CHAPTER 7 (ต่อ)
766 Words
พราวรุ้งมองทิวเขาที่เดินเข้ามาในห้อง เขานั่งอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่ ท่าทีที่ไม่มีการคุกคามเธออย่างที่เธอคิดกลัวทำให้พราวรุ้งมองหน้าทิวเขาอย่างพิจารณา
“มานั่งนี่สิ พี่มีอะไรคะคุยด้วย” พราวรุ้งตบมือลงที่นอนข้างๆเธอ
ทิวเขาเดินมานั่งเอนตัวอยู่บนเตียงกับเธอ ทั้งสองสบตากันโดยไม่มีใครพูดอะไร จนในที่สุดก็เป็นพราวรุ้งที่ถามขึ้นก่อน
“ทิศเหนือ...จะทำอาชีพนี้ไปนานแค่ไหน” เธอถามขึ้น ทิวเขาบอกหน้าเธอก่อนจะตอบ
“ผม...ผมยังไม่ทราบครับ รอดูอาการของแม่อีกครั้ง”เขาตอบตามจริง
“ทำไมล่ะ ...แม่ป่วยเหรอ ป่วยเป็นอะไร ต้องใช้เงินเยอะเหรอ”
หญิงสาวเอ่ยถามเป็นชุด ๆ
“แม่ผมเป็นโรคหัวใจครับ ต้องผ่าตัดหัวใจครับ ค่าใช้จ่ายก็เยอะเหมือนกัน ผมคงต้องทำงานไปอีกสักระยะ” ทิวเขาก็ตอบเป็นชุดเหมือนกัน
“อืม...จะผ่าตัดวันไหนล่ะ”
“น่าจะอีก 1 อาทิตย์ครับ แต่...”
“หมายความว่าเธอตัดสินใจมาทำอาชีพนี้เพราะแม่ต้องผ่าตัดกะทันหันเหรอ ”
“ใช่ครับ..แล้วจริงๆผมไม่ได้ชื่อทิศเหนือหรอกครับ ทิศเหนือเป็นชื่อที่ผมใช้เวลาทำงานที่ร้าน จริงๆผมชื่อทิวเขา แต่พี่จะเรียกผมว่าอะไรก็ได้ครับ ” ทิวเขาบอกพราวรุ้งไปตามจริง เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงอยากให้เธอเรียกเขาว่า ทิวเขา มากกว่า ทิศเหนือ
“งั้นพี่จะเรียกเธอว่าทิวเขาก็แล้วกันนะ ว่าแต่ตอนนี้ทิวเขาเรียนอยู่หรือเปล่า..ถ้าเรียน เรียนที่ไหน คณะอะไร....”
พราวรุ้งบอกทิวเขา ก่อนยิงคำถามไม่หยุด
“ผมเรียนวิศวกรรม ปีสุดท้ายครับ แต่....” เขายังไม่ได้พูดว่าต้องหยุดเรียนไว้ก่อน เธอก็พูดแทรกขึ้นมา
“พี่จะช่วยเอง ....ขาดเหลือเท่าไหร่ ก็บอกมานะ ไม่ต้องเกรงใจ”
“ครับ...พี่จะช่วยผมเหรอครับ” ทิวเขาขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“อืม...ทำเสียงตกใจอะไร ก็ทิวเขาต้องการใช้เงินไม่ใช่เหรอ”
“ครับ” เขาพยักหน้ารับ
“พร้อมยัง” คำพูดสั้นๆแต่ได้ใจความของพราวรุ้งทำให้ทิวเขาตกใจ
“อะไรนะครับ” เขามองพราวรุ้งอย่างหาคำตอบในคำถาม
“ทิวเขา” พราวรุ้งเรียกชื่อเขาออกมา ทั้งที่ก้มหน้ามองมือตัวเอง เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า จากที่ต้องการแค่เพื่อนคุยเพื่อนดื่ม แต่ในตอนนี้ เธอต้องการมากกว่านั้น
เธออยากรู้ว่าเซ็กส์ที่ร้อนแรงมันเป็นยังไง?
เธอมันจืดชืดจริงๆใช่ไหม?
เธอจะร้อนแรงบ้างดีไหม?
คำถามทุกอย่างมันประดังประเดเข้ามา
ใจหนึ่งก็กลัว แต่อีกใจเธอก็อยากลอง
“ครับ”
“พี่!!!พี่ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี ช่วยพี่ได้ไหม”
ร่างกายหญิงสาวมันร้อนวูบวาบไปหมด เมื่อคิดถึงอกเปลือยเปล่าที่เธอได้ซบแม้ในเวลาไม่นาน แต่ทำให้เธอรู้สึกร้อนขึ้นมา
ตัวทิวเขาเองก็รู้สึกถึงท่อนล่างเริ่มตุงๆ ภายใต้กางเกงนอน มังกรร้ายมันเริ่มตื่นขึ้นมาตั้งแต่เห็นเธอเปลี่ยนเสื้อผ้า
...ตอนนี้มันแข็งได้ที่แล้ว ทำไงดีวะ ทิวเขาถามตัวเองในใจ
เขาขยับตัวดึงผ้าห่มมาปกปิดมันไว้ แต่ไม่ทันเพราะ...
“อื้อ...!! พราวรุ้งมองดูส่วนล่างที่ตุงออกมาอย่างเห็นได้ชัดของเขา เธอยิ้มน้อยๆ มือนุ่มเอื้อมลงไปลูบเบาๆ แล้วบดคลึงส่วนหัวที่กำลังผงกหัวขึ้นมาตามธรรมชาติของผู้ชาย
“อ๊ะ!อื้อ พิ พี่รุ้ง” ทิวเขาเบิกตาขึ้นมองเพดาน มือหนาเลื่อนลงไปกุมมือเธอเอาไว้
“วู้ว~มันแข็งแล้วทิวเขา เสียวเหรอ”
“สะ..เสียวครับ แต่..เอ่อ..ผมไม่มีถึงยางนะครับ”
พราวรุ้งชะงัก เธอไม่คิดว่าหนุ่มบาร์โฮสจะไม่พกถุงยางอนามัย
“ก็ไม่ต้องใส่ วันนี้พี่ขอทิวเขาทำกับพี่เหมือนเราเป็นผัวเมียกันได้ไหม ไม่มีลูกค้า ไม่มีบาร์โฮส มีแค่เราสองคนผัวเมีย”
“พี่รุ้ง” ทิวเขาเมื่อได้ยินก็ตกใจในคำตอบ เขาสบตากับเธอเพื่อความแน่ใจ จะว่าเธอเมาก็ไม่ใช่เพราะเขาให้เธอดื่มไม่มาก
“ได้ไหมทิวเขา วันนี้มีแค่เราสองคน”
- Writer
