Tamara’s POV
Hindi ko siya pwedeng patayin! Kahit na tinutulungan ko si Nathan ay hindi ko magagawang paslangin kahit sino man na parte ng pamilyang pinaglingkuran ko sa matagal na panahon.
Mabilis na binitawan ko ang patalim na hawak ko at sinalo ko ito ng isang kamay. Buong lakas kung hinila ang kamay ko pagkatapos ay yumuko ako at nagkaroon ako ng pagkakataon na patirin siya gamit ang aking paa. Nang matumba siya ay mabilis akong tumayo upang tumakbo sa kinaroroonan ng pinto. Wala nang ilaw sa buong kwarto at tanging liwanag na lamang ng buwan ang tumatagos sa salamin ng room.
“Hindi ka makakatakas sa akin! Hinila niya ang balikat ko kaya hinawakan ko ang kamay niya at buong lakas kong pinilipit yun bago ko siya itulak ng buong lakas. Wala na akong choice kahit ayoko siyang saktan
