“อีกครู่จะเปิดให้ผู้สอบเดินเข้ามานั่งประจำที่แล้ว รายชื่อและวันเวลาตกฟากอยู่บนโต๊ะของเจ้า”
“ขอรับ” ฟานอวี้ถงในชุดสีขาวขลิบน้ำเงินเริ่มเดินอีกครั้ง ข้างกายเขายังคงเป็นสตรีตัวน้อยที่เกาะแขนไม่ปล่อยเช่นเดิม เขาไม่แปลกใจเลยว่าทำไมผู้พบเห็นจึงมักถามเขาว่านางคือฮูหยินของเขาใช่หรือไม่...แน่ล่ะ หากมิใช่ฮูหยินเหตุใดจึงกล้าจับมือถือแขนกันได้ ‘แล้วนางไม่อายบ้างหรืออย่างไรกันนะ’
“มาแล้วรึหมอฟาน” นายกองหลานลู่ถามบุรุษหนุ่มวัยกำหนัดผู้มีความรู้เกี่ยวกับการตรวจดวงชะตา ชื่อเสียงของอีกฝ่ายโด่งดังมานานเกือบห้าปี ความเป็นมาซับซ้อน แต่อีกฝ่ายนั้นหาได้กระทำตนเป็นพิษเป็นภัยกับผู้ใด บวกกับความสามารถอันมากล้น อีกฝ่ายจึงถูกเรียกตัวมาเพื่อรับใช้ราชสำนักอยู่บ่อยครั้ง
“ขอรับ” ตอบรับอย่างนอบน้อมต่อผู้อาวุโสกว่า ก่อนจะเดินไปนั่งยังฝั่งซ้ายด้านหน้าสุดของกระโจมซึ่งเป็นที่นั่งประจำ แน่นอนว่าที่นั่งนั้นมีเบาะรองสำหรับห
