ตลอดวันนั้น เฟิงหลี่เฉียงใช้เวลาทั้งที่ห้องสมุดในฮานหลินหยวนและห้องสมุดที่สำนักราชเลขาธิการ เพื่อค้นหาความหมายจากสัญลักษณ์ในเอกสาร เขาค้นพบบางอย่างที่ใกล้เคียง แต่ยังมีสัญลักษณ์บางอย่างที่เขายังหาความหมายไม่ได้
ในบ่ายวันหนึ่ง เฟิงหลี่เฉียงรู้ว่า เขาจะนั่งอุดอู้อยู่ในห้องสมุดตลอดเวลาไม่ได้ เขาจึงตัดสินใจออกไปข้างนอกเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ โดยไม่รู้ตัว เขาเดินมาจนถึงริมแม่น้ำแยงซีเกียงที่ไหลผ่านเมืองหลวง ที่ท่าเรือใหญ่ บัณฑิตหนุ่มเห็นผู้คนหลากหลายเดินทางขึ้นลงท่าเรือ เสียงผู้คนและเสียงจากแม่น้ำดังก้องไปทั่วท่าเรือ
สักพัก เฟิงหลี่เฉียงก็รู้สึกหิว เขาจึงเดินไปที่แผงลอยขนาดเล็กริมท่าเรือ ที่ขายอาหารหลากหลายอย่าง เขาเลือกร้านหนึ่ง จากนั้นจึงสั่งอาหารมานั่งกิน และปล่อยใจให้ล่องลอยไปกับภาพความวุ่นวายที่อยู่เบื้องหน้า เขาไม่ได้ต้องการความเงียบสงบเพื่อให้คิดออก แต่เขาต้องความวุ่นวายเพื่อดึงความสนใจ
