"Bu adam niye bu odada?" Efe, yanıma geldiğinde koltukta oturan Eyüp'ü işaret etmişti. Gözlerimi ona döndürdüğümde gitmediğini görmüştüm. Geceyi birlikte geçiriyorduk. Saat gece bir buçuk civarıydı.
"Bu adam deyip durma Eyüp'e," dedim gözlerimi devirip. "Yarın evleniyoruz."
"Zaten ona da anlam veremiyorum ya," dedi öfkeyle Efe. Bizim adetlerimizin çoğunu doğru bulmuyor olmasına alışmıştım. "Ne demek evleniyorum!"
"Ölmemi mi istiyorsun?" Gözlerinin içine baktım Efe'nin. "Başka çarem olmadığını söylemiştim sana. Bukre'den yola çık."
"Neyse," dedi Efe. Ardından, "Eve geçiyorum ben. Sen iyi misin," diye sordu.
"Olmaya çabalıyorum."
Geldi, yatağımın ucuna oturdu. "Seni önemsiyorum Dicle. Lütfen, kendine zarar verecek başka bir şey yapma."
"Deneyeceğim." Yanağımdan makas alıp ayağa
