Öncü, karısını almaya geldiğinde ben de bir umutla gözlerimi kalabalığa çevirmiş, Barlas’ı bekliyordum. O an gerçekten masallardan fırlamış bir prenses gibi hissediyordum kendimi. Çevremdeki insanların hayran bakışlarını fark etsem de tek derdim, Barlas’ın beni gördüğünde ne düşüneceğiydi. Şu an bana karşı hissettiklerini normal karşılamak gerekiyordu; sonuçta ona büyük bir haksızlık etmiş, iftira atmıştım. Ama inanıyordum ki zamanla bana hak verecekti. Ona olan sevgimi gördükçe anlayacak, eninde sonunda o da beni sevecekti.
( YAZAR ANLATIMIYLA )
Masal, kaynının karısına yönelmiş hayran bakışları imrenerek izledi.
Barlas bir kez olsun ona da böyle bakabilecek miydi? Belki şimdi değil… Ama bir gün? Bilmiyordu. Yine de yüreğinin en derininde bunu istiyordu. Sevilmek istiyordu. Barlas tara
