I Stay

Chapter 1

"Emerald!!!!!!!!!!!!" Sigaw ng isang megaphone kong kaibigan.

Ano pa nga ba? Ganito since nagkakilala kami akala ko naman may mic na hawak. Haysss ang lakas lakas ng bunganga. Nakakahiya tingnan mo naman ni pangalan ko sinigaw ng sobrang lakas. Hayssss....

Ayy oo nga pala I'm Emerald. Isang babaeng walang ginawa kundi magtrabaho. Kailagan ng family eh pansesya. Samantalang ito Samantha Logan ang isa kong kaibigan na akala mo nakalunok ng mic. Di ko alam ang rindi nya kasama pero masaya.

"Ano chika girl?" I asked her. Ganyan kami mag usap. Di ko alam nasanay ata na kami.

"Balita ko pasado sa scholarship sa school na papasukan natin!!!!" Sabi nito na sobra tuwang tuwa na parang wala nang bukas.

"Talaga?" Laking mata kong tanung. Jusko Thanks Lord kung ganun. Kunting gastusin Wwwwhhhaaaa....

"Hindi joke lang, it za prank lang girl siguro namali lang basa ko." Sabay higop sa milkshake ko.

Ngumiti ako ako sa kanya.

"Joke lang malamang yang talino mo na yan at ganda pero sorry girl mas maganda ako." At sabay tawa nito na parang wala na namang bukas.

"Congrats Bestie..." Sipot ng isang babae.

"Kiana?" Tanung ko dito.

"Bobo ka ba? Oh nay saltik ka talaga sa utak?" Mataray nitong tanung sa akin.

Masama bang tanugin? Hays ewan ko basta alam ko marami ako bayarin. Kailagan ko magtrabaho para sa akin lalo na sa gamit ng lolo ko at lola ko. Wala na kasi akong magulang patay na mother ko di ko alam kung saan ang Father ko. Di ko manlang nasilayan muka nun basta alam ko thankful ako kahit papaano masaya ako malakas ako may buhay ako. Pero congrats?

"Bestie kilan mo ako ililibre pasado ka ah." Kiana

Agad ako lumigon sa harapan ko. At naningkit ng mata."Samantha?!!" Sigaw ko sa kawalanan papasakitin mo lang ulo ko babae. Akmang hahabulin ko to ngunit may nabangga ako.

"Ouch.." Sabi nito na wala manlang buhay.

Di ko alam bakit kumirot ang dibdib ko. Agad ako lumigon sa kanya."Sorry di ko sinasadya." Sabi ko sa lalaki itong.

Lumigon sya sa akin na agad naman ng slow motion ang paligid. Emerald ano na?!!! Bat gwapo ack?!!! Napatigtitig ako ako sa dark brown yang mata, makapal ang kikay malagong buhok matangos na ilong pinky na labi maputing balak hanggang leeg nya lang ako. Grabe ang liit ko. Haysss bakit ang gwapo ng nilalang na ito.

"Masyadong ka nang natitig tumutulo na laway mo" Wala paring buhay ang bawat pagbigkas nya. Patay ba to?

Agad ko pinunasan bibig ko wala naman agad ah...

Ngumisi ito sa akin. Bat ang gwapo nya? Emerald wag kang maiinlove ikaw din masasaktan okey.

"Nathan bro." May umakbay sa kanya. Kasing tangkad din sya pero mas gwapo to. Nathan? Parang narinig ko na yun. "Bago mo?" Tanung nya kay Nathan.

"No." Tipid yang sambit.

"Tsk!" Asar ko. Emerald nangyayari sayu?

"Bestie okey ka lang?" Tanung ni Kiana sa gilid ko. Tumango naman ako agad.

"Lucas?" Tanung ni kiana sa lalaking nakaakbay sa lalaking gwapo na to.

Napaligon muli ako sa lalaking ito. Di ko alam bakit gusto ko sya makilala. Bakit anh cold bakit parang wala lang sya.

"Kiana!" Nag beso beso sila. Magkakilala sila? Kilan pa? Sabagay mayaman din si Kiana kaya marami syang kilala.

"Nice to see you again lucas and Nathan. Tagal na din natin nagbobonding. Pero do you want to join us?" Kiana

"May lakad pa ako." Nathan

Bakit kapag ito nagsasalita ang gwapo? Hays di ko alam siguro humanga lang ako sa kanya kasi gwapo sya.

"Nathan naman eh." Pero dedma lang dahil lumakad sya papalayo sa amin. Na parang hagin lang si kiana.

"Hayaan mo na bigyan mo na lang sya ng time para sa sarili nya. Syaka dadating na yung dalawang kupal tara mag enjoy na lang tayu." Lucas

Nakatigin parin ako kau Nathan na naglalakad papalayo. Di ko akam bakit ako ganito. Bat ang sakit sa dibdib?

"Lucas nga pala." Lahad nya ng kamay sa akin.

"Emerald.." Tipid kong salita sa kanya.

"Emerald favor lang." Sya

"Hhmm?"

"Bantayan mo si Nathan mag enjoy kayu kahit ngayun lang." Favor nya sa akin.

Bakit ako? Pwede naman si Kiana ah? Diba kasi friend daw sila? HAHAHAHA...

Ano bang meron? "Bakit ako?" Naguguluhan kong tanung sa kanya.

"Hehe... Ehh kasi... Di ko alam... Wala lang." Lucas

Trip nya? Hinila ko sya palayo sa kaibigan ko. Ngayun ko lang sya nakita nakilala siguro pwede syang hilahin no?

"Sabihin mo bakit?" Tanung ko dito.

"Gusto ko kasi si Kiana matagal na. Date sa kanya?" Lucas

Ngumisi ako nakakaluka. Bayad? Charot HAHA.."Paano si Margareth?"

"Patay na patay yung kay Kevin. Siguro nakita na nya ngayun yun kaya di pa bumabalik." Dahilan nito sa akin.

Kevin? Alam ko may gusto sya kay Kevin pero di ko pa nakikita yun. Kasi pabalik balik kasi sila sa state kahit itong kaharap ko ngayon oh diba kapag mayaman mapapasana all ka na lang.

"Ingatan mo kaibigan ko. Kapag pinaiyak mo yan. Yang black mong mata magiging ube. Laging probinsya ako lalaki ha.." Pagbabanta ko sa kanya.

Hindi ko bakit ako pumayag sa kanya. Basta ang alam ko sundan sya. At yun nga ang ginawa ko. Hindi ko manlang nakita ang sarili ko mag reklamo kahit pabalik balik na ako sa mall. Asan ang lalaki na yun? Siraulo ba sya?

"Nakabalik ka na pala? Kilan pa?" Tanung ng babae. Boses babae eh narinig ko sa di kalayuan."Napipi ka ba sa states? Bat di manlang makapagsalita? Kilan burol mo?" Sya parin.

Sa hindi ko alam na dahilan pinuntahan ko kung saan nang-gagaling ang boses.

"I miss you babe.." At humalik ito sa pisnge ng lalaki at si Nathan yun. "Ang arte mo naman. Akala mo naman hindi ako minahal." Tumawa ito.

Lumakad ako palapit sa kanya at humawak sa braso nya. Emerald ginagawa mo?

"At sino ka naman?"Tanung ng babae ito sa akin. Lumigon ako sa kanya at may kasama pala syang lalaki. Holding hands pa sila. Pero Bakit babe? Kung may kasama syang iba?

"Babe sino sila?" Tanung ko sa lalaking ito makisabay ka. Sarap mo sampalin eh.. Pero imbes na sagutin kumunot nuo nya sa akin."Sumabay ka."Mahina kong sambit.

"Ang panget naman ng pinalit mo sa akin." Proud yang sabi.

Panget ako? Tinuro ang salamin sa gilid naman at lumigon sya dun."Pasensya na hindi mo ako salamin." Sabay ngiting nakakaasar sa kanya.

Lumigon ito sa akin na parang bulkan na sasabog na.

"Pansesya na ahh.. Yung babe ko kasi kung saan pumupunta di ko mahabol." Di naman ako palaaway pero kung gusto ko why not diba. May side akong mataray pero nasa tamang lugar pero di ako kasing landi nitong nasa harapan ko.

"Alam mo nagpapatawa ka. Yang kasama mong lalaki akin lang yan. Pero pagod na ako kakahintay kilan ka ba mamatay ang tagal eh..."

Mamatay? Bakit? Paano?

"Tara na." Sambit ng lalaking ito. Na akmang hihilahin ako pero...

"Nathan babalik ka din sa akin Tandaan mo yan. 6 Months na lsng buhay mo dito diba? Mag pakasaya ka na."

Ewan ko pero nasampal ko ito. "Di sya mawawala diba Nathan? You stay? Promise me." Ngayun mata sa mata at hindi ko alam bat ako naiiyak. Nakikiusap ako please.

"I Stay promise."

Nabuhayan ako sa sinabi nya dahil kita ko sa mga mata nya gusto nya.

"Iiyak ka lang babae." At tuluyan na syang umalis sa aming harapan. Na agad naman inalis nya ang kamay ko at umalis na din.

Pinagmamasdan ko parin ang likod yang papalayo sa harapan ko. Pero humakbang ako para sundan sya.

"Bakit mo ba ako sinusundan?" Cold yang tanung.

"Sabi ng kaibigan mo." Nakangiti kong sambit. "Nagugutom na ako kain tayu." Aya ko sa kanya. Pero dedma bakit sng cold mo? "Nathan?" Tawag ko sa pangalan nya? Na agad naman syang tumigil sa paglalakad. "6 Months sabi nung babae Mamatay ka ba?" Alam kong wala akong karapatan magtanung lalo nat hindi nya ako lubusang kilala.

"Wala kang dapat pakialam sa buhay ko. Wala kang karapatan magtanung." Walang buhay yang sabi sa akin.

Ano bang meron sayu? May taning na ba buhay nya? Pero bakit ang lungkot naman. Di ko kilala pero bakit gusto ko syang makilala ng lubusan.

"Nathan magagalit ka ba kung sa 6 Months na yun pwede ka bang kasama. Kahit di araw araw. Gusto ko lang maramdaman mo ang tunay na saya sa mundong ito. Syaka walang nakakaalam kung kilan tayo mamatay. Sa totoo lang wala syang karapatang magsalita sayu nun eh." Nguso kong sambit sa kanya. OMG ang daldal ko.

Pero imbes pasininang sinabi ko humakbang muli sya para maglakad. Oh diba walang hiya haba ng sinabi ko. Wala manglang say.

"May sakit ka ba?" Tanung muli ko sa kanya.

"Ayuko sa lahat ang babaeng maingay."

Nagtama muli ang aming mata mas lalo ko tong natitigan. Wala manlang kabuhay buhay. Bakit? Hindi ko manlang mabasa ang emosyun nya. Galit ba sya malungkot masaya hindi ko alam.

"Sorry kung masyado akong maingay. Pero alam mo gusto ko pa mabuhay ng mahaba." Basag katahimikan.

"Wala akong pake."

Kahit ganito sya di ako susuko. Napaligon ako sa ako nasa labas na pala kami ng Mall. Eehh??? Madilim na ang paligid taging street light na lang nag sisilbing ilaw pati na din ang mga sasakyan. Hinila ko sya sa malapit sa upuan.

"Di ka titigil?" Tanung nito.

Ehh ano naman kung hindi syaka sabi ng kaibigan nya kaso nasa labas na kami ng Mall.

"Bakit hindi ka manlang ngumiti?"

"Ayuko."

"Pagod ka na ba?"

"Hindi ko alam."

Sabatan lang kami sa bawat salita ko. Kinuha ko sa bulsa ko ang palawit na binili ko kanina. Kandila yun di ko alam kung bakit yung napili ko.

"Alam ko ayaw mo magsalita, Ayaw mong kausapin kita. Pero ito, pwede mo syang pagsabihan ng problema mo ang pray ka pagtapos. Alam ko msy purpose ang lahat ng nangyayari. Di ka mamatay tiwala lang."

"Di ko kailagan yan." Pero hinawakan ko ang kamay nya at nilagaw sa palad nya.

"Alam mo hindi tuloy tayu nag enjoy sayang. Sana isang araw makita kitang nakangiti. Mabait ako sa lahat ng tao. Kaya tandaan mo andito lang ako kung need mo. Hindi ko man mabasa ang iyong mga mata pero sana kahit papaani may buhay yan. Hindi ko alam ang buo mong kwento pero sana pilitin mong maglakbay sa liwanag. Wag mong hahayaan yang puso nasa dilim di ka talaga makakaalis okey?" At ngumiti ako dito. Sana balang aral Nathan malalaman mo din ang kahalagahan ng buhay.

Tumayo na ako at iiwan ko na sya dito. Uuwi na ako kung saan ako nakatira dahil malapit na akong palayasin dahil wala manlang akong pambayad. Kahit sa kabila na madami akong pagsubok nagagawa ko parin magpasalamat kay God kasi buhay ako nakakalakad malakas at masaya ako. Ito ang buhay ko puno ng pag-asa di bibitaw. kasi alam ko may plano si God sa akin. Di nya ako pababayaan. Dahil wala namang pagsubok ng di ko kaya eh. Malakas ako sobra.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hiiiiiiii........

So this is my first time to make a story. And I wish na magustuhan nyo. And sorry sa mga wrong grammar and also wrong typing.

Sana support nyu ako hehehe kung di nyu magustuhan yung ibang scene sorry and kung sakaling may nabasa kayu same with others sorry baka nagkataon lang. Sana magustuhan nyu hehehhe...

yun lang labs uuuuu allll...