ในอีก 4-5 วันต่อมา ต้าหวงเหลียนก็กลับมาอีกครั้ง เมื่อเห็นลู่เหยาหลง เขาก็ถามด้วยความสนใจ เฟิงหลี่เฉียงซึ่งกำลังสอนหนังสือเด็กชาย ก็เล่าเรื่องให้ฟัง
เมื่อรู้เช่นนั้น อาจารย์ของเขาจึงพูดว่า “อืมม งั้นข้าจะลองสอนวิชาให้เอง แต่เจ้าต้องตื่นแต่เช้านะ”
เด็กชายตาเป็นประกาย “ได้ครับ ข้ายินดีตื่นขอรับ!”
ตอนนี้อาการเจ็บป่วยของเด็กชายดีขึ้นมากแล้ว แผลตามตัวตกสะเก็ด และเริ่มออกกำลังเบาๆ ได้แล้ว
เมื่อมีคนมาเพิ่มอีก เฟิงหลี่เฉียงจึงยกห้องนอนของเขาให้อาจารย์ ส่วนตัวเองย้ายไปนอนในห้องหนังสือ โดยยกเตียงที่ห้องรับแขกเข้าไป เพราะลู่เหยาหลงบอกเองว่า เขาจะปูผ้านอนที่ห้องรับแขก ซึ่งตอนนี้เข้าหน้าร้อนแล้ว อากาศจึงไม่หนาวอีกต่อไป เฟิงหลี่เฉียงคิดว่าเขาจะต้องออกไปซื้อเฟอร์นิเจอร์เพิ่ม และนึกได้ว่า เขาไม่ได้ยินข่าวของเซี่ยเหมยเซียงมาระยะหนึ่งแล้ว จึงคิดจะแวะไปซื้อของที่ร้านและสอบถามข่าวคราวด้วย
ในเช้าวันเสาร์
