CHAPTER 11 เสียใจแต่ไม่เสียดาย

1310 Words

ติ๊ง!!! เสียงข้อความดังขึ้นมาในขณะที่ทั้งสองคนเข้ามานั่งดูทีวีในห้องนั่งเล่น พราวรุ้งเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ามาอ่าน ก่อนสีหน้าของเธอจะเปลี่ยนไป จนทิวเขาอดจะถามขึ้นไม่ได้ “มีอะไรหรือเปล่า ใครส่งอะไรมาให้ ทำไมหน้าตาแบบนั้น” “ลิซ่าเลขาพี่เชนคู่หมั้นของพี่น่ะ เขาส่งข้อความมา” “มีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่าครับ” ทิวเขาขยับเข้าไปใกล้ๆ อ่านข้อความที่ทำให้พราวรุ้งถึงกับมือสั่น ‘ลิซ่าเปียกฝนมาที่คอนโดพี่เชนตั้งแต่เมื่อคืน ขอยืมชุดนอนของ คุณรุ้งมาใส่นะคะ พอดีคุณเชนเมามากอ้วกใส่ชุดลิซ่าเลอะไปถึงเสื้อในเลยอ่ะค่ะ’ ‘อ้อ...สงสัยคืนนี้ ลิซ่าต้องนอนที่เตียงของคุณรุ้งนะคะ ก็คุณเชนสิคะ อ้อนให้ลิซ่านอนเป็นเพื่อน บอกว่าเหงา จะได้เคลียร์งานกันต่ออ่ะคะ’ ‘คุณรุ้งไม่ต้องห่วงนะคะ เลขาคนนี้จะดูแลคุณราเชนให้เอง รับรองว่าดูแลได้ดี...ดีมากด้วย’ รูปภาพราเชนนอนตัวเปลือยที่เตียง พร้อมลิซ่าที่เอนตัวลงข้างๆในชุดนอนเซ็กซี่มองทะลุไปถึงข้างใน ทิวเขาประคองตัวพราวรุ้งเอาไว้ เมื่อเห็นเธอร้องไห้น้ำตาไหลรินออกมาจากหางตา “เขา..เขาสองคน เขาตั้งใจใช่ไหม เขาตั้งใจส่งข้อความมาให้พี่ เขาต้องการอยากให้พี่รู้ สงครามเริ่มแล้วใช่ไหม ทิวเขา! พี่ทำยังไงดี” พราวรุ้งเอ่ยออกมาด้วยน้ำตา ที่เธอร้องไห้ไม่ใช่เพราะเสียใจ แต่เพราะความเคียดแค้นที่โดนคู่หมั้นทรยศหักหลัง ห้องนั้นที่เธอเคยนอก ชุดนั้นก็ชุดของเธอ แต่ราเชนกลับเอาไปให้ผู้หญิงคนนั้นใช้ “มานั่งตรงนี้กับผมดีกว่า ไม่ต้องไปสนใจข้อความหรืออะไรที่เขาส่งมาทั้งนั้น” ทิวเขาอุ้มร่างบางมานั่งบนตักแล้วโยกตัวไปมาอย่างปลอบโยน มือหนาลูบศีรษะเล็กด้วยความเป็นห่วง ทิวเขาให้พราวรุ้งร้องไห้กับอกเขาโดยไม่พูดอะไร สักพักเธอก็เอ่ยขึ้น “...ทิวเขา” เธอเรียกเขาเบาๆ “ครับ” เขาขานรับเบาๆ “พี่ขอโทษ” มือเธอเริ่มลูบอกเขาเบาๆแทนคำขอโทษ “ครับ” “พี่ดูงี่เง่าปะ?” เสียงสองที่ถามมาทำให้ทิวเขาอยากหัวเราะ “ครับ” เขารับคำอย่างและพยายามกลั่นเสียงหัวเราะ “ห้ะ!ไรอะ ว่าพี่งี่เง่าเหรอ” พราวรุ้งผละออกจากอกแกร่งเพื่อมอบหน้าเขาชัดๆ เมื่อเขาตอบกลับมา เธอก็ถามกลับเสียงเขียว “ครับ งี่เง่ามากด้วย” “เด็กบ้าเอ๊ยๆๆ” พราวรุ้งโวยวายออกมาเมื่อเขายืนยันคำตอบ “ก็งี่เง่าจริงๆนี่ครับ แย่งผู้ชายคนเดียวกัน มันอาจจะเป็นสิ่งที่เราควรทำเมื่อในสมัยก่อน แต่เดี๋ยวนี้เราจะรู้ว่ามันไม่ควรทำ มันไร้สาระมากๆ งี่เง่าด้วย เราเลี้ยงดูแลตัวเองได้ เราเดินด้วยขาตัวเองได้ เรามีคุณค่าในตัวเองได้ หากเราไม่รักตัวเองมากพอ แล้วเราจะไปรักใครได้ล่ะครับพี่รุ้ง พี่รุ้งจะไปสนใจทำไมกับคนที่ไม่เห็นค่าพี่รุ้ง พี่รุ้งทั้งเก่ง ทั้งสวย ทั้งรวย ทั้งเซ็กซี่ ทั้งเร่าร้อน ใครมันตาบอดมองไม่เห็นค่า พี่รุ้งก็ไม่ต้องไปสนใจซิครับ” เพียะ!!! “นี่แหนะๆๆๆ ทำให้พี่ใจเสียหมด เด็กบ้า” มือเล็กตีลงที่แขนทิวเขาเบา ๆ หยอกแกมความหมั่นไส้ ทิวเขาปัดป้องเล็กๆ ก่อนจะจับมือเธอไว้และหอมแก้มเป็นการเอาคืน “เนี่ย แก้มก็หอมด้วย” “ทิวเขา ไอ้เด็กบ้า! หลอกด่าพี่อีกแล้ว ยังมีหน้ามายิ้มใส่พี่อีก แบบนี้เขาเรียกตบหัวแล้วลูบหลังใช่ไหม ชิ!” เธอค้อนเขาอย่างแรง แล้วเบ้ปากใส่อย่างน่ารัก “รู้สึกดีขึ้นบ้างหรือยัง หืม...” เสียงเด็กหนุ่มคนนี้อบอุ่นละมุนละไมไปหมด คนที่นั่งบนตัก หัวใจเต้นแรงมาก มือของเด็กหนุ่มที่คอยโอบกอดปลอบโยน มัน...มันไม่เคยได้รับจากคู่หมั้นแบบนี้นานมากเหลือเกิน “ทิวเขา” เธอเรียกเขาเสียงเบาๆชิดอกแกร่ง “ครับ” เขาตอบและโยกตัวเธอเบาๆ “พี่ไม่ยอมรับว่าพี่เคยเสียใจนะที่เขานอกใจพี่ แต่ตอนนี้พี่รู้สึกเฉยๆ และถึงพี่จะเสียใจแต่พี่ไม่เสียดายนะ พี่จะเลิกกับเขา” พราวรุ้งรู้สึกได้ถึงออกแขนที่รัดเธอแน่นขึ้น ก่อนที่เธอจะเอ่ยต่อ “พี่จะเปลี่ยนเวอร์ชันใหม่ สาวไฮโซหรือนักธุรกิจดีเด่นคนนั้นจะไม่มีอยู่ที่นี่ ไม่อยู่ตรงนี้ ที่นี่จะมีแค่...พราวรุ้งที่น่ารัก ที่เป็นผู้หญิงธรรมดาที่อยู่ตรงนี้ ที่นี่จะมีแค่เรา โอเคมั้ย? ทิวเขา!!...” เธอคล้องแขนที่คอแกร่งโน้มใบหน้าเขาลงมาคลอเคลียปลายจมูกเขี่ยกันไปมา “ดีครับ อ่า...พิ พี่รุ้งอ่า... อืม...” ทิวเขาจากที่นิ่งฟังจนจบ หัวใจของเขาพองโตขึ้นมาทันทีที่ได้ยิน เขาดันตัวเธอนอนลงที่โซฟา ริมฝีปากหนากดจูบที่ริมฝีปากอวบอิ่มเบาๆ แตะแต้มไปตามกรอบปาก ดูดดุน ไล้เลีย ความเสียวกระสันซ่าน ลิ้นร้อนกวาดเลียไปทั่วใบหน้า ลงมาที่ซอกคอขาวผ่อง ไหล่เนียนและเลื้อยต่ำมาที่เต้างาม ปากหนางับเอาหัวนมที่อยู่ใต้ชุดเดรสเบาบางเข้าปาก ดูดดุนมันอย่างอร่อย จ๊วบ~ “อิ๊ อ๊า~” พราวรุ้งครางเสียงกระเส่า เธอปล่อยอารมณ์ไปตามจังหวะของทิวเขา เธอปลดปล่อยทุกอย่างออกไปจนหมดสิ้น ไม่มีความเศร้าเสียใจ ไม่มีอะไรเหลือเลย ที่นี่มีเพียงพราวรุ้งกับทิวเขาเท่านั้น “อืม~พี่รุ้ง หวานเหลือเกิน” แผล็บๆๆๆ จ๊วบๆๆ ทิวเขาซุกหน้าอยู่กับหน้าอกสองข้าง มือร้ายก็เลื่อนลงไปใต้กระโปรงตัวสวย ดึงกางเกงในตัวจิ๋วออกมาแหวกกลีบเนื้อแยกออกแล้วบดขยี้ติ่งเสียว ลากนิ้วขึ้นลงช้าเร็วสลับไปมา น้ำรักเอ่อนองออกมา “โอ้ว~อื้อ ซี้ดดด....สะ เสียวจัง” เธอดิ้นเด้งเนินเนื้อสู้กับนิ้วของเขา แอ่นหน้าอกให้เขาได้ดูดดื่มอย่างง่ายดาย เสียงหวานครางกระเส่า ดิ้นเร่าๆบนโซฟาทิวเขาลุกขึ้นมานั่งกับพื้นตรงหว่างขา มือดันหน้าขาออกข้าง ก่อนจะก้มหน้าลงส่งลิ้นเลียไล้ไปตามดอกไม้งาม “ซี๊ดดดดดด เสียวจังผัวขา เร็วๆ เมียจะแตกแล้ว” เสียงครางกระเส่าของเธอทำให้เขาดึงกางเกงบอลของตัวเองออกจากตัว เขาคิดไม่ผิดที่ใส่เพียงเท่านี้ เพราะรู้ว่าจะต้องถอดง่าย เขากระดกลิ้นรัวเร็ว พร้อมๆกับสาวลำเอ็นของตัวเองไปด้วย จนพราวรุ้งเกร็งกระตุกปล่อยน้ำหวานออกมาให้เขาดื่มกิน “ถอดชุดดีไหมครับ เกะกะจัง” ทิวเขาไม่รอคำตอบ เขาดึงชุดออกจากร่างบาง ก่อนจะถอดเสื้อตัวเองด้วย ตอนนี้ทั้งสองเปลือยเปล่าอยู่ในห้องรับแขกที่เปิดหน้าต่างไว้กว้าง “แต่ ที่นี่มันโล่งไปไหมทิวเขา ไปที่ห้องนอนไหม” “ผัวไม่ไหวแล้วเมียจ๋า ขอที่นี่สักน้ำสองน้ำก่อนนะ ” ว่าแล้วทิวเขาก็จับให้เธอนั่งพิงโซฟากางขาออกกว้าง เขาตั้งขอเธอขึ้นเป็นตัว M ก่อนจะย่อตัวลง เอาหัวเห็ดแดงหยักกดคลึงที่ร่องสวาทเบาๆ “อึ๋ยยยย โอ๊ยยยย.... ซี้ด~ เสียวมากๆๆ ผัวขา เสียบเข้ามาเลย”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more