“พี่เผลอตัวไป นิเป็นอะไรมากไหม” เขาถามอย่างห่วงใย
“ปวดท้องเป็นพักๆ ค่ะ” เธอเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วกลับเข้าเรื่องเดิม “มันไม่ดีเลยจริงๆ ค่ะ แต่เราเริ่มต้นกันแล้ว จะกลับไปเป็นแค่คนรู้จักกันมันยาก นิอยากให้โอกาสตัวเองและพี่ธีร์ได้เรียนรู้กันและกันมากขึ้น นิจะพยายามแก้ไขในจุดบกพร่อง”
“นิไม่ต้องแก้ไขอะไรเลยค่ะ พี่รักนิในแบบที่นิเป็น พี่นี่แหละที่มันบ้าเอง มันเป็นความเจ็บปวดที่พี่ไม่มีวันลืมเลย คนที่ไม่มีความรักอาจจะมองว่าเป็นเรื่องตลก เรียกร้องความสนใจในเรื่องหยุมหยิม พี่ก็เคยมองแบบนั้นนะ ตอนนี้พี่รู้แล้วว่ามันมีผลต่อความรู้สึกมากแค่ไหน”
นิดากอดเขาอีกครั้ง ซบหน้าแนบอกแกร่งหาไออุ่นที่คุ้นเคย
“กอดของพี่ยังอุ่นอยู่ไหม” เขาถามบนกระหม่อมบาง
นิดาพยักหน้า เขาดึงตัวเธอออก จูบริมฝีปากอิ่มอีกครั้งโดยระวังไม่ให้อารมณ์พาไป
“จูบของพี่ล่ะยังหวานอยู่หรือเปล่า”
นิดาพยักหน้าเป็นคำตอบ
เขาลูบศีรษะเธอเบา
