รักนะนายบาร์โฮส

CHAPTER 4 ความเจ็บปวด(2)

พราวรุ้งพูดกับคนในสายด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ภาพเมื่อสามวันที่แล้วยังติดตาเธออยู่ ส่วนพ่อแม่ก็หลงในภาพมายา ภาพผู้ชายสุภาพแสนดีที่ราเชนสร้างขึ้นมา ที่แม้แต่เธอถ้าไม่ไปได้ยินกับหูได้เห็นกับตา ก็ไม่มีวันเชื่อเด็ดขาดว่าเขาจะเลวได้ขนาดนั้น

“พี่เชนไม่โทรหารุ้งเลย เขาไม่โทรหารุ้งเลยนะคะพี่อร เขาไม่ห่วงรุ้งสักนิด นี่เขายังไม่รู้นะคะว่ารุ้งเห็นว่าพี่เชนมีอะไรกับเลขาของตัวเอง รุ้งเพียงแค่เปรยๆให้คุณพ่อคุณแม่ฟังเท่านั้น ท่านก็หาว่ารุ้งไร้สาระ”

“โถ รุ้งเอ๊ย!!! ราเชนนี่มันเลวบัดซบจริงๆ พี่ก็ไม่คิดเลยว่าราเชนจะกล้าทำเลวได้ขนาดนี้แบบนี้ จะแต่งงานกันอยู่แล้วยังมีเรื่องผู้หญิงอีก แบบนี้รุ้งยังจะแต่งงานอยู่ไหม”

“รุ้งไม่รู้เลยค่ะ คุณพ่อคุณแม่ก็บอกว่ารุ้งไร้สาระ ท่านไม่เชื่อที่รุ้งเล่าให้ฟังเลยคะพี่อร ”

“รุ้งๆๆๆ ฟังพี่นะ รุ้งต้องเข้มแข็งนะ รุ้งอย่าทำร้ายตัวเองเพียงเพราะผู้ชายคนเดียวนะ สัญญากับพี่นะ ผู้ชายบนโลกใบนี้มีอีกตั้งเยอะ พี่ก็เคยเจ็บมามากมาย ร้องไห้จนน้ำตาเป็นสายเลือด สุดท้ายผัวพี่มันก็ไม่ได้สนใจอะไรพี่เลย ไม่เคยหันมาเหลียวแลพี่ด้วยซ้ำ!”

“ค่ะ พี่อร รุ้งสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายตัวเอง เพราะผู้ชายเลวๆแบบนั้น รุ้งก็อยากยกเลิกงานแต่งงาน แต่คงต้องทำให้พ่อกับแม่รู้ก่อนว่าเขาเลวขนาดไหน ไม่อย่างนั้นพวกท่านคงไม่ยอมให้รุ้งยกเลิกงานแต่งแน่เลยค่ะ”

“ดีแล้วล่ะที่รุ้งคิดได้แบบนั้น ชีวิตของเรามีค่ามากเกินกว่าที่จะมาเสียเวลากับผู้ชายเลวๆแบบนั้น ผู้หญิงอย่างเรา เก็บชีวิตที่เหลือเอาไว้ใช้มันให้คุ้ม วันนี้อยากจะร้องไห้ก็ร้องออกมาให้สุดนะ แล้วพรุ่งนี้เราจะไม่ร้องไห้อีก” น้ำตาพราวรุ้งเอ่อคลอออกมาล้นดวงตาเมื่อฟังรุ่นพี่สาวจบ หลังจากคุยสักพัก อรอุมาก็วางสายไป โดยบอกว่าอีกสักพักจะตามมา

“สวัสดีครับ”

เสียงเข้มทักทายของหนุ่มบาร์โฮสทำให้พราวรุ้งหลุดออกจากภวังค์และปาดน้ำตาที่อาบแก้มพร้อมเงยหน้าขึ้นมองหนุ่มหล่อ เธอพยักหน้ารับเบา ๆ

ชายหนุ่มนั่งลงที่ข้างกายหญิงสาว ก่อนจะจัดการทำหน้าที่ชงเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ราคาแพงให้กับลูกค้าหน้าใหม่

พราวรุ้งเองได้แต่มองหน้าเด็กหนุ่มข้างกาย โดยมีคำถามเต็มหัวอยู่มากมาย ทำไมเด็กอายุยี่สิบสี่ปีถึงได้มาทำงานแบบนี้ หน้าตาดี หุ่นก็ดี แต่ทำไมถึงไม่ไปทำงานอย่างอื่น หน้าตาอย่างหนุ่มน้อยคนนี้สามารถทำงานในวงการบันเทิงได้ไม่ยากเลยทีเดียว

“พี่ชื่ออะไรเหรอครับ ผมชื่อทิศเหนือนะครับ”

คีรีพัฒน์เด็กหนุ่มอายุยี่สิบสี่เอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มที่ผู้หญิงหลาย คนเห็นแล้วเป็นต้องหลงใหลไปตาม ๆ กัน

รวมถึงพราวรุ้งที่ตอนนี้หัวใจเต้นรัวๆ รอยยิ้มนั้นก็ทำรู้สึกหวั่นไหวอย่างบอกไม่ถูกและไม่เคยเป็นมาก่อน

“พี่ชื่อพราวรุ้ง เรียกพี่รุ้งก็ได้นะ”

หญิงสาวตอบด้วยรอยยิ้ม พร้อมหยิบแก้วเครื่องดื่มของตัวเองขึ้นมาดื่ม เธอดื่มแอลกอฮอล์นับครั้งได้ รสชาติความขมของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ทำให้พราวรุ้งถึงกับสำลักออกมา พร้อมกับวางแก้วลงบนโต๊ะอย่างแรง ทำให้ชายหนุ่มตกใจ แต่ก็อมยิ้มเล็กน้อย พราวรุ้งหน้าแดงที่เผลอทำตัวน่าอายให้เด็กหนุ่มหลุดขำออกมาเสียได้

“พี่ไม่ค่อยได้ดื่มเหรอครับ หรือไม่ค่อยเที่ยว”

“....” พราวรุ้งยังไม่ได้ตอบ ทิศเหนือก็ถามต่อ

“หรือว่าแฟนหวง ....”

พราวรุ้งมองหน้าเด็กหนุ่มอย่างไม่พอใจที่เขาถามถึง แฟน ของเธอ

“เกี่ยวอะไรกับใคร พี่ก็แค่ไม่ชอบดื่มเหล้าแรงๆแบบนี้ ก็แค่นี้เอง”

หญิงสาวเอ่ยตอบ พร้อมตวัดสายตาเลิกคิ้วใส่เด็กหนุ่มเบาๆ

ทิศเหนืออมยิ้มเล็กน้อยๆ แล้วก็มองพิจารณาหญิงสาววัยนี้อย่างจริงจัง เธอสวยมาก หุ่นดีและดูดีมีฐานะทุกอย่าง ทำไมเธอจึงเลือกมาสถานที่แบบนี้ แต่ก็ยังไม่กล้าถามตรงๆ

หลังจากนั้นทิศเหลือก็เปลี่ยนเครื่องดื่มจากเหล้าแรงๆเป็นค็อกเทลที่เป็นน้ำผลไม้ผสมเหล้าบางๆให้เธอดื่มแทน