี่ไม่ได้ “อย่าให้แม่เจอนะ”ระหว่างที่เธอบ่นอุบอิบสายตาเธอดันเหลือบไปเห็นรถคุ้นๆจอดอยู่ที่บ้านไอ้ปีศาจ “อย่าบอกนะว่า... ไอ้คนสารเลว อย่าให้ถึงทีฉันบ้างนะ”เธอคาดโทษไว้ก่อนลำพังจะให้เธอเข้าไปเอาเรื่องเขาในบ้านคนเดียวเธอคงโดนโยนออกมาแน่ เธอต้องคิดหาวิธีเอาคืนเขาก่อน ก่อนจะเขาไปในบ้านสายตาอันดีของเธอเหลือบไปเห็นป้ายประกาศหน้าบ้านของคนที่เธอเกลียด “รับสมัครแม่บ้านงั้นเหรอ หึ”อยู่ๆความคิดชั่วร้ายก็แล่นเข้ามาในหัวเธอ “นี่นาย ที่บ้านรับสมัครแม่บ้านเหรอ”เธอถามบอดี้การ์ดหน้าบ้าน “ใช่ มาสมัครแม่บ้านเหรอ” “ใช่ค่ะ” “เข้ามาก่อนเดี๋ยวพาไป” หญิงสาวเดินตามบอดี้การ์ดเข้าไปในตัวบ้าน “นายพาใครมานะ”ผู้ชายคนหนึ่งถามขึ้นก่อนที่เราทั้งคู่จะเดินเข้าไปในบ้าน “เธอมาสมัครแม่บ้านนะครับพี่เวหา” ชายตรงหน้ามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ด้วยสายตาเหมือนสำรวจ หน้าตาท่าทางของเขาดูโหดมาก “เดี๋ยวกูจัดการเอง” “ครับพี่”บอดี้การ์ดคนนั้นเดินกลับออกไปอยู่แถวหน้าประตูรั้วต่อ “เคยทำงานบ้านรึเปล่า แล้วชื่ออะไร”ชายคนนั้นถามเธอ ถึงแม้เข้าจะมีสีหน้าและท่าทางที่หน้ากลัวแต่พอเขาพูดออกมากลับไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลยสักนิด “น้ำมนต์ค่ะ ปกติก็ทำงานบ้านอยู่แล้ว” “ฉันชื่อเวหา เดี๋ยวฉันไปบอกนายให้ว่าเธอมาสมัครแม่บ้าน” “เดี๋ยวพี่เวหา รับเลยไม่ได้เหรอ แบบไม่ต้องเจอมันนะ”เธอเผลอเรียกไอ้ปีศาจว่ามันให้ลูกน้องเขาได้ยิน ดีนะที่เขาไม่ค่อยได้ยินคำนั้นไม่งั้นเธอคงโดนหิ้วปีกโยนออกจากบ้านแน่ “ว่าอะไรนะ โทษทีฉันไม่ค่อยได้ยิน” “เปล่าพี่ ตกลงรับเลยไม่ได้เหรอคะ” “ไม่ได้ ยังไงเธอก็ต้องแนะนำตัวให้เจ้านายรู้จักก่อน รอนี่นะ” เธอได้แต่พยักหน้ามองพี่เวหาเดินไปตามไอ้ปีศาจ เอาไงดีถ้ามันรู้ว่าเป็นเธอคงไม่รับเธอแน่ แถมมันคงให้คนโยนเธอออกจากบ้านแน่ หรือเราจะรีบออกไปก่อนที่มันจะลงมา มันจะได้ไม่รู้ว่าเรามา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more