His Rejected Mate

Chapter 2

"BANGON na dyan, Zero! Ito na ang exercise mo ibibigay na ni Madame!" Naririnig ng babaeng tinatawag na Zero na may sumisigaw kaya naman dahan-dahan niyang binuksan ang mga mata. Nanlalabo niyang tinignan ang may pakana nang matiwasay niyang pamamahinga kahit pa pagod na pagod ang buong katawan ng babae.

Nahintakutan si Zero nang malamang isa iyon sa mga taong nagpapahirap sa kanila lalo na sa kanya. Sinipa nito ang tagiliran ng babae at nang akmang ipipikit niya ulit ang mga mata. ‘Are they not tired of torturing me?’ She said to her mind.

Bakit hindi nalang nila ito patayin? Bakit kailangan pa nilang ganitohin ang dalaga? "Huwag kang magkakamaling matulog muli Zero mas lalo lang sasakit ’yang katawa mo!" The man said making Zero flinched in hee cold flatted bed. In short, semento.

How can these people sleep most especially at night?

Kung kulang nalang ay ilibing nila ng buhay ang mga taong narito. ‘Kapag nakaalis ako dito I want to find my mate and family.’ Gusto ni Zero at tulungan nila siyang makabalik kung anuman siya dati. "Tayo ma dyan Zero!" Singhal pa nito. Alam ba nitong hindi makatayo ang dalaga dahil sa ginawa nila kahapon sa tuhod nito?

Hindi naman siya bobo para makalimutan ‘yon nang hindi pa din tumatayo ang babae sa kinihihigaan nito ay marahas niyang hinila ang buhok nito. Napasigaw ang dalaga dahil sa sakit. Mag-uumpisa na naman ang pagpapahirap sa kanya ng mga walanghiya.

Itininayo siya ng lalaki gamit ang kanyang buhok at gamit ito hinila nito ang babae papalabas ng kulungan nito. This is was so painful but where is her hero when she needed him the most?

Sabi sa kanya ni Synn kapag nalaman daw ng mate niya na nasa panganib siya ay hindi daw ’yon mapapalagay at maghahanap daw ’yon ng paraan upang alamin kung maayos siya. But, why do she have this feeling that it won’t be happen?

Nasa impyerno na siya at halos demonyo lang nandito. Naluluhang tinignan Ng babaeng tinatawag nilang Zero ang ibang mga taong-lobo na nasa mga kulungan nila. They also know that this is her daily routine. Hindi katulad sa kanya, ang mga taong ito ay kukunin lang sila sa kulungan nila kapag gusto silang paglaruan hindi katulad ng sa kanya na araw-araw humaharap kay Kamatayan.

Ang kalahati ng katawan niya ay nakasayad sa lupa habang hila-hila. She hear some voices whispering with each other. "Bitiwan n’yo siya! Nagmamakaawa ako! Ako nalang ngayon, please! Hindi n’yo ba nakikitang halos wala na siyang buhay?!" Zero knew that voive. Nanlaki ang mga mata niya. ‘Aw, s**t! You're an idiot Synn! Dinadamay mo pa ang sarili mo!’

Okay na siyang ganito. Huwag nalang sila, hindi nila makakaya ang mga ito. Narinig ni Zero na nagsisigaw pa din si Synn sa kanyang kulungan. ‘Synn, tumahimik ka na pakiusap.’

Naramdaman ni Zero na tumigil sila. Narinig niya ang yabag ng lalaki ay naglakad pabalik. "Gusto mong ikaw nalang?! Then, bakit hindi nalang natin gawing kayong dalawa siguradong, masarap ka ding paglaruan katulad ni Zero." The man said.

Kahit pa medyo malayo sila sa babae ay rinig na rinig ni Zero ang ang isang malakas na sampal na dumapo sa pisngi ni Synn siguradong siya ang sinampal ng lalaking 'yon.

Galit na galit so Zero pero wala siyang magawa dahil sa napakahina niya para lang siyang patpat na pwede nilang baliin kahit na anong oras. "Bitawan mo ako!" Sigaw ni Synn pero may kakaiba sa boses nito. The others flinched buy not Zero.

"Using an Alpha tone huh? Well, congratulations to me may Alpha blood pala kaming bihag dito." Sabi ng lalaki. Naiisip ni Zero na nakangiti pa ito ngayon dahil sa nalaman niya. Naririnig ni Zero na nagpupumiglas si Synn ngayon.

Ang tigas din ng ulo ng babae. Sana ay tumahimik nalang siya. Nang palapit na sila kung saan iniwang nakahiga ng lalaki si Zero ay kinuha na naman nito ulit ang babad gamit ang buhok nito at hila-hila siya but this time dalawa na sila ni Synn.

"Are you alright, Zero?" Synn softly said. She answered her with a hummed. Zero doesn't have the strength to answer her with her voice. "Huwag kang mag-alala Zero, ramdam kong malapit na tayong makaalis dito. Hinding-hindi kita papabayaan." She said. Sana nga Synn, dahil konti nalang nawawalan na ng pag-asa si Zero.

Habang dinadala sila ng lalaki sa tinatawag na torture room nilanh mga bihag y napaisip ang dalaga. Hinahanap kaya siya ng pamilya niya?

Ano ba ang nagawa niya noon para mapunta siya sa sitwasyon na ito ngayon. Maraming gumugulo sa utak ni Zero dahil nga hindi maalala ang sarili niya. Sadyang hindi makatao ang ginagawa nila para silang k*****y na baboy na hinila-hila ng lalaki.

Bawat madaanan nila ay mga katulad nila ni Synn ay malungkot na yumuyuko o napapaiyak. Nahahabag ang bawat isa sa kanila dahil sa mga sitwasyon nilang lahat. Naramdaman ni Zero na napahinto sila. The woman sighed sadly this is it, her daily routine.

Binuksan nito ang pinto at hinagis silang ni Synn sa loob. Mga nagtatawanang boses agad ang naririnig ni Zero. The party was about to start again.

"Ito na pala ang mga Prinsesa natin." Boses ng babaeng nagpapagulo ng buhay ni Zero dito sa Impyerno. Mabilis niyang nilapitan si Zero at tinapakan ang kamay nito na parang lantang gulay sa sahig. Tulad ng dati ay napapasigaw ang babae sa sakit at tulad din ng dati ay ngumingisi lang ang babae sa harapan niya at natutuwa sa bawat pagsigaw niya at pagmamakaawa sa kanila.

"Mahina yata ang sigaw mo Zero? Hindi ko marinig palalakasin lang natin." Naupo pa ang babae upang mapantayan ang mukha ni Zero. She grinned, she looked at her hand and twisted it. Napanganga si Zero sa sakit pero walang boses na lumalabas sa bibig niya.

Naiirita ang babaeng tumingin kay Zero. "Nang-aasar ka yata Zero. Kung ’yan ang gusto no pagbibigyan kita." She smiled evilly. Seninyasan nito ang mga kasama. Ano na naman ang gagawin nila?

"Anong gagawin n’yo sa kanya? Ha?! Ha?! Bitawan nyo si Zero!" Nakalimutan ni Zero na may kasama pa pala siya. Nagsisigaw si Synn at pilit na inaabot si Zero dahil sa pagbuhat sa kanya ng mga malalaking taong kasama ng babae.

Ilang beses na niya itong nakaharap ngunit kahit kailan ay hindi pa din alam ni Zero ang pangalan niya at wala siyang balak na alamin. Nanlaki ang mata ni Zero nang itinayo ng iba si Synn at sinikmuraan ng babae.

"My dear, huwag na huwag mo akong sisigawan o gagamitan ng Alpha Voice mo dahil hindi ’yan tatalab sa akin. And fyi, ang gagawin namin kay Zero ay gagawin din namin sa’yo kaya be patience." The woman said while harshly holding Synn's jaw.

Sabay silang dalawa na itinayo ni Synn at tinalian ang kamay at paa. Gamit ang mga silver chains na nakakabit sa kisame at sahig ng Torture Room. Napasigaw si Synn sa sakit. Silver is a werewolf's weakness aside from the wolf's bane but it doesn’t have an effect on Zero.

Ni konting kirot ay hindi ito naramdam. Hiniklas nila ang mga damit ng dalawa. Zero was shocked and stunned with their actions. Nakita ng babae sa mga mata ng mga lalaki ang pagnanasa ng mapagmasdan ang hubad na katawan nila ni Synn dahil nga punit-punit na damit lang ang suot ng daalawa ay mas madali iyong tanggalin para sa kanila.

Bagong pamamaraan nila sa paglalaro sa itong ginagawa nila? "Handa na sila, Lady." Paalam ng isa sa Lady na tinatawag nila.

Lumapit ang babae sa dalawa na may dala-dalang latigo. Nagkatinginan si Synn at Zero dahil magkaharap lamang sila. Nakatali din si Synn sa harapan ni Zero habang iniinda ang epekto sa kanya ng Silver cuffs. "It's our play time, my toys," sabi niya at nag-umpisang hatawin ang mga katawan ng dalawa.

Ang nadadaanan ng latigo ay nag-iiwan ng sugat sa buong katawan ni Zero. Sigaw nang sigaw si Synn samantang si Zero ay naluluha nalang sa sakit dahil wala ng lumalabas ba boses sa lalamunan niya ni ungol ay hindi niya na marinig na ilinalabas nito.

Napakasakit ng ginagawa nito halos ‘di na makayanan ni Zero. Itinuloy lang nito ang paghataw biglang may eksenang pumasok sa isipan ni Zero nasa ganito din daw siyang sitwasyon. On her mind, two people entered in one particular room but she can't see their faces. Sino sila, may kinalaman ba sila sa pagkatao ni Zero?

"I'll enjoy this for the rest of my life, Zero."

SAMANTALA, sinalubong si Crater ng kanyang Kuya Dwight papasok palang ito ng Pack House nila. Nag-aalala itong tumingin sa kanya. ‘Naulit na naman ba? Halos araw-araw na itong nangyayari sa kapatid ko.’ Sabi sa isipan ni Crater.

"Nagsisigaw na naman siya Crate at biglang may lumalabas na mga sugat sa katawan niya." Nag-aalalang sabi ni Alpha Dwight sa kanyang bayaw.

Araw-araw pumupunta si Crater sa Pack Ng kanyang ayaw dahil inaalalayan niya ang Kuya Dwight sa Alpha duties nito dahil hindi nito masyadong naasikaso ito dahil kay Selene kahit na ang mga pamangkin ni Crater ay ayaw umalis sa tabi ng kanilang Ina.

Every day, he feels like his life is worst. Kapag hindi nasa mabuting kalagayan ang mga kapatid niya ay ganito ang nangyayari. Rose has been missing for five years and Selene for five years din ay nakaratay lang sa higaan niya. Hindi maiintindihan ni Crater na isang aeons ang nangyayari sa mga kapatid niya.

"Anong sabi ni Lea, Kuya?" Tanong ni Crater sa asawa ng kapatid nito habang paakyat sila sa kuwarto ni Selene at Dwight. Halos hindi na lumalabas si Selene at hindi na nito naasikaso ang responsibiladad nito bilang Luna ng Silver Moon Pack pero kahit ganoon napakalaki ng simpatya nila kay Selene. Lahat sila ay nalulungkot sa nangyayari sa Luna nila.

"Hindi din alam ni Lea ang nangyayari sa kapatid mo Crate." Malungkot turan ni Dwight. Crater’s brother-in-law look like a messes. Magulo ang buhok nitonhalos hindi na ito nagbibihis o naliligo. Nagsimula ang mga ito noong nawala si Rose halos lahat sila ay wala ng kabuhay-buhay at hanggang ngayon hinahanap pa din nila ang dalaga.

"Kuya, pumapangit ka ata baka kapag naging malusog ulit si Ate iwanan ka nun kasi mukhang pulubi na ang asawa niya." Biro ni Crater kay Dwight para kahit konti ay mabawasan ang dinadala nito. He smiled halfly. Naunang naglakad ito paakyat ng hagdan.

Napailing nalang si Cratee kung sanang nandito lang si Rose sabay silang makikipagbiruan sa mag-asawa ngunit wala siya dahil ’yon kay Keira. ‘Pag nakita namin ang babaeng yon mag-uunahan kami sa pagpatay sa kanya.’ Naggagalaiti na sabi ni Crater sa sarili.

Naunang pumasok si Alpha Dwight sa kuwarto nila wala ng katok-katok pa dahil palaging nakabukas ang pinto ng kuwarto nila.

Pumasok agad si Crater dito. He saw his niece and nephews beside their Mother's bed. Nakatulog ang mga ito sa pagbabantay sa kanilang Ina habang nakaupo sa couch na inurong nila palapit sa kama ng kanilang magulang.

Si Alpha Dwight naman ay nakaupo sa tabi ni Selene habang hinihimas ang buhok at noo nito. Si Lea naman ay chini-check ang pulso ng kapatid ng Luna. Lumapit si Cratee sa kanila at umupo sa paanan ni Selene. Nagulat at napatayo ang lalaki nang bigla itong sumigaw at napaupo.

"Ahhhh! Rose! Please, maghintay ka lang!" Umiiyak na sigaw ng Luna. Nagising ang mga ang mga anak nitonat malungkot na tumingin sa kanilang Inaa. Alpha Dwight hugged his wife and comfort her. Umalis naman si Lea sa pagsusuri kay Ate at si Crater ang pumalit.

"Ate, anong nangyayari sa’yo?" Crater asked her. Ginapgap nito ang kamay ng kapatid na nagkaroon ng malaking pasa. Anong nangyari dito? Lumuluha itong tumingin kay Crater

"Ate, please sabihin mo kung anong nangyayari sa’yo para alam namin kung anong gagawin namin," nagmamakaawang sabi ni Crater sa kanya. Nakatulala itong tumingin sa kapatid bago sumagot.

"I saw Rose, in my dreams she's suffering, she's in pain, bruises all over her body and face lahat ng ’yon ipinapakita niya sa akin. Crate, please, find Rose as soon as possible bago mahuli ang lahat." Nagulat sila sa sinabi nito.

Selene cried. Humagulgol ito gumaya din ang mga anak nitobsa kanya. Seeing their Mother crying makes them cry too. The pups hugged their Mother.

"Don't worry Mom. We will find Tita Rose too." Their little Vanity said.  Selene is lucky to have pups like them. Selene had the power of vision.

Ibig sabihin ay nakikita niya kung anong nangyayari kay Rose! Ibig sabihin noon may kapangyarihan din si Selene na katulad ng kanilang Ina! Sa kanilang tatlo may bigkis na nagkokonekta sa bawat isa sa kanila kaya marahil nakikita ni Selene ang mga nangyayari kaya kailangan mo Crater na kumilos para makita si Rose. Bilang panganay alam ni Selene kung ano ang nararamdaman nila.

"Hanapin n’yo siya, bilisan n’yo."