หลังจากที่ลิซ่าลุกขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ราเชนก็รีบเดินไปหาพราวรุ้งทันที เมื่อเดินมาถึงตัวเธอ เขาก็กระชากเสียงถามอย่างไม่พอใจออกไปทันที
“พราวรุ้ง เธอเป็นบ้าอะไรขึ้นมา ใส่ชุดอะไรมางาน เสื้อผ้าที่มันดีกว่านี้ไม่มีหรือไง จะอวดนม อวดก้นทำไมอีก หรือตั้งใจใส่ชุดนี้มาล่อเสือล่อตะเข้!” ราเชนตะคอกใส่พราวรุ้งเสียงดัง
“ทำไมคะ รุ้งว่าก็สวยดีนี่คะ”เธอยิ้มยั่วเขาอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
“อย่ามาพูดจายอกย้อนกับพี่ ไปเปลี่ยนชุดเดี๋ยวนี้!”
ราเชนสั่งเสียงดังอย่างไม่พอใจ พราวรุ้งมองกลับและตอบไป
“ไม่!”
“พราวรุ้ง!” เขาบีบที่แขนเล็กอย่างแรงจนเป็นรอยแดงขึ้นมาทันที
“ปล่อยนะ! รุ้งเจ็บ!” เธอร้องบอกและพยายามสะบัดแขนออก
“เจ็บสิดี จะได้รู้ว่ามีคู่หมั้น แล้วอย่ามาโชว์เนื้อหนังให้ผู้ชายคนอื่นดูแบบนี้อีก มันทุเรศ” เขาสบถใส่ชิดใบหูเธอแบบไม่ไว้หน้าสักนิด แต่ภาพที่ออกไปกลายเป็นว่าเขากำลังสวีทหวานกับคู่หมั้นสาว
“อ้าว ราเช
