เวลาผ่านไป 2 ชั่วโมง ถึงเวลาทิวเขาก็เข้ามานั่งที่โต๊ะอรอุมา แล้วหยิบแก้วชงเหล้าบริการ
“สวัสดีครับพี่อร
“หวัดดีจ้ะ....เป็นไงบ้าง เรียนใกล้จบหรือยัง”
อรอุมาเปิดด้วยคำถามเบาๆ
“สอบตัวสุดท้าย อีก 2 วันครับ!”
“คิดว่าจบปริญญาตรีแล้ว จะเลิกอาชีพนี้หรือเปล่า”
อรอุมาถามด้วยใบหน้าเรียบเฉยจนทิวเขาหวั่นใจ
“ผมคิดจะยังทำอยู่จนกว่าอาการแม่ของผมดีขึ้นและหางานปกติได้ครับ! ว่าแต่ทำไมวันนี้พี่อรดูจริงจังจังเลยครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ”
ทิวเขาทำหน้าครุ่นคิดและเอ่ยถามออกมา
“พี่ขอถามตรงๆ อย่างหนึ่งสิ...”
“ครับพี่อร...”
“รักจนหมดหัวใจแล้วใช่ไหม”
อรอุมาเอ่ยจ้องใบหน้าและแววตาที่เปล่งประกายเต็มไปด้วยความสุข
“ครับ รัก...รักสุดหัวใจ รักอย่างที่ไม่เคยรักใครมาก่อน ผมก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไร เร็วมาก...กว่าผมจะรู้ตัว ก็รักมากๆ ไปแล้วครับ” ทิวเขาตอบไปตามตรงเมื่อเขารู้
