“นั้นเราแยกกันตรงนี้แล้วกันเดี๋ยวฉันกลับเเท็กซี่เอง”
“ฉันกลับด้วยทางผ่านพอดี”
“แล้วแกละหนูนิด”
“เดี๋ยวรถที่บ้านมารับจ๊ะ”
“โอเคๆนั้นเราแยกกลับเลยกลับบ้านดีนะพวกแก”
“ย่ะ บาย กลับก่อนนะคะพี่เวหา ไว้วันหลังกั้งจะไปหาใหม่นะคะ”
“น้อยๆหน่อยยัยกั้งพี่เขากลัวแกหมดแล้ว”
“อะไรพี่เขาออกจะชอบฉันใช่มั้ยค่ะ”
“ครับ”เวหารับคำอย่างอารมณ์ดี
“แกเขาไม่ปฏิเสธ”สองสาวแซวเวหาเล่นอย่างสนุกสนาน
“ไปได้แล้ว บายน้ำมนต์”นภัสสรที่ต้องยืนส่ายหัวกับความขี้เล่นของเพื่อนสาวต้องเอ่ยชวนทั้งสองคนกลับบ้าน
“น้องน้ำมนต์จะไปไหนอีกรึเปล่าครับ”
“ไม่แล้วค่ะกลับบ้านกันเลย น้ำมนต์ต้องไปทำความสะอาดบ้านอีก เดี๋ยวเจ้านายพี่กลับมาจะบ่นเอาได้”
“ทำไมน้องน้ำมนต์ไม่ให้นายหาแม่บ้านใหม่ละ”
“ไม่เป็นไรค่ะ น้ำมนต์ทำได้ อีกอย่างก็ได้เงินเดือนด้วย ไม่ต้องลำบากหาคนอื่นหรอกพี่เวหา”
“โอเคครับ”เวหารับคำก่อนจะขับรถพาหญิงสาวกลับบ้าน
“เฮ้อออ
