"ไม่ต้องกลัวนะคนเก่ง" ผมมาแล้วทิวเขาจูบที่หลังมือสองข้างพร้อมยิ้มให้คนที่มองเขาอย่างสงสัย"ผมเอง
"ทิวเขาจูบที่แก้มนวลปลั่งเบาๆ
"อีกก!อื้อๆๆๆ"หญิงสาวตาเบิกโพลงเมื่อริมฝีปาก
หยักกดจูบที่แก้ม พลันนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ เธอ ผลักเขาออกแล้วร้องไห้ๆๆๆ ส่ายหน้ารัวๆ
"รุ้ง!รุ้งๆๆๆ ผมเอง! รุ้งมองดูหน้าผมอีกที รุ้ง!!!"
ชายหนุ่มกอดร่างเล็กเข้ามาแนบที่ตัว มือลูบที่ผมนุ่ม สัมผัสไปตามแขนเรียว มือหนาสั่นขึ้นมาเมื่อเห็นแววตา
ที่ตื่นกลัวซ่อนอยู่เมื่อสักครู่
"อืออ...พราวรุ้งดันตัวเขาออกห่าง เสียงที่คุ้นเคย
สัมผัสที่อบอุ่น อ้อมกอดที่เธอคุ้นเคย
"ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไรแล้ว"
ชายหนุ่มเอ่ยเสียงทุ้ม พร้อมลูบผมปลอบโยน เขาโยกตัวช้าๆ น้ำตาเขาไหลอาบแก้ม
"ฮึกก!ฮือๆๆๆๆๆ อย่า!ทิวเขาช่วยด้วย! ช่วย
รุ้ง ช่วยด้วย!ฮือๆๆๆ ทิวเขาอยู่ไหน ฮือๆๆๆๆ"
เสียงกรีดร้องดังออกมาสุดเสียงหลังจากเอาแต่ร้องอื้อ
