พราวรุ้งกดรับสายยังไม่ทันได้พูดสักคำก็ได้ยินเสียง
แหลมๆ ดังมา
"พี่รุ้งทำร้ายพี่เชนทำไม"
พราวรุ้งได้ยินเสียงของลิซ่าก็ถอนหายใจดังๆ เมื่อไร
จะหมดเวรหมดกรรมกับสองคนนี้สักที
"โทรมาเพราะเรื่องแค่นี้"
"พูดออกมาได้ยังไงว่าเรื่องแค่นี้! พี่เชนเจ็บหนัก
มาก"
"ก็พาเขาไปโรงพยาบาลสิ โทรมาบอกฉันทำไม ฉัน
ไม่ใช่หมอ!"
"อิ!"ลิซ่ากำลังจะหลุดคำว่าอีออกมาก็หยุดเอาไว้ทัน
"พี่รุ้งพูดได้หมามาก พี่เป็นคนสั่งให้คนของพี่ทำร้ายพี่เชน ลิซ่าไม่ยอม!"
"แล้วไง?"
"ลิซ่าจะไปแจ้งความ?"
"เชิญ!"
"ลิซ่าไม่ยอมให้พี่รุ้งทำร้ายพี่เชน พี่รุ้งระวังตัวเอาไว้ให้ดี ลิซ่าจะพาพี่เชนไปโรงพักเดี๋ยวนี่"
"ก็ไปสิ!น่าจะไปโรงพักตั้งนานแล้วนะ รออะไรล่ะ เรื่อง
มันเกิดขึ้นตั้งแต่บ่ายเมื่อวานแล้ว"
"กูไปแน่!อย่ามาท้าทาย!มึงเตรียมตัวเข้าคุกได้เลย!"
ลิซ่าเปลี่ยนทั้งน้ำเสียง ทั้งคำแทนตัว
"ตามสบาย ดูแลกันให้ดีๆ นะ"
"ไม่ต้องบอก!ลิซ่า
