รา ชา หวง รัก

A episode ที่ 3 รา ชา หวง รัก

A episode ที่ 3 รา ชา หวง รัก

'ต้องเหมือนสิ ดาวเหนือซื้อให้ โบ้เอง คุณราชาเลี้ยงมันเพราะเหมือนดาวเหนือใช่ไหม'

ใบหน้าหล่อเหลือบมองนิ่งๆ

"ดาวเหนือ ชอบคุณราชา โตขึ้นดาวเหนือจะแต่งงานกับคุณราชา"

เสียงหวานใสพูดไปยิ้มไป ราชาเหลือบมองใบหน้าหวานในตาวูบไหวมีประกายเพียงเล็กน้อยก่อนจะหายไป

"ฉันไม่ชอบคนโง่" เสียงขรึมเอ่ยนิ่งๆ ดาวเหนือหน้าสลดลง.เสียงอ่อยๆ ค่อยๆเอ่ย

"คุณราชา ทำยังไงดี ดาวเหนือไม่ฉลาด แต่ดาวเหนืออยากแต่งงานกับคุณราชา" เสียงหวานที่หน้างอง้ำ วิ่งวนรอบตัว คนกลุ่มเพื่อนหันมามอง

"เธอ อย่างวิ่ง ฉันอายคน" ราชาปิดหนังสือเล่มหนาดังปึง ก่อนกระแทกลงบนโต้ะ 'ปัง!'

ดาวเหนือสะดุ้งตัวโยน ยิ้มแหย ทำใจดีสู้เสือ

"ถ้าคุณราชา รับปากจะแต่งกับดาวเหนือ ดาวเหนือจะไม่กวนคุณราชา ดาวเหนือสัญญา "

ปากจิ้มลิ้มพูด ก่อนจะยื่นนิ้วก้อย ขนาดเล็กมาตรงหน้า หวังจะเกี่ยวกับนิ้วมือหนา

ราชามองภาพตรงหนาคิ้วหนาขมวดมุ่น ก่อนรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ จะบังเกิดบนใบหน้าหล่อ

"ฉันเป็นคนรักษาคำพูด..."

"เธอแน่ใจ..ที่พูดใช่ไหม" เสียงขรึมค่อยๆเอ่ย

"แน่ใจ..ดาวเหนือแน่ใจ" ใบหน้าหวานพยักหน้าหงึกๆ

"งั้น...ต้องทำสัญญาใว้สิ เธอไปเขียนมา"

เสียงทุ้มเอ่ยเรียบๆ

"เดี้ยวดาวเหนือเขียนเลย ดาวเหนือจะเขียนตอนนี้เลย"

คนร่างเล็กกุลีกุจอ หากระดาษกับปากกาให้วุ่น

มือน้อยบรรจงเขียนลงกระดาษอย่างเรียบร้อย

14/2/2546

.......สัญญาแต่งงาน....

ระหว่าง

ด.ญ ดาวเหนือ พัฒน กับ ด.ช ราชา พงษ์สวัสดิ์

ข้าพเจ้า เด็กหญิง ดาวเหนือ พัฒน ยินยอมแต่งงานกับ เด็กชายราชา พงษ์สวัสดิ์ โดยเมื่ออายุ 20 ปีบริบูรณ์ เด็กหญิงดาวเหนือ จะตกเป็นของเด็กชายราชาโดยบริบูรณ์

ลงชื่อ

ดาวเหนือ พัฒน ผู้เขียน

ลงชื่อ

ราชา พงษ์สวัสดิ์ ผู้ตอบรับ

ดวงตาเรียวรี หรี่มองอย่างตั้งใจ ก่อนที่เสียงขรึมนิ่งจะเอ่ยย้ำ

"ฉันเป็นคนรักษาคำพูด เธอรู้ใช่ไหม"

ใบหน้าหวานพยักหน้าหงึกๆก่อนรีบตอบเสียง

ใส

"รู้ ดาวเหนือ รู้"

"เธอแน่ใจที่เขียน..." .ใบหน้าหล่อถามย้ำ

"ดาวเหนือแน่ใจ." ใบหน้าหวานยิ้มตาหยี พับกระดาษที่บรรจุคำสัญญาอย่างดี ส่งให้ชายหนุ่ม ราชามองนิ่งๆ ก่อนที่เด็กหนุ่มรุ่นพี่จะเดินเข้ามา

"น้อง ดาวเหนือ วันนี้น่ารักจังเลย" หนุ่มรุ่นพี่วัย 15 ปี ตรงเข้ามาหาดาวเหนือ ยิ้มกว้าง

"ไอ้ราชา มึงหลบดิ๊" ผ่ามือหนา ผลักไปที่หัวทุยของราชาอย่างตั้งใจ

ใบหน้าหล่อ เข้มขึ้น ก่อนปรับเป็นสีหน้าปกติเดินเลี่ยงออกไป

ดาวเหนือมองตามตาละห้อย ร่างเล็กนั่งฟังหนุ่มรุ่นพี่โม้อยู่นานนับชั่วโมงจะลุกหนีก้อไม่กล้าเนื่องจากอีกฝ่ายมาหลายคน หญิงสาวซึมลง จนคนในกลุ่มรุ่นพี่สังเกตุเห็นจึงพูดเปิดทางให้

"กลับกันเถอะ กวนน้องนานแล้ว" 1ในกลุ่มเอ่ยเสียงเข้ม ทำเอารุ่นพี่ที่จีบหญิงสาวชงัก มือหนาคว้าเอามือเล็กมาจับ พรางเอาปากกาวาดเป็นรูปหัวใจดวงโต

"พี่จองใว้ก่อน" ชายหนุ่มพูดก่อนที่จะก้มลงไปจุ้บเบาๆลงรอยปากกาสีแดง ดาวเหนือสบัดมือออกเต็มแรง จนรุ่นพี่หน้าเสีย

"ดาวเหนือ!" เสียงเข้มเอ่ยขึ้นก่อนจะคว้าหมับเข้าที่แขนเรียว รุ่นพี่คนอื่นเห็นท่าไม่ดี จึงรีบมาแยกออก หญิงสาวได้ทีรีบวิ่งแจ้นหนีออกไป

ราชามองภาพตรงหน้ามือหนาเคาะโต้ะเป็นจังหว่ะ ลีโอที่มองอยู่ยิ้มกว้างรีบเข้าไปตีสนิท

"หวัดดี..เราลีโอ.." ราชาหันเลิกคิ้วมองแวบนึง ก่อนจะดูภาพตรงหน้าต่อ นิ้วมือหนายังคงเคาะโต๊ะต่อเนื่อง ในจังหวะ ที่ช้าลง.. ช้าลง..

ลีโอมองนิ่งในตาระยับ

'ใช่แน่ แววตาแบบนี้ รังสีอำมหิตแบบนี้ คนแบบกูแน่'

หลังโรงเรียน

16.30

ใบหน้าหล่อยืนพิงกำแพงนิ่ง ในมือกำไม้เบสบอลขนาดเหมาะมือ คล้ายยืนรอ รอใครบางคน

เสียงหัวเราะเกรียวกราวของเหล่ารุ่นพี่กลุ่มเดิม ดังมาเป็นระยะ

กลุ่มนักเรียนชายเดินเข้ามาไกล้จนอยู่ในระยะสายตา ราชา มองนิ่ง ใบหน้าราบเรียบ

รุ่นพี่คนเดิมเมื่อเห็นราชาก้อรีบตรงเข้ามาหาเรื่องในทันที

"เจอมึงก้อดีละ กูอารมณ์ไม่ค่อยดี " รุ่นพี่พูดก่อนจะชกหมัดใส่ใบหน้าหล่อเต็มแรง "พลั่ว!

ราชายืนนิ่ง ดวงตาเรียบเฉยเเปรเปลี่ยนเป็นวาวโรจน์

มือที่กำไม้เบสบอลหวดออกไปทันที

"โอ้ย!" รุ่นพี่ร้องเสียงหลง ผ่ามือกุมจุดที่โดนฟาด ของเหลวสีแดงไหลอาบ คนที่เหลือในกลุ่มเริ่มหน้าเสีย

เคร้ง!

ราชาทิ้งไม้เบสบอลลงพื้นค่อยๆสาวเท้าเข้าไปหาอย่างใจเย็น

อีกฟากหนึ่ง ดาวเหนือที่ได้ยินเสียงคนร้องจึงเดินถอยกลับมาแอบดู ดวงตากลมโตแตกตื่น มือขาวรีบอุดปากตัวเองแน่น

หนุ่มหน้าหล่อย่างสามขุมเข้าไปหากลุ่มรุ่นพี่ ก่อนจะแสยะยิ้มเย็นๆ

ผ่าเท้าหนาถีบซ้ำทำเอาคนที่เจ็บก่อนหน้าล้มคมำ รุ่นพี่พยายามลุกหนีแต่ช้ากว่าราชา ที่โดดมานั่งคล่อม กำปั้นหนักชกลงตรงปากฟันสีขาวหลุดล่วง พร้อมเลือดที่กระเซ็นเปลอะเปื้อนเสื้อนักเรียนสีขาว คนที่อยู่ในเหตุการณ์รีบเข้ามาห้ามก่อนที่เสียงห้าวทุ้มจะตวาดก้อง

"อยากแดกตีนก้อเข้ามา!" คนในกลุ่มชงัก หยุดนิ่ง

"ระ. .ราชา..กู ขอโทษ" คู่กรณีเอ่ยเสียงสั่น

ใบหน้าหล่อเหลือบมองก่อนจะยกยิ้มมุมปากอย่างหน้ากลัว

"มึง รู้ หรอ...ว่า มึง..ผิด อะ ไร" เสียงห้าว ค่อยๆถามทำเอาคนฟังหายใจติดขัด

"เงียบ แสดงว่า...ไม่รู้" เสียงที่เย็นเยียบ ทำเอาอีกคนร้อนรน

ราชาลุกขึ้น คว้าไม้เบสบอลอีกรอบ ก่อนจะหันปลายกลมมนใหญ่ ชี้ตรงหน้าคู่กรณี

"ระ..ราชา..ใจเย็นก่อน บ .บอกกูที..ว่ากูทำอะไรผิด" คู่กรณีระล่ำระลัก อย่างร้อนรน

ราชายิ้มเย็น เสียงนิ่งค่อยๆเอ่ยเนิบๆ ขณะที่ใช้ไม่เบสบอลเคาะลงบนถนนเบาๆ

"มือ มึง ปาก มึง ดัน มา แตะ ของ ของกู" คู่กรณีชะงักกึก

"กะ..กู มั่นใจ ว่า ม.ไม่เคย อ.เอาอะไร ของมึง มา" อีกคนร้อนรน อย่างหาทางออก

"ฮึ! ถ้ามึง ยังนึกไม่ออก ให้กูหวด อีกรอบไหม"

อีกฝ่ายชงักกึก สมองประมวลผลอย่างรวดเร็ว

ใช่แน่ ไม่ใช่ของ แต่เป็นคน น้องดาวเหนือ

"กู จะ ไม่ไปยุ่งอีก" คู่กรณีรีบเอ่ยเสียงสั่นแต่อีกคนกลับยิ้มเย็น

"พ่อกูสอนมา อย่าใว้ใจใคร"

ปึก!! " อ้าคค" ไม้เบสบอลอันใหญ่กระแทกลงกลางมือเต็มแรง เสียงกระดูกแตกดัง 'กร้อบ!'

หนุ่มรุ่นพี่ร้องครวญครางอย่างเจ็บปวด

ราชายืนดู ใบหน้าเรียบเฉย ก่อนจะมีมือหนาของอีกคนมาตบไหล่

"ว่าแล้ว ว่าดูไม่ผิด เรา..เก็บกวาด..เก่ง สนใจเป็นเพื่อนกันไหม "

ลีโอยิ้มกว้าง เสียงทุ้มเน้นคำว่าเก็บกวาด ให้คนที่ฟังเข้าใจว่าเค้าหมายถึงอะไร

"อืม" คนพูดน้อยรับคำ ก่อนหันหลังตวัดไม้เบสบอลขึ้นบ่าเดินออกมา

"คุณราชา " ดาวเหนือเสียงสั่น มองคนตรงหน้า

ราชาชงัก ก่อนเดินแยกไปอีกทาง

'มันเริ่มจากตรงนี้รึป่าว ที่เราเริ่มห่างกัน'

ปจุบัน

ในในรถเงียบเชียบจนได้ยินเสียงหายใจเข้าออกเสียงทุ้มถามออกไป

"ปีนี้ อายุเท่าไร" ดวงตาคมเหลือบมองเล็กน้อย ก่อนจะหันมาจับจ้องถนนตรงหน้า

"20 ปีค่ะ คุณราชา" หวานที่แหบอู้อี้ขึ้นจมูกของคนที่เพิ่งร้องให้ตอบ

"อ๋อ.." ชายหนุ่มครายหัวคิ้วที่ขมวดลง