ไร้รักเมียกาฝาก

แม่อย่าทิ้งหนู

สิบห้าปีก่อน....

"แม่จ๋าอย่าทิ้งขวัญไป ฮือออ แม่จ๋าอย่าทิ้งขวัญให้อยู่ที่นี่เลยนะ" เด็กหญิงวัยห้าขวบนั่งร้องไห้กอดขาแม่ของตัวเองอยู่ที่พื้นอย่างน่าเวทนาหลังจากที่แม่พามาที่บ้านหลังใหญ่หลังหนึ่งโดยโกหกว่าจะพาไปหาพ่อ พ่อที่เด็กหญิงไม่เคยเจอหน้าไม่รู้ว่าท่านคือใคร แต่พอมาถึงแม่ก็ให้รออยู่หน้าบ้านเพียงลำพัง จนเวลาผ่านไปสักพักแม่ก็เดินยิ้มออกมาพร้อมเงินจำนวนหนึ่ง

"เงินเยอะจังเลยจ๊ะแม่" เด็กหญิงพูดออกมาด้วยความดีใจเพราะไม่เคยเห็นเงินจำนวนมากมายขนาดนี้มาก่อนในชีวิต เด็กหญิงคิดในใจว่าถ้าแม่มีเงินเยอะแบบนี้แม่ก็จะอารมณ์ดีแล้วตัวเองก็จะไม่ถูกทุบตีเหมือนเช่นที่ผ่านมาอีกเพราะตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาถ้าเด็กหญิงออกไปขายพวงมาลัยแล้วได้เงินน้อยก็จะแม่ทุบตีเป็นประจำบางวันก็ให้อดข้าวอดน้ำ แต่ถ้าแม่มีเงินเยอะก็จะไม่เจ็บตัวอีก

"แน่นอนสิ ค่าตอบแทนที่กูคลอดมึงเลี้ยงมึงมายังไงล่ะ ต่อไปมึงต้องอยู่ที่นี่เข้าใจไหมนังขวัญ"

"แม่พูดอะไรจ๊ะขวัญไม่เข้าใจ"

"มึงฟังกู...ต่อแต่นี้ต่อไปมึงต้องอยู่ที่นี่ เพราะบ้านนี้คือบ้านของพ่อมึงถึงตอนนี้พ่อมึงจะตายไปแล้วก็ตาม แต่ปู่ย่ามึงญาติพี่น้องพ่อมึงยังอยู่ต่อไปนี้มึงต้องอยู่กับพวกเขา อ่ะกระเป๋าเสื้อผ้าของมึงกูเก็บมาให้แล้ว" แม่โยนกระเป๋าเสื้อผ้ามาให้พอเปิดออกดูข้างในเป็นเสื้อผ้าของเด็กหญิงทั้งหมดโดยที่เด็กหญิงไม่รู้ว่าคนเป็นแม่แอบเก็บมาตอนไหน

"แล้วแม่ล่ะจ๊ะ แม่จะอยู่ที่นี่กับขวัญใช่ไหมจ๊ะ" นั่นคือสิ่งที่เด็กหญิงภาวนาถึงแม่จะไม่ค่อยรักแต่เด็กหญิงก็รักแม่อยากอยู่กับแม่

"กูจะอยู่ทำไมกูก็ไปตามทางของกูสิหมดหน้าที่ของกูแล้วกูเลี้ยงดูมึงมาตั้งห้าปีแค่นี้ก็เหนื่อยจะแย่แล้วเพราะฉะนั้นมึงต้องอยู่ที่นี่เข้าใจไหม กูไปล่ะ"

"ไม่เอาขวัญไม่อยู่ขวัญจะอยู่กับแม่" เด็กหญิงวิ่งไปกอดขาแม่เมื่อเห็นว่าแม่กำลังจะเดินจากไป

"ปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะนังขวัญ กูบอกให้ปล่อยไง" แรงสะบัดของคนเป็นแม่ทำให้เด็กหญิงกระเด็นออกมาแต่เด็กหญิงก็ยังคลานเข้าไปกอดขาแม่ของตัวเองอย่างเดิม

"นังขวัญ!!! กุบอกให้มึงปล่อยกู!!!"

"ไม่ปล่อย ฮือออแม่จะทิ้งขวัญไว้ที่นี่ ฮือออ แม่จ๋าแม่พาขวัญไปด้วยนะแม่"

"แกต้องอยู่ที่นี่อยู่กับพ่อของแก"

"ไม่เอาขวัญไม่อยู่ ขวัญจะไปกับแม่ ฮือออ"

"มึงจะไปกับกูทำไมห๊ะ กูไม่มีเงินเลี้ยงดูมึงแล้ว มึงมันตัวซวยตั้งแต่เกิดมึงมากูก็มีแต่ความวิบัติมีแต่ความฉิบหาย ทำอะไรก็ไม่ขึ้นขายของก็เจ๊งเข้าบ่อนก็ถูกโกงดีแค่ไหนที่กูไม่ขายมึงให้เ**กหลังตลาด ที่กูพามึงมาอยู่ที่นี่ก็เพื่อที่มึงจะได้สบายเพราะบ้านพ่อมึงมันรวยมันมีเงินเลี้ยงดูมึงให้สุขสบายไปตลอดทั้งชาติ นี่กูหวังดีกับมึงนะนังขวัญ"

"ไม่ ขวัญไม่อยากสบายขวัญอยากอยู่กับแม่ ฮือออ ขวัญสัญญาจะทำงานทุกอย่างจะซักผ้าถูบ้านทำกับข้าวตอนเย็นก็จะออกไปขายพวงมาลัยทุกวันเอาเงินมาให้แม่ใช้เยอะๆ"

"เศษเงินแค่ไม่กี่ร้อยมันจะพอยาไส้อะไร ตอนนี้กูขายมึงให้ย่ามึงกูได้เงินค่าตัวมึงมาแล้ว มึงจะไปกับกูได้ยังไงห๊ะ"

"แม่เอาเงินคืนเขาไปเถอะนะ แล้วพาขวัญกลับบ้านนะจ๊ะแม่"

"เอ๊ะนังนี่ พูดไม่รู้เรื่องหรือไงห๊ะ กูสั่งให้มึงอยู่ที่นี่มึงก็ต้องอยู่ แล้วมึงก็ไม่ต้องหนีกลับไปที่บ้านนะเพราะกูจะย้ายไปอยู่กับผัวใหม่กู"

"แม่ให้ขวัญไปอยู่ด้วยสิจ๊ะ นะแม่นะ" เด็กหญิงอ้อนวอนแต่ก็ไม่เป็นผล

"ถ้าเอามึงไปก็เป็นภาระกูอีก มึงต้องอยู่ที่นี่ มึงปล่อยขากูได้ละ กูจะไปแล้ว"

"ไม่ปล่อย ฮือออ"

"ไม่ปล่อยใช่ไหมห๊ะ"

"โอ๊ย ฮือออแม่ขวัญเจ็บ" เด็กหญิงโดนกระชากผมแล้วถูกผลักจนหงายหลังจากนั้นคนเป็นแม่ก็รีบเดินออกไปจากบ้านพร้อมเงินจำนวนหนึ่ง

"แม่!!! ฮือออ แม่อย่าทิ้งขวัญ ฮือออ แม่จ๋า"

เด็กหญิงร้องไห้อย่างสุดเวทนาแต่ไม่มีใครสงสารเธอเลย ทุกคนยืนมองด้วยสายตาสมเพชและรังเกียจก่อนจะแยกย้ายกันไปปล่อยให้เด็กหญิงนั่งกอดกระเป๋าร้องไห้อยู่หน้าบันไดบ้าน เด็กหญิงมองออกไปหน้าประตูรั้วบ้านที่แม่ของเธอเพิ่งเดินออกไปโดยไม่หันกลับมามองเธอเลยแม้แต่น้อย

"ฮือออ แม่ทิ้งขวัญทำไม ฮือออ แม่ ฮืออออ"

เอาตอนแรกมาฝากจ้าาา เรื่องนี้ดราม่าน้ำตาแตกโปรดเตรียมทิชชู่ให้พร้อม อ่อเตรียมคำด่าสำหรับพระเอกคนใหม่ของไรท์ด้วย ไม่รู้จะเลวมากเลวน้อยแต่ที่แน่ๆเลว100%