อารัมภบท
1144 Words
ตอนที่ 1
อารัมภบท
แสงไฟสลัวที่ส่องสว่างจากโคมไฟหัวเตียง คงเป็นสิ่งที่เจิดจ้าที่สุดในค่ำคืนที่แสนมืดมิดนี้สำหรับ อรดา ร่างระหงในชุดแต่งงานสีขาวสะอาดที่นั่งอยู่หน้ากระจกในห้องได้แต่มองตัวเองจากภาพสะท้อนนั้นนิ่ง
เธอนั่งอยู่นานพอควรแล้ว หลังจากแขกเหรื่อในงานและผู้คนได้ทยอยกลับไป
ความจริงวันนี้ควรจะเป็นวันที่เธอยิ้มด้วยความยินดีที่สุด
หากว่าคนที่แต่งด้วย ไม่ใช่เขา....
“เป็นเจ้าสาวประสาอะไรหนีมาหลบในห้อง”
เสียงเข้มด้านหลังทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อย หน้าสวยที่แต่งแต้มอย่างปราณีตช้อนตามองผ่านกระจกเงาอันใหญ่
เขายืนอยู่ด้านหลัง และกำลังมองเธออยู่
“คุณธีร์”
เธอตระหนกเล็กน้อย เมื่อสบตากับดวงตาคู่สีรัตติกาลของ ธีร์ อนันตกรกุล
“ตกใจอะไรขนาดนั้น”
ธีร์ แค่นเสียงสูง หรี่ตามองร่างระหงในชุดเจ้าสาวอย่างสำรวจ เบี่ยงสายตาจากกรอบหน้างาม และเห็นหยาดน้ำใสที่เอ่อยังดวงตาสีน้ำตาลคู่สวย นั่นทำให้นัยน์ตาของเขาดำมืดขึ้น
“อะไรกันออย ดีใจที่ได้แต่งงานกับพี่ขนาดนี้เลยเหรอ”
เสียงเย้ยหยันออกจากริมผีปากหยักได้รูป และอรดาก็ตระหนักได้ว่า เขาไม่ได้รู้สึกดั่งประโยคที่เขาเอ่ยมาเลยสักนิด
“เราตกลงกันแล้วนิคะ และวันนี้ไหนคุณธีร์บอกจะไปต่อกับเพื่อนจนถึงเช้าไม่เข้าห้องหอในคืนนี้”
อรดา เอ่ยย้ำกับคำที่เขาป่าวประกาศเมื่อสักครู่ในงาน เพื่อจงใจจะหักหน้าเธอให้แตกละเอียดไม่มีชิ้นดี ทว่านั่นมันเป็นสิ่งที่สร้างความยินดีให้กับเธอเป็นอย่างยิ่งที่จะได้ไม่ต้องเห็นหน้าเขา
เพราะเขากับเธอต่างก็รู้ว่าที่แต่งกันเพื่ออะไร? และคนที่จะเป็นเจ้าบ่าวในคืนนี้ ไม่ควรจะเป็นเขาด้วยซ้ำ แต่ควรจะเป็น ธาม อนันตกรกุล น้องชายต่างมารดาของเขามากกว่า
และหากไม่เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นก่อน เธอคงไม่ได้เข้ามาอยู่ในกรงปีศาจที่แสนใจร้ายแบบนี้
“ก็อยากจะไปอยู่นะ แต่กลัวออยจะร้องให้”
ธีร์ หลุบตาลงต่ำมองแผ่นหลังขาวนวลเนียนที่โผล่พ้นชุดราตรีเกาะอกสีขาวลูกไม้สะอาดตา เรือนผมสลวยดำขลับที่ถูกมวยเกล้าขึ้นสูงเผยต้นคอระหงที่สามารถโอบอุ้มไว้ด้วยด้วยมือข้างเดียว พลันลำคอของเขาก็เริ่มแห้งผาก
คิดถึงเรื่องราวเก่าๆ ที่ฝังอยู่ในใจมาเนิ่นนาน ยากที่จะสลัดออกจากหัว ทุกเรื่องที่เกิดจากผู้หญิงตรงหน้า
อรดา วิวัฒน์โรจน์
เรื่องราวที่เกิดขึ้น มันเหมือนชุดสีขาวที่เธอใส่อยู่ในตอนนี้ ทว่ากลับโดนฉาบย้อมด้วยสารพัดสีสกปรกมากมายจากการกระทำของเธอเอง และมันติดตรึงในใจของเขามาตลอด
“คุณธีร์ลืมไปรึเปล่าคะ ว่าเราแต่งงานกันแค่ในนาม”
หญิงสาว ขยับกายออกห่างจากเขา เมื่ออุ้งมือหนาทาบยังไหล่บาง ความผ่าวร้อนที่แผ่ซ่านนั้นทำให้เธอรู้สึกราวกับว่ากำลังถูกนาบด้วยไฟ
ไฟที่เธอต้องระแวดระวังอยู่เสมอ
“ออยอ่านนิยายหลอกเด็กเยอะเกินไปมั้ย?”
หน้าหล่อเหลาโน้มลงต่ำ จนสันจมูกโด่งชนกับปรางแก้มเนียนของเธอ ลมหายใจอุ่นร้อนของเขารวยรดรินอยู่บริเวณต้นคอ จนขนอ่อนในกายของอรดาเริ่มลุกชูชัน
เขายังคงอันตรายอยู่เสมอ และเป็นคนที่เธอไม่ควรจะไว้ใจที่สุด ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเนิ่นนานแค่ไหน
“ออยจะอาบน้ำแล้วไปนอนห้องเล็กค่ะ”
เธอเตรียมขยับกายลุกขึ้น ทว่ามือหนากลับกดร่างของเธอให้นั่งลงที่เดิม “อ๊ะ..คุณธีร์”
“จะแยกนอนห้องเล็ก ออยอยากให้คนอื่นรู้จนเข้าไปถึงหูของเสี่ยวัฒน์รึไง”
เสี่ยวัฒน์ที่ว่าก็คือ วัฒนา วิวัฒน์โรจน์ บิดาของเธอเอง
คำพูดนั้นทำให้หญิงสาวชะงักเล็กน้อย และมองสบตาเขาในกระจกราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ แม้วันนี้ ธีร์ อนันตกรกุล ลูกชายคนโตของ เจ้าสัวย้ง อนันตกรกุล จะหล่อเหลาราวเทพบุตรและแสดงกริยานุ่มนวลเพียงใด ทว่าเธอรู้ดีว่านั่นคือเปลือกนอกจอมปลอมที่เขาเสแสร้งแกล้งทำ
เขาเองไม่เต็มใจที่จะแต่งงานกับเธอเลยด้วยซ้ำ
เธอรู้ดี ว่าทุกอย่างที่เขาทำไปเพียงเพื่อจะกลั่นแกล้งเธอ และทำให้ ธาม อนันตกรกุล น้องชายต่างมารดาไม่พอใจจนบ้าคลั่งเท่านั้น เพราะคนอย่างเขาเคยบอกไว้ ว่าจะไม่มีทางแต่งงานกับผู้หญิงอย่างเธอเด็ดขาด
นี่เป็นแค่เกมส์สนุกของเขาเท่านั้น...
ทว่ามันกลับทำให้ เสี่ยวัฒน์ บิดาของเธอพึงพอใจ
“คุณธีร์จะแคร์ทำไม ในเมื่อคนอื่นของอนันต์กรก็รู้กันหมด”
ไม่เพียงอนันต์กรกุลเท่านั้น แม้แต่คนของวิวัฒน์โรจน์เองก็ทราบเป็นอย่างดี
“แล้วยังไง?”
เขาหลุบตาต่ำ ไล้นิ้วเรียวแข็งยังสันกระดูกด้านหลังบอบบองของเธอ ก่อนจะรูดซิบลงช้าๆ “อยากอาบน้ำไม่ใช่เหรอออย เดี๋ยวพี่อาบให้”
เธอรีบเบี่ยงตัวหนี และหันหลังกลับมามองเขา
“คุณธีร์ เราสัญญากันแล้วนะคะว่าเราไม่...”
“ไม่อะไร?”
มุมปากหยักสวยได้รูปยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย และเธอก็สัมผัสถึงกลิ่นแอลกอฮอลล์จากตัวเขา เขาคงดื่มในงานมาเยอะพอสมควรก่อนที่จะขึ้นมาบนห้อง
“ไม่มีเซ็กส์ต่อกัน”
น้ำเสียงเธอราบเรียบ และถอยหลังจนชนกับขอบโต๊ะด้านหลัง เมื่อร่างหนาเบียดชิดใกล้ มือทั้งสองของเธอจัดยึดโต๊ะไว้แน่น หัวใจเธอเต้นระส่ำ
“ทำไมพี่จำไม่ได้ว่าเคยพูดแบบนั้น”
“คุณธีร์!!”
เธอรู้ว่าเขาร้ายกาจ แต่ไม่คิดว่าจะขนาดนี้
“ฮึ!” มือหนาไล้ยังกรอบหน้างาม นิ้วเรียวเชยปลายคางเรียวมนขึ้นมาให้สบตา ดวงตาคู่สีนิลเข้มเกือบสนิทมองเธออย่างลุ่มลึกทว่ามีเลศนัยมากมายซ่อนอยู่ในนั้น
“คิดเหรอว่าพี่อยากจะแต่งงานกับออย”
“ออยรู้”
น้ำเสียงเธอสั่นระริก เมื่อมือหนาอีกข้างของเขารูดซิบจนหลุด ไม่นานชุดสวยก็เลื่อนลงไปกองด้านล่าง ร่างหนาเบียดกายเข้าเบียดชิด ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงจูมพรมยังซอกคอขาว ดูดเม้มเนื้ออ่อนข้างกาย อุ้งมือร้อนเข้าครอบครองทรวงอกอิ่ม
หัวใจของเธอเต้นระส่ำ
“มะ...ไม่” เธอปรามพยายามดันกายเขาออก
ทว่า ธีร์ กลับรวบมือเธอไว้ แล้วกระซิบเสียงแหบพร่า
“ทำยังกับไม่เคยน่ะออย ..ลืมรสชาติผัวตัวเองแล้วรึไง?”
- Writer
