CHAPTER 16 คิดถึง

1215 Words

เมื่อเข้ามาในบ้านหญิงสาวก็ดื้อไม่หยุด นอนเล่นมือถือนานสิบนาทีไม่ยอมลุกไปอาบน้ำตามที่เขาบอก “ไปอาบน้ำได้แล้ว ดึกแล้วนะครับ” หญิงสาวก็ไม่ตอบ นอนเล่นต่อไปอีก “ก็ดื้อแบบนี้ไง ผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ” ทิวเขาทำหน้าเข้มใส่..... “ทำไมอ่ะ พี่ตัวเหม็นเหรอ” พราวรุ้งเอ่ยถามออกมา พลางก้มดมรักแร้ตัวเองหน้าตาเฉย “ก็ไม่มีกลิ่นนะ ทิวเขาลองดมดูดิ” “ผมบอกว่าผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ” ทิวเขารูดซิปชุดสวยออกและถอดมันออกจากเรือนร่างงาม เหลือเพียงแค่แพนตี้สีหวานบางเบา พราวรุ้งแกล้งไม่รู้ว่าที่เขาบอกว่าจะทนไม่ไหวคืออะไร เธอลุกขึ้นและทำท่าจะเดินเข้าห้องน้ำ “อื้อ...ไปอาบน้ำใช่ปะ พี่จะไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้แหละ” “ฮึ!ไม่ทันละ” ทิวเขาถอดเสื้อผ้าตัวเองออกตาม เขาดันร่างบางนอนลงที่เตียง สองแขนโอบกอดเธอเอาไว้ ริมฝีปากหนาบดจูบเธออย่างเร่าร้อน ลิ้นสากกระดกเลียไปทั่วร่างงาม จ๊วบ~ “อื้อ อา~ ทิวเขา” กลิ่นกายที่คุ้นเคยมันมั

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD