พราวรุ้งมองดูผู้ชายที่เธอเคยรักอีกครั้ง น้ำตาไหลลง
มาที่แก้ม หัวใจของเธอมันแหลกสลายไม่มีชิ้นดี! ผู้ชายสารเลว! เขากำลังข่มขืนเธอ! มันเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุด
ในชีวิตนี้!
เขาทำกับเธอได้ยังไง หัวใจของเขาไม่หลงเหลือความ
รู้สึกผิดชอบชั่วดีอยู่บ้างเลยใช่ไหม
"ฮึกก!ยะ อย่า!อย่าทำรุ้ง!ขอร้องฮึก!"เสียงที่เอ่ยขอร้องเขามันดังเบาหวิว แทบไม่ได้ยิน ตาปรือดูเขาทั้งน้ำตา ริมฝีปากสั่นระริก มือที่กุมท้องเอาไว้ยกขึ้นมาไหว้เข้า
ด้วยความเจ็บช้ำ
"พอแล้ว ฮึก!"สายตาของหญิงสาวเต็มไป
ด้วยความหวาดกลัว
พรึ่บบ!!!
ราเชนไม่สนใจน้ำตาของหญิงสาวตรงหน้าหรือเสียงที่อ้อนวอนเขา มือหนากระชากร่างเล็ก จับขาเรียวอ้าออกจากกัน มือบีบที่ปากอิ่มอย่างแรง
พราวรุ้งส่ายหน้าช้าๆ ให้เขาหยุด เขาบีบแรงจนเจ็บร้าว
"ต่อให้กราบตีน! กูก็จะเยส! ในเมื่อกูไม่มีทางได้เงิน
หรือได้อะไรจากมึงอีก!กูอดทนอยู่กับผู้หญิงที่กูไม่เคยรักมา
นานแล้ว!
