ร่านอารมณ์

ตอนที่1 เมียสาว

 ตอนที่1 เมียสาว

เมธี…

บ้านกรุงเทพฯ                                                   

“คราวนี้จะไปกี่วันคะพี่ธี”

ผมแหงนหน้าขึ้นจากหนังสือพิมพ์เห็นน้ำอิงภรรยาสาวกำลังวางจานอาหารลงบนโต๊ะ มีไข่ดาวและไส้กรอกที่กำลังส่งกลิ่นหอมชวนรับประทาน ผมชื่อเมธีอายุ33ปี มีอาชีพเป็นสถาปนิกในบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่งผมแต่งงานกับอิงได้สามปีเศษ ภายนอกคู่ของเราสองคนดูรักใคร่กลมเกลียวกันดี แต่ลึกๆ แล้วผมและเธอต่างรู้ดีว่าระหว่างเรายิ่งนานวันเสมือนมีเส้นกั้นบางอย่างที่แยกเราให้ออกห่างกันมากขึ้น ความรักมันจืดจางลงทุกวันและรวดเร็วมากกว่าที่ควรจะเป็น

“คงสักสามสี่วัน”

“ดูแลตัวเองด้วยนะคะหลังเลิกงานอย่าดื่มให้เมามาก แล้วก็อย่าขับรถเร็วด้วยอิงเป็นห่วง”

“อืม”

“ช่วงนี้งานของอิงเป็นไงบ้าง”

น้ำอิงภรรยาของผมนอกจากเธอจะเป็นแม่บ้านแล้ว อิงยังมีอาชีพเสริมเป็นพนักงานขายประกันชีวิต เราสองคนต่างไม่ก้าวก่ายเรื่องงานของอีกฝ่าย ผมเคยบอกให้เธออยู่บ้านเป็นแม่บ้านอย่างเดียว แต่เธอก็บ่นให้ฟังบ่อยๆ ว่าเบื่ออยากจะออกไปทำงานเหมือนตอนก่อนหน้าที่เราจะแต่งงานกัน น้ำอิงอายุ28ปี ผิวขาว ผมยาว หน้าตาสะสวยและดูคล่องแคล่ว เธอเคยทำงานเป็นพนักงานในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งก็ไม่แปลกที่เธอจะรู้สึกเบื่อเมื่อต้องกลายมาเป็นแม่บ้านเต็มตัวให้กับผม

งานของผมต้องออกไปต่างจังหวัดบ่อยๆ ไปหนหนึ่งก็กินเวลาสามถึงสี่วันด้วยหน้าที่การงานที่กำลังก้าวหน้าทำให้ผมต้องอดทนทุ่มเทให้กับงานเป็นหลัก บางครั้งเดือนหนึ่งผมมีเวลาอยู่กับน้ำอิงไม่ถึงสิบวันด้วยซ้ำ นี่ก็อาจจะเป็นสาเหตุหนึ่งที่ผมกับเธอในระยะหลังๆ มาดูไม่ค่อยแฮปปี้กันสักเท่าไหร่ โดยเฉพาะเรื่องบนเตียง เวลาที่ผมร่วมรักกับเธอน้ำอิงมักจะนอนนิ่งเป็นผักให้ผมทำรักจนเสร็จกิจเหมือนหุ่นยนต์หรือตุ๊กตายางที่เอาไว้สนองความใคร่ ไร้ชีวิตจิตใจไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วม

ผมยอมรับว่าผมเสียอารมณ์อยู่บ่อยๆ ทั้งที่เมื่อก่อนอิงจะเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างเซ็กส์จัดตอบสนองอารมณ์ของผมได้อย่างถึงพริกถึงขิง แรกๆ ที่เราสองคนแต่งงานกันผมและเธอร่วมรักกันทุกวัน วันหนึ่งก็หลายรอบตอนนั้นผมมีความสุขมาก

“ก็เรื่อยๆ ค่ะ อิงได้ลูกค้ารายใหม่อยู่ในหมู่บ้านของเราเพิ่มขึ้นด้วย ก็พอจะแก้เซ็งได้”

“ถ้าเบื่อมากก็เดินทางไปกับพี่ได้นะ บริษัทเขาเปิดโรงแรมห้าดาวให้นอนพักตอนกลางวันอิงก็ออกไปเที่ยวไปเดินเล่นสถานที่ท่องเที่ยวใกล้โรงแรมก็ได้”

“ไม่ดีกว่าอิงไม่ชอบเดินทางไกลมันเหนื่อย”

“งั้นก็ตามใจ”

“เสาร์อาทิตย์นี้อิงอาจจะกลับต่างจังหวัดนะคะ แม่โทรมาบ่นว่าไม่ค่อยสบาย”

“แม่เป็นอะไรมากหรือเปล่า พวกเราไม่ได้ไปเยี่ยมท่านนานเลยพี่เองก็มัวแต่ยุ่งเรื่องงาน”

“ตามประสาคนแก่แหละค่ะเจ็บขาปวดเข่า แกคงอยากให้อิงกลับไปเยี่ยมเสียมากกว่า” บ้านเกิดของน้ำอิงอยู่ต่างจังหวัด เมื่อก่อนผมและเธอจะขับรถไปเยี่ยมแม่เธอปีละสองครั้ง ส่วนพ่อกับแม่ของผมท่านเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว

“พี่ฝากความคิดถึงถึงแม่ด้วยนะว่างๆ จะไปเยี่ยมท่านกับอิง”

“ค่ะ”

“พี่ต้องไปแล้วล่ะ”

“เดี๋ยวอิงเดินไปส่ง”

น้ำอิงเดินออกมาส่งผมที่หน้าบ้าน ผมเห็นน้าพลเพื่อนบ้านบ้านติดกันมองผมกับอิงด้วยสีหน้ายิ้มๆ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร น้าพลแกอยู่ตัวคนเดียวอายุห้าสิบกว่าๆ สุขภาพยังดูแข็งแรงหนุ่มแน่น แต่งเนื้อแต่งตัวภูมิฐานหน้าตาก็จัดว่าหล่อเอาการ ผมเห็นแกมักจะชอบมองน้ำอิงด้วยสายๆ แปลกๆ

“ขับรถดีดีนะคะ”

“รู้แล้วน่า รีบเข้าบ้านเถอะ”