Ep.7
2087 Words
7
“คุณสิงห์” ราชันย์เรียกอีกฝ่ายแล้วรีบวิ่งมาขวางระหว่างเจ้านายและผู้อาวุโสไว้ “เขาทำอะไรคุณรึเปล่า”
“ไม่ครับ แล้ว…” สิงหามึนงงเล็กน้อย มองลูกน้องที่กำลังนอนโอดโอยหมดสภาพสลับกับมองคนสนิทไปมา
“มีปัญหานิดหน่อยครับ ถ้าคุยงานเสร็จแล้วก็กลับกันเถอะ”
“เดี๋ยวสิ แกมารังแกคนของฉัน…”
“คนของคุณสิงหา ว่าที่บอสแกงค์แบล็คไลออนต่างหากครับ คุณผู้ดูแล” ราชันย์จงใจทำหน้ายียวนใส่คิมเต็มที่ และกำลังดึงแขนสิงหาให้เดินออกจากตรงนั้น พลันปกเสื้อก็ถูกชายวัยกลางคนคว้าไว้
“ฉันคือผู้ดูแลก็จริง แต่ก็มีสิทธิ์มีเสียงเต็มที่ และเรื่องนี้ ขี้ข้าอย่างแกก็ควรสงบปากไว้ซะ”
“ผมคือคนสนิท ไม่ใช่ขี้ข้า” มือกร้านถูกเด็กถือดีดันออกให้พ้นจากการคุกคาม “หวังว่าการเจอกันคราวหน้า คงได้รับการต้อนรับที่ดีกว่านี้นะครับ”
บ้าน ฤ ฤทธิไกร
สิงหาจ้องราชันย์ตั้งแต่ทั้งคู่ออกจากท่าเรือกระทั่งมาถึงที่บ้าน ยังไม่ได้รับคำตอบใด ๆ จากคนสนิท ใบหน้าหล่อเหลาขมวดทั้งยังกัดฟันกรอดตลอดเวลา
“ผู้อาวุโสไม่ได้ทำอะไรสิงห์หรอกครับ” แก้ต่างให้เพราะเข้าใจตามนั้น
“ก็ดีครับ ถ้ามันกล้า ผมจะซัดไอ้หมาแก่ด้วยอีกคน” ฟึดฟัดพลางเดินไปหยิบเหล้าที่ตู้บาร์โซนห้องรับแขกมาเปิดรินใส่แก้วยื่นให้เจ้านายก่อนจะรินใส่แก้วตัวเองด้วย
“แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไงครับ พวกเขามาหาเรื่องพี่ใช่มั้ย” ถามพลางหย่อนก้นบนเก้าอี้สูงหน้าบาร์
ราชันย์นั่งลงตาม พยักหน้ากรอกเหล้ารสแรงลงคอ “กะจะออมมือ แต่พอนึกถึงที่มันไม่แสดงความเคารพคุณก่อนไอ้หมาแก่นั่นก็เลือดขึ้นหน้าขึ้นมา”
“สิงห์ชินแล้ว พี่ไม่ต้องเอาตัวเองไปเสี่ยงมือเสี่ยงเท้าเพราะสิงห์หรอกครับ มันไม่คุ้ม” แก้วของราชันย์กระแทกพื้นบาร์อย่างแรง ทำเอาเจ้านายสะดุ้งเฮือก “…!”
“ฟังผมนะคุณสิงห์” มือหนาจับไหล่แกร่งของเจ้านายไว้มั่น “ผมนี่แหละ จะทำให้พวกมันมาสยบแทบเท้าคุณ ยกย่องคุณมากกว่าไอ้คิมผู้อาวุโสนั่นให้ได้”
“บอกแล้วไงครับ สิงห์ไม่สนเรื่องแกงค์”
“คุณไม่สนแต่ผมสน” ดวงตาเรียวจ้องเขม็งจริงจัง “ต่อให้วันหนึ่งวันใดคุณยุบแกงค์ไปจริง ๆ ผมก็จะพาคุณขึ้นไปจุดสูงสุดนั่น และเหยียบย่ำขยี้ทุกคนที่เคยดูถูกคุณซะ”
“ถ้าถึงวันนั้น พี่คิงส์จะคอยเคียงสิงห์ไปตลอดใช่มั้ยครับ”
ราชันย์หลุบสายตาลงต่ำ ไม่ทันเห็นสายตาเว้าวอนจากสิงหา ขบคิดอยู่นานก่อนจะเอ่ยคำสัญญาออกไป
“ครับ ผมจะอยู่ข้าง ๆ คุณสิงห์เอง”
สิงหาผุดยิ้มพราย ยื่นแก้วกระทบแก้วคนข้างตัวเบา ๆ ดั่งว่าเป็นการตอบรับคำสัญญานั้น
เครื่องดื่มมึนเมาพร่องไปค่อนขวด สิงหาก็มีอาการเมาอย่างเห็นได้ชัด ทำให้ราชันย์หวนนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ถ้าโดนจู่โจมอีกตัวเขาจะทำอย่างไร หลีกหนีหรือตอบรับดี
“พี่…เจ็บรึเปล่า” ถามน้ำเสียงอ้อแอ้พลางลูบมือผ่านสาบเสื้อเชิ้ต ดวงตาอ่อนโรยมองตามนิ้วมือร้อนผ่าวด้วยรอยยิ้มบาง
“สบายมากครับ” ยกแก้วขึ้นดื่ม พลันจ้องมือที่กำลังปลดกระดุมนิ่ง ๆ
“ขอสิงห์ดูหน่อย”
“คิดว่าผมจะปล่อยผ่านได้ตลอดรึไงครับ”
“หือ” สิงหาหย่อนขาเหยียบพื้นยืนเต็มสูง ไล้ฝ่ามือเข้าใต้เสื้อลูบหน้าท้องเกร็ง “ก็ไม่ต้องปล่อยสิครับ”
“ใจเย็นสิครับ ไฟยังสว่างอยู่เลย เดี๋ยวมีคนมาเห็นเข้า”
ดวงหน้าคมคายกระตุกยิ้ม จุมพิตริมฝีปากสีคล้ำ ยกมือดีดเสียงดังพลันไฟในห้องรับแขกก็ดับลง
ราชันย์จึงไร้ความกระดากต่อแสงไฟโดยพลัน ตรึงเอวแกร่งเข้าระหว่างขา ขยับกลีบปากเชื่องช้า ตวัดปลายลิ้นเกี่ยวลิ้นร้อนของสิงหาจนอีกฝ่ายหลุดเสียงคราง
มือที่โอบเอวเลื่อนลงถึงส่วนบั้นท้าย ออกแรงดันเข้าประชิด ส่วนกึ่งกลางใต้ร่มผ้าถูกเสียดสีจนแข็งตัว
“พี่…” ร่างกำยำระทวยไปหมด ใบหน้าร้อนผ่าวแดงระเรื่อด้วยฤทธิ์จูบจากคนที่เฝ้าใฝ่หา “ช่วยสิงห์หน่อย”
“คิก!” เด็กโง่เอ๊ย แค่จูบก็ทำนายเกือบตายแล้ว ยังกล้าขอให้ช่วยอีก “จะให้ช่วยอะไรครับ” ราชันย์ไล้นิ้วโป้งถูกลีบปากชื้นแฉะ จ้องนัยน์ตาระริกแล้วเอ่ยถามเสียงเครือ
“สิงห์อยากเก่ง”
“คุณเป็นคนเก่งอยู่แล้วครับ”
“อยากเก่ง…เรื่องบนเตียง” บอกเสียงอ้อมแอ้มแล้วกอดร่างบนเก้าอี้ไร้พนัก ซบซอกคอหนาถูใบหน้าไปมา
“แน่ใจว่าจะไม่เสียใจทีหลัง”
“…” พยักหน้าทั้งยังซบคอ
“งั้นไปครับ เริ่มบทเรียนแรกกัน” ราชันย์คว้าเหล้าที่เหลืออยู่ติดมือไปด้วย หวังมอมเมาเจ้านายให้หลับคาขวดไปเสียเลย จะได้เลิกเซ้าซี้เขาสักที
ถึงห้องพัก ราชันย์ก็พาร่างโงนเงนไปนั่งบนเตียง เริ่มคิดแผนต่อรองที่ไม่รู้จะได้ผลรึเปล่า
“เริ่มเลยสิครับ”
วัยรุ่นใจร้อนสินะคุณสิงห์
“หาอะไรที่มันเร้าใจทำก่อนสิครับ” สิงหาพยักหน้าหงึกหงัก หันตัววางขาพาดหน้าตักของคนสนิท ขยับแนบชิดแทบจะสิงร่างราชันย์อยู่แล้ว
“แต่…สิงห์มาเพื่อให้พี่สอนบทเรียน”
“ครับ ๆ ได้สอนแน่” ขวดเหล้าถูกเปิดอีกครั้ง ยกกลืนลงคอยื่นให้สิงหา “เหล้าหมดเมื่อไหร่ เรามาเริ่มกันเลย”
“พี่รับปากแล้วนะ” สิงหายกกระดกหลายอึก จนเหล้าพร่องไปเยอะพอสมควร ราชันย์เห็นอย่างนั้นก็ตาโต
แค่อยากให้เมาแล้วก็หลับไป ไม่ได้จะให้อ้วกซะหน่อย
ถ้าอ้วกแล้วภาระใครล่ะ กูนี่! กูอี๊ก!!
“พอก่อนครับคุณสิงห์ เหลือไว้ให้ผมบ้าง” แย่งขวดคืนจากคนอวดเก่งพลันมองสายตาละห้อย “เหลือแค่เนี้ยะ”
“ตาพี่” ชี้นิ้วสั่ง “ถ้าหมดภายในสิบวิ สิงห์จะโอนให้เลยหนึ่งแสน”
“ห้ะ?” เมาแล้วพ่วงนิสัยป๋าเปย์มาด้วยเหรอเนี่ย
“1…2…3…4…”
“เชี่ย!” ราชันย์ก็ไม่ได้หน้าเงินเท่าไหร่ รีบกลืนของเหลวมึนเมาจนหมดขวดในเวลาเส้นยาแดงผ่าแปด “อ่า…ร้อนคอชิบ”
“เอาเลขบัญชีพี่มา” กดโทรศัพท์แล้วส่งให้เจ้าของหน้าตักใส่เลขเอง
“อ…เอาจริงเหรอครับ” ลิ้นเริ่มพัน แอลกอฮอล์เริ่มแทรกซึมเข้าเส้นเลือด
“เร็ว ๆ สิ สิงห์อยากเรียนแล้ว” ผุดยิ้มร้ายจ้องคนตรงหน้าแววตาแพรวพราว ไม่นานโทรศัพท์ก็ถูกส่งคืนจากราชันย์
Ting!
“เชี่ย!” จริง ๆ ด้วย หนึ่งแสน บ้าเอ๊ย! หายเมาเป็นปลิดทิ้ง “พรุ่งนี้ถ้าโวยวายว่าเงินหายผมไม่รู้ด้วยนะ”
“หึ ๆ” สิงหาขำจนไหล่สั่น “เอาล่ะ”
“คุณสิงห์ครับ” เจ้าของชื่อกำลังจะโน้มกายเข้าหาก็ชะงัก “คุณรู้ความหมายชื่อผมรึเปล่า”
“งืม…ผู้ปกครอง” สิงหาไม่เข้าใจ จะมัวโอ้เอ้พูดเรื่องอื่นทำไม
“ชื่อผมคือราชันย์ แปลว่าผู้ยิ่งใหญ่ ดังนั้น…ผมต้องเป็นฝ่ายกดคุณ” ไล้นิ้วเรียวตามกรอบหน้าคม ยิ้มกรุ้มกริ่ม
เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะคุณสิงห์
“ชื่อสิงห์คือเจ้าป่า ดังนั้น สิงห์ก็กดพี่ได้เหมือนกัน”
พอเมาแล้วเจ้าเล่ห์ขึ้นมาทันทีนะ
“ผมไม่เคยรับให้ใคร” ยกขาที่วางพาดหน้าตักออก เดินอ้อมเตียงไปอีกทาง ปล่อยให้เจ้านายหน้างอคอตกด้วยความผิดหวัง
“สิงห์…ไม่เคย” สิงหาถอนหายใจ “สักครั้งเลยครับ” เพราะความที่ไม่มีประสบการณ์ จึงอยากลองทำในสิ่งที่ไม่ทรมานตัวเองก่อน
“ยังจำตอนที่รับผมเข้าทำงานได้มั้ยครับ”
“ครับ”
“ยังจำได้มั้ยครับว่าผมสามารถทำได้ทุกอย่าง”
“ครับ” ในตอนนั้นหมายถึงการเป็นเลขาและบอดิการ์ด แต่ในตอนนี้…มันรวมถึงเรื่องอื่นด้วย
“เห็นแก่คุณสิงห์ ผมจะยอมให้สักครั้ง” อุปกรณ์ช่วยลดความเจ็บปวดถูกหยิบจากลิ้นชักหัวเตียง เดินกลับมาดึงท่อนขาสิงหาให้หย่อนลงจากขอบเตียง
“พ…พูดจริงเหรอครับ” มองตามใบหน้าที่กำลังเคลื่อนเข้าระหว่างขาด้วยใจเต้นระส่ำ กระดุมกางเกงถูกปลด ใช้ฟันกัดซิปรูดลง สอดมือเข้ากางเกงชั้นในงัดแท่งร้อนที่กำลังตื่นตัวออกมา
เฮือก! ใหญ่สัส เอาไงดีวะ ไส้กูจะไหลรึเปล่า
“ผมบอกให้ทำอะไร คุณสิงห์ต้องตั้งใจทำตาม เพราะผมจะยอมรับให้แค่ครั้งเดียว” ย้ำอีกหนก่อนนาบลิ้นร้อนกับแท่งแข็งขื่น ตวัดเลียขึ้นลง จ้องใบหน้าเห่อร้อนของอีกฝ่ายไปด้วย
“พี่…” มือที่วางไว้ข้างตัวอย่างเก้ ๆ กัง ๆ ถูกราชันย์ดึงไปวางไว้เรือนผมตนแทน สิงหาไม่รู้ว่าเขาตั้งใจจะให้ทำอะไร แต่เมื่อใดที่ท้องน้อยรู้สึกวูบวาบ มือนั้นก็เผลอกดศีรษะอย่างแรง
“แค่ก!” ราชันย์ถอนปากออกแล้วสำลักโฮก “อย่ากดแรงสิครับ ของคุณไม่ใช่สั้น ๆ”
“ขอโทษครับ สิงห์ชอบมาก ก็เลย…” ริมฝีปากถูกอีกฝ่ายปิดสนิททันที ดูดดุนโลมเลีย ไล้ฝ่ามือสะกิดตุ่มไตสีอ่อนเบา ๆ “อืม…”
ฟังเสียงครางของเจ้านายจนพอใจ ราชันย์ก็เลื่อนมือกระตุ้นแท่งสวาทไปพร้อมกัน
ไก่อ่อนอย่างนี้ถ้าปล่อยให้เสร็จตั้งแต่การสอดใส่มีหวังกลายเป็นปมไปตลอดชีวิตแน่
“อื้อ!” สิงหาครางลั่น ดิ้นรนดันปลายคางราชันย์ออก ใช่รังเกียจ เขาเองก็อยากจูบต่อเหมือนกัน แต่ดูท่าจะฝืนต่อไม่ไหว เขาไม่อยากขาดใจตายก่อนวัยอันควร “พี่…สิงห์…”
“ชอบมั้ยครับ” สิงหาพยักหน้ารัว เขาชอบมาก ยิ่งได้เห็นแววตาร้ายกาจที่ส่งมายิ่งทำให้วูบโหวง “ผู้หญิงเขาก็ชอบเหมือนกัน”
“อื้อ…” ไม่! สิงห์ไม่คิดจะทำแบบนี้กับใครทั้งนั้น “สิงห์…”
น้ำขาวขุ่นทะลักก่อนสิงหาจะได้พูดเรื่องในใจออกไป ราชันย์คลี่ยิ้มจ้องร่างบนเตียงที่กำลังหอบหายใจกระชั้นก่อนปลดเข็มขัดด้วยมือข้างที่สะอาด “การช่วยกันถอดเสื้อผ้า ผู้หญิงก็ชอบนะครับ”
ชายผู้บริสุทธิ์พยักหน้าเข้าใจ รีบถอดกางเกงทำงานให้ฝ่ายรับเร่งรีบ กำลังมองหากระดาษชำระมาเช็ดมือให้แต่ตัวเขาก็โดนผลักให้นอนราบลงบนเตียง
“บางครั้ง ผู้หญิงก็ชอบที่จะได้เป็นฝ่ายรุก” ราชันย์คลานเข่าขึ้นคร่อมสิงหาไว้ในวงแขน กวาดมือที่ยังมีน้ำสวาทข้นขลักถูร่องก้นตน สอดนิ้วเพื่อช่วยทุ่นแรงแก่ลูกศิษย์คนแรก “ถ้าอยากช่วย คุณต้องกระตุ้นตัวเองไประหว่างที่ผมทำ”
“ใส่เข้าไปเลยไม่ได้เหรอครับ”
“ใจเย็นสิครับ เซ็กส์ไม่จำเป็นต้องเร่งรีบ” เห็นสิงหากำลังช่วยตัวเองตามที่สอน ราชันย์ก็ยิ้มพึงพอใจ สอดนิ้วเปิดช่องแคบบริสุทธิ์ ครางเสียงสะท้านเมื่อกระตุ้นนิ้วตนเข้าออก
ก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิด
“พี่คิงส์ครับ ร้องดัง ๆ” ร่างบนยอมทำตาม พลางมองสิงหาที่กำลังออกแรงชักแท่งสวาทของตนระรัว เจ้าแท่งร้อนของเขาก็เจ็บหนึบ
สีหน้าแบบนั้นแหละคุณสิงห์ มันดีมาก
คนใต้ร่างกำลังหอบหายใจตัวโยน ราชันย์จึงละมือจากการขยายส่วนรองรับของตนแล้วจับมือสิงหาให้ช่วยเขาบ้าง “ผู้หญิง ส่วนใหญ่ชอบให้ทำให้”
“พี่ชอบแบบไหน เร็วหรือช้า”
“เรื่องแบบนี้เขาไม่ถามกันหรอกนะ ดูอาการคู่ขาเอาเองสิครับ”
สิงหาออกแรงเงอะงะในช่วงแรก แต่เมื่อเห็นว่า ราชันย์กำลังโยกเอวตามจังหวะข้อมือ เขาจึงขยับข้อมือให้เร็วกว่า นั่นมันได้ผลพอสมควร เสียงครางจากคนสนิทดังกระเส่าถี่รัว และเอวก็ขยับเร็วขึ้น
คนไร้ประสบการณ์คอยจับจังหวะนั้นไม่ให้เร็วหรือช้าจนเกินไป แล้วจึงใช้ฝ่ามือลูบแผ่นอกเนื้อแน่นของราชันย์ไปด้วย
“เก่งมากครับ” คนถูกชมใจเต้นตึกตัก เร่งข้อมือขยับแท่งร้อน กดปลายนิ้วสะกิดยอดสีระเรื่อ ด้วยเพราะตนชอบที่ราชันย์ทำ ถ้าเขาทำบ้าง มีหรืออีกฝ่ายจะไม่ชอบใจ “อื้อ…ดีครับคุณสิงห์”
เรียนรู้เร็วจนน่าโมโห อ่านอาการเราออกไปซะหมด
- Writer
