Mardin'in en sevdiğim özelliklerinden birisiydi geceleri parıldayan yıldızlar. Yıldızlar.. yıldızların büyüsüne kapılırdım küçüklükten beri. Her kızıp ağladığımda ahırın oraya gider, gece karanlığında parlayan yıldızlara anlatırdım kırıklıklarımı. Belki gece çöker üzerine, acılarımı saklar ve bende yıldızlar kadar parlayıp ışık saçardım diye düşünür kendimi rahatlatırdım.
Ben büyüdüm ama bazı şeyler aynı kaldı.
Yeniden kendimi yıldızları görebileceğim en tepeye çektim arabayı. Mardin'i ayaklar altına seren, gökyüzüne en yakın yere.
Benim mabedime.
"Neden geldik buraya?"
Eyüp konuşana denk onun varlığını unutmuştum. Bakışlarımı çevirdiğimde gözlerimin içine baktı, kendi mabedime getirdiğimi bilmiyordu. Dicle'nin evine geldiğinden habersizdi. Ve ben onu evime aldığım için fazlasıyl
