Heartless Billionaire

Simula

Simula



Zoey Cadwell, 12 years old. Born in May 04, 1999. I have 2 siblings. Si Kuya Zach, he is 18 years old at ang half-sister kong si Sasha naman ay 16 years old. Anak ni papa si Sasha sa ibang babae. Hindi ko alam kung paano iyon natanggap ni mama na si papa ay niloko siya at nagkaanak pa sa ibang babae. Pero siguro kung mahal mo ang isang tao mapaptawad at mapapatawad mo ito kahit gaano pa kasakit ang nagawa nito. Isa lang iyon sa maraming rason kung bakit hinahangaan ko si mama. Aaminin ko din na hindi kami magkasundo ni Sasha. We don’t really get along eversince papa introduced her to our family. At simula ng tumapak siya sa mansion namin ay kahit kelan hindi kami nagkaroon ng bonding bilang magkapatid para bang laging may paligsahan sa pagitan naming dalawa. Good thing I have a brother. And unlike with Sasha magkasundong-magkasundo kami ni kuya Zach. He’s the best brother I could have in this world.

Ilang sandali lang ay natanaw ko na ang isang grupo ng mga lalaki na papunta sa direksyon ko. They are the Corrins Cousins. They consists five powerful boys I’ve ever encountered. Sa dulo sa kaliwa ay si Ashen Corrins, 19 years old. He’s a playful one. Ang katabi naman niya ay si Park Corrins ang maginoo sa magpipinsan. Park is already 19, kakabirthday lang nito last month. At sa kanang dulong bahagi naman ay si Pierre Corrins. There’s always a playful grin plastered on his lips, showing his right ear piercing is I think what makes him more attractive. At ang katabi naman niya ay si Deyron Corrins madalas nasa isang tabi lang ito at nagbabasa ng mga libro. At ang panghuli. Ang lalaking napapagitnaan nilang apat ay si Elysian Corrins sikat na sikat ang pangalan ng binata kahit saan ito magpunta. Pero napakailap at seryoso naman. Si Deyron at Elysian ay magkaedad. They are 1 year older than the rest. Nang magtama ang mata namin ni Elysian ay mabilis akong nag-iwas ng tingin dito pero bago iyon hindi nakatakas saakin ang pagtaas ng kilay nito ng makita ang reaction ko.

"Zoey!"it was Ashen who called me. Todo ngiti ito ng lumapit saakin at umakbay.

"Kuya Ashen."suluyap ko sa mukha nito tsaka bumaba ang tingin ko sa braso niyang nakaakbay saakin. I was used to this Ashen’s side. Hindi ko alam kung may lahi lang ba siya ng unggoy kaya hilig niyang umakbay saakin o naliliitan siya saakin. They are all tall. Kung titignan ay talaga naming nakakaintimidate ang magpipinsang Corrins. Hindi ko nga alam kung paano ko sila nakasundo. But thank God they are all nice to me at wala naman akong problema pagdating sa pakikisama sakanila. Surprisingly they are really nice. They might look scarier but they are actually nice.

Ashen smiled widely at me. Nanatili pa ding nakaakbay saakin.

"Bakit mag-isa ang baby girl namin dito?"tanong naman ni Pierre at umupo sa katabing bakanteng upuan. Nabaling sakanya ang atensyon ko.

"Sila papa kausap sila tito Eric at tita Aleign. Si kuya naman hindi siya nakasama dahil ilalaban ang school niya bukas sa ibang bansa at siya ang representative. Si Sasha naman hindi ko alam kung bakit biglang nawala."sagot ko.

Tumango si Pierre. 

"Zoey, hindi ba ito ang unang beses mong dumalo ng party ng Corrins?"Park with a soft smile in his lips, asked.

I nodded politely. I am not really used to this kind of party and social life. Halos bigatin at kilala ang mga dumalo sa party na ‘to. Ang dami ngang mga media sa labas ng mansion ng Corrins e. I was scared that I might do something embarrassment na maaaring maging dahilan para mapahiya ko ang pamiklya ko lalo na si papa. Atsaka bukod pa doon ay busy ako sa school at sa ibang curriculum activities na natataon naman sa party ng mga Corrins palagi. 

“Opo.”I answered politely.

Sakanilang lahat si Park lang ang masasabi kong hindi nakakailang kausapin. Palagi itong nakangiti at approachable.

“Kung gaanon hindi mo din alam ang tungkol sa tradition ng mga Corrins?”tanong ni Ashen na tinanggal na ang pagkaka-akbay saakin at nakakunot-noo akong nilingon.

Tradition? I looked at him clueless before shaking my head.

Bigla naman itong napapalakpak na ikinagulat at ikinakaba ko. Ano naman kaya ang tradition na sinasabi ni Ashen?

“Kung ganoon..."he trailed."Bago matapos ang gabing ito magkakaroon ng last program. Well...in Corrins Party there is one tradition. Nagpasa-pasa iyon sa bawat henerasyon. It's called Corrins chosen. Every single women here in the party ay pipiringan ang mata pagkatapos ay dadalhin sila sa dance floor at kaming mga Corrins ay pipili ng babaeng isasayaw namin.”He explained.

“And the last program is called last dance where every single men would choose their partner but of course ang karangalan mapupunta sa babaeng mapipili namin.”he added and winked at me.

May ganoon pala? But I'm just 12 years old hindi naman siguro ako kasali doon? Ang bata ko pa at…

Agad akong binalot ng kaba ng may magpiring ng mga mata ko mahina kong napasinghap at sinubukang pumalag sa kung sino man ang may hawak saakin pero narinig ko ang boses ni Ashen. “Relax.”He chuckled.

Ilang sandali pa ay may umalalay na saakin at iginiya ako sa kung saan. Sa dance floor! Nanatili lang ako sa kinatatayuan ko at hindi alam ang gagawin. I was so clueless and scared. Parang maiiyak na ako habang nakatayo doon at nakapiring ang mga mata.

What if no one choose me?

Paano kung ako lang ang walang kapartner?

Sino ba naman ang pipili saakin?

And I’m too young for this!

“And now ladies...you may now take off all your blindfolds.”

Agad akong nataranta dahil sa narinig. Kabado na baka walang pumili saakin. Bigla kong naisip si Elysian. Would he choose me? Mabilis akong napailing-iling dahil sa naisip. Ano ba ‘tong mga pinag-iisip ko. Bakit naman pumasok siya bigla sa isipan ko? Parang ayokong tanggalin ang suot kong blindfold. Pakiramdam ko naman kasi ay walang pumili saakin. Ang dami kong nakitang m ga magagandang babae ditto kaya siguradong…

“He said take off your blindfold.” He sounded impatient.

Nagulat ako ng may magtanggal ng blindfold ko at nanlalaki ang mata ng Makita ang sa lalaking nasa harapan ko ngayon.

"Kuya Elysian." I gasped. Hindi ako makapaniwala na nasa harapan ko ngayon ang nag-iisang Elysian Corrins pati na ang ibang kababaihan ay ganoon din siguro sa akin ang reaction. With their wide eyes open staring at us.

Hindi ko masiyadong close si kuya Elysian dahil nga sa pagiging mailap at pagiging seryoso nito kaya naman hindi ko inaasahan na nakatayo siya ngayon sa harapan ko.

Wait! Ang ibig bang sabihin nito?

We dance quietly habang ako ay parang tulala pa din at hindi makapaniwala na si Elysian ang kasayaw ko! Nakikita ko din ang tila naiinggit na reaction ng mga babae saakin. Hindi ko tuloy maiwasan ang makaramdam lalo ng pagkailang. Lalo na ng mahagip ng tingin ko si Sasha na may kasayaw din na lalaki di kalayuan sa puwesto naming ni Elysian. Mataray ako nitong tinignan tsaka inirapan.

Pagkatapos ng sayaw ay dinala ako ni kuya Elysian sa fountain. Sa likod ng mansion nila kung nasaan ang garden at ang napakalaking fountain sa gitna lang ang meron.

“Salamat po.”I bite my lips unconsciously.

Umihip ang napakalakas na hangin kaya naman sumaboy lahat sa mukha ko ang buhok ko. Napangiwi ako at inayos ang buhokko at iniipit ang iilan na hibla nun sa gilid ng tainga ko.

“Zoey,”natigilan ako sa pag-aayos ng buhok ko at napalingon kay Elysian na nakatalikod naman saakin.

Medyo madilim sa bahagi ng fountain kung hindi dahil sa buwan na siyang nagbibigay liwanag ay hindi ko maaninag ang kausap ko.

“You may not understand this yet but...” doon na siya humarap saakin. Hindi ko alam kung bakit parang tila kinakapos siya sa paghinga? Teka may asthma ba siya?! Nagpanic ako ng kaunti pero ng makitang normal naman na ang paghinga niya ay napanatag na din ako.

“When the right time comes.” kinuha niya ang isang kamay ko at hinalikan ang palasingsingang daliri nun.

“Kuya Elysian?” nagtatakang tawag ko sakanya.

Tumitig siya sa mukha ko pero hindi siya sumagot. Maya-maya pa ay hinubad niya ang suot na lounge coat at ipinatong iyon sa magkabilaang balikat ko.

“It's getting cold here. Let's go inside.”then he smiled warmly at me.

Iyon ang unang beses na nakita ko siyang ngumiti at parang may kakaiba akong naramdamn dahil sa ngiti niyang iyon. Kahit hindi ko maintindihan ang mga sinabi niya at ang kakaibang naramdaman ko kani-kanina lang ay tumango na lamang ako at pumasok na kami sa loob ng mansion.