หลายวันต่อมา
@ บริษัทพราวรุ้ง
ก๊อกๆๆๆ
เสียงเคาะประตูเรียกให้หญิงสาวที่กำลังดูงานที่ออกแบบใหม่ด้วยความสนใจ มือแตะแต้มไปตามช่อดอกไม้ที่อยู่ในกระดาษ หัวใจพลันหวนคิดถึงบ้านสวน ริมฝีปาก
บางแย้มออกเล็กน้อย
"เข้ามาได้"พราวรุ้งเอ่ยตอบเลขาหน้าห้อง
"คุณรุ้งคะ คุณราเชนมาขอพบค่ะ"เลขาเอ่ยบอก
เจ้านายสาวด้วยสีหน้าที่อึดอัด ไม่อยากให้เจ้านายสาวเจอกับผู้ชายคนนี้อีกแล้ว
"ให้เขาเข้ามาได้จ๊ะ"
"จะดีหรือคะ ไม่อยากให้เขามาที่นี่เลยจริงๆ ทำกับ
คุณรุ้งเอาไว้ขนาดนี้ยังกล้ามาหาที่บริษัท ไล่ตะเพิดกลับดีมั้ยคะ"
"ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน ขอบใจมาก"
"ให้เขาเข้ามาพบฉันเถอะ"
"ค่ะ"
เลขาสาวเดินออกไปก่อนจะเข้ามาอีกครั้งพร้อมแขก
"รุ้งจ๋า พี่คิดถึงที่สุดเลย มาให้พี่กอดให้หายคิดถึงนะครับ"
ราเชน โผเข้าไปหาพราวรุ้งที่ยืนอยู่ข้างโต๊ะทำงาน
พร้อมยิ้มหวาน พราวรุ้งเบี่ยงตัวหลบออกอย่างเร็ว
"เชิญพี่ราเชนที่ห้องรับแขกดีกว่าค
