เหลียงเจี๋ย หันไปทางเหรินเว่ย ในขณะที่อีกฝ่ายทำหน้าเฉยเมยเหมือนไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ ทำให้เหลียงเจี๋ยหลบตาด้วยความกลัว เขารู้ดีว่าในยุคของฮ่องเต้หย่งเล่อนั้น ขันทีเฟื่องฟูและมีอำนาจมาก ถึงขันทีคนนี้จะใส่ชุดธรรมดา แต่ลักษณะท่าทีบ่งบอกถึงความมีอำนาจไม่น้อย เขาจึงสบายใจที่จะคุยกับบัณฑิตหนุ่ม ที่ดูสุภาพไม่มีพิษมีภัยคนนี้มากกว่า
แล้วบัณฑิตเฟิงหลี่เฉียงที่ดูไม่มีพิษภัยคนนี้ ก็ยิ้มมุมปากเมื่อเห็นท่าทีของพวกเขา และถามต่อว่า “ท่านเห็นพวกเขามาทำอะไรหรือ เล่ามาตามตรงเลย ไม่ต้องกลัว”
เมื่อได้รับการรับรอง อีกฝ่ายจึงเล่าต่อโดยไม่ยอมสบตากับขันทีเหรินเว่ย “พอพวกเจ้าหน้าที่จากวังมา ก็ไปขึ้นเรือพร้อมกับพวกเรา ข้าพาพวกเขาไปที่ห้องเก็บของบนเรือ เมื่อไขกุญแจเข้าไป เราก็เห็น หีบวางไว้เอาไว้กลางห้อง เหมือนตอนที่เราเอาไปเก็บ แต่พอขันทีจากในวังเปิดดู ก็พบว่า..พบว่า..เป็นหีบคนละใบ! และในหีบใบนั้นก็มีแต่ความว่าง
