บทที่ 9 ก๋วยเตี๋ยวไก่มะระ
1050 Words
" มาแล้วค่ะ" ปุยฝ้ายขึ้นรถมา แล้วยื่นแก้วชาเขียวกับชาไทยตรงหน้าของวาโย
" ไม่รู้ว่าพี่กินน้ำอะไร แต่ซื้อมาฝากพี่เลือกสักแก้วสิคะ"
" เอาชาไทยก็ได้" วาโยบอกแล้วรับมาจากปุยฝ้าย
" อันนี้ ไก่ทอดค่ะซื้อมาให้รองท้อง เพราะว่า ไก่ตุ๋นมะระต้องใช้เวลานิดนึงเดี๋ยวพี่จะหิว" ปุยฝ้ายบอกแล้วส่งถุงไก่ทอดให้พี่
" แล้วก็ส่วนนี่เงินทอนค่ะ" ปุยฝ้ายบอกแล้วโชว์แบงค์ 500 กับเศษเหรียญนิดหน่อยจะส่งคืนวาโย
" พันนึงเหลือด้วยเหรอ ไม่อยากจะเชื่อ"วาโยบอกออกมายิ้มๆ
" เหลือค่ะถ้าไม่ซื้อของกินเล่นเหลือเยอะกว่านี้อีก" ปุยฝ้ายบอกพร้อมกับส่งเงินคืน
" เก็บไว้เหอะฉันให้"
" เออ"
"เก็บไว้ ผู้ใหญ่ให้ของอย่าปฏิเสธ" วาโยพูดตัดบทให้ปุยฝ้ายรับเงิน
" ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณค่ะ" ปุยฝ้ายบอกออกมาพร้อมกับยกมือไหว้พี่
" ไปสายฟ้ากลับคอนโด"
"ครับนาย"
คอนโด
พ่อหนุ่มซุปตาร์วาโย เดินวนๆเวียนๆ แถวๆปุยฝ้ายที่กำลังทำน้ำซุปก๋วยเตี๋ยวไก่ตุ๋นมะระ และกำลังตุ๋นไก่เพราะเขาอยากรู้ว่าทำยังไงบ้าง
" เออมะระมันจะไม่ขมใช่ไหม"วาโยถามออกมา
" มะระมันขมอยู่แล้วค่ะ แต่ว่าพอเอาไปล้างเกลือแล้วมาทำอย่างนี้มันก็จะกินอร่อยขึ้น จะทำให้เราไม่นึกถึงรสชาติที่ขม" ปุยฝ้ายพูดออกมาแล้วก็ทำน้ำซุปต่อไป ทั้งเคี่ยวทั้งปรุง
"หอมมากๆ"วาโยพูดยิ้มๆ
" พี่วาโยนั่งรอก่อนไหมยืนแบบนี้เมื่อยแย่"
" ไม่เอาอ่ะอยากดู"
" มีเรื่องจะบอกอะค่ะ" อยู่ๆปุยฝ้ายก็พูดออกมา ทำให้วาโยแปลกใจไม่น้อย จึงถามออกมา
" เรื่องอะไร"
"แหะ หนูซื้อมาแต่เส้นเล็กแล้วมันได้เยอะมากหนูลืมถามพี่ไปเลยว่าพี่กินเส้นอะไร"
" ไม่เป็นไรกินได้"
" เดี๋ยวรอน้ำลวกเส้นเดือดแล้วก็จะได้กินแล้วค่ะ"
" เร็วเหมือนกันนะเนี่ย"วาโยพูดออกมา
" พี่กินผักได้ทุกอย่างเลยไหม"
"ได้"
" แล้วพี่จะให้พี่สายฟ้ากับพี่เวหามากินด้วยไหม เพราะว่ามันเยอะมากๆ"
" ก็เดี๋ยวทำให้สองคนนั้น ไปกินที่ห้องแล้วกัน"วาโย ตอบออกมาอย่างใจดี เขาอยากให้ลูกน้องกินด้วยแต่เขาก็อยากอยู่สองต่อสองกับปุยฝ้าย จึงเลือกแบบนี้
" พี่ๆได้แล้วค่ะ มายกไปกินได้เลย" ปุยฝ้ายบอกสายฟ้าและเวหา
ลูกน้อง 2 คนของวาโย มายกชามก๋วยเตี๋ยวที่ล้นทะลัก ใส่ถาดลงไปกินที่ชั้น 34
ส่วนตอนนี้ ปุยฝ้ายกำลังทำก๋วยเตี๋ยวให้วาโย วาโยมองเธอทำก๋วยเตี๋ยว ให้เขาด้วยสายตาที่มีแต่รอยยิ้ม และความปลื้มใจ
" ของพี่เรียบร้อยแล้วค่ะ น่ากินไหม" ปุยฝ้ายถามออกมาพร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานสดใส
" น่ากินมากๆมาเดี๋ยวฉันช่วยยก"
แล้วทั้งคู่ก็มานั่งลงที่โต๊ะอาหารตรงข้ามกัน
" พี่ลองชิมดูสิ กินได้ก็กินกินไม่ได้ก็ต้องกินนะคะสโลแกนก๋วยเตี๋ยวร้านหนู" ปุยฝ้ายบอกกับพี่ออกมาแล้วยิ้มกว้างอย่างลุ้นๆ
วาโยไม่รอช้า เขาแกะตะเกียบออกจากซอง แล้วลงมือกินก๋วยเตี๋ยวไก่มะระฝีมือปุยฝ้าย
"อืม ฉันไม่เคยกินก๋วยเตี๋ยวไก่มะระ แต่ฉันว่ามันอร่อยมากๆเลยแหละ ฝีมือเธอดีมากเลยนะ" วาโยบอกออกมาตามความจริง
" กินได้ใช่ไหมคะโล่งใจจัง" ปุยฝ้ายบอกออกมาแล้วลงมือกินบ้าน
" ไม่ได้แค่พอกินได้นะ อร่อยมากเลย"วาโยบอกออกมา และเมื่อเขาเห็นปุยฝ้ายที่หยิบมะระสดมากินแนมกับก๋วยเตี๋ยวไก่มะระ เขาจึงลองกินบ้าง
" เป็นอย่างที่เธอบอกจริงๆด้วย มันก็ยังคงมีความขมอยู่บ้าง แต่พอมันกินด้วยกันกับก๋วยเตี๋ยว มันก็ทำให้เราลืมความขมนี้ไปเลย แถมยังอร่อยด้วย"
" ดีใจนะคะที่พี่ชอบเปิดประสบการณ์พี่เลยใช่ไหม"
"อืม ใช่นะ และคิดว่าฉันต้องบรรจุเมนูก๋วยเตี๋ยวไก่มะระ เป็นเมนูโปรดอีก 1 เมนูแล้วล่ะ" วาโยบอกแล้วยิ้มออกมาอย่างภูมิใจที่ได้กินก๋วยเตี๋ยวไก่มะระ ฝีมือของปุยฝ้าย
" ถ้าไม่อิ่มมีเติมนะคะ ตุ๋นไก่ไว้หลายชิ้นเลย"
ปุยฝ้ายบอกกับวาโยแล้วยิ้มภูมิใจที่มีคนชมว่าเธอทำอาหารอร่อย
" ฉันอยู่กับเธอฉันต้องอ้วนมากแน่ๆเลยถ้าเธอจะทำของกินอร่อยแบบนี้"
" ก็ไม่ได้ทำให้พี่กินทุกวันซะหน่อย"
" แต่ฉันอยากกินฝีมือเธอทุกวันจังเลย"
กึก!!
คำพูดของวาโยเล่นเอาปุยฝ้าย หยุดชะงัก แล้วมองหน้าเขา อยู่พักนึง ก่อนจะก้มลงกินก๋วยเตี๋ยวต่อ อย่างทำเป็นไม่รู้สึกอะไร แต่ทว่าแก้มของเธอ ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อขึ้นมา วาโยที่มองอยู่ตลอดยิ้มออกมาอย่างชอบใจ
" เป็นอะไรทำไมแก้มแดงจัง" วาโยตั้งใจแซวปุยฝ้าย
"นะ นะ น่าจะอาการร้อนมั้งค่ะ ยืนหน้าเตานานด้วย" ปุยฝ้ายตอบออกมาตะกุกตะกัก
" ฮ่าๆๆๆ ร้อนจริงๆเลยเนอะ"วาโยแซวออกมา
" ก็ร้อนจริงๆนะสิพี่กินไปเลยค่ะ ไม่ต้องมาแซว" ปุยฝ้ายตอบวาโยแล้วก้มหน้าลงกินก๋วยเตี๋ยวต่อ เธอไม่กล้ามองสบตาเขา เพราะว่าใจของเธอนั้นเต้นรัวเขาซะแล้ว
วาโยก็มองปุยฝ้ายด้วยรอยยิ้ม เขาชอบใจที่ปุยฝ้ายรู้สึกไม่เกร็ง และละลายพฤติกรรมของเธอได้แล้ว ปุยฝ้ายดูสดใส ร่าเริง มองโลกในแง่ดี เขาอยู่ด้วยก็พลอยทำให้มีความสุขและยิ้มตามไปด้วย
" ฉันชอบที่เธอสดใสแบบนี้จัง แม่เหยี่ยวสาวของฉัน" วาโยได้แต่คิดแบบนี้อยู่ในใจ และมองปุยฝ้ายอย่างเงียบๆ ไม่อยากที่จะให้เธอต้องตกใจหรือแตกตื่นไปมากกว่านี้ หากเขารุกหนักเกินไป เพราะตอนนี้วาโยเปลี่ยนเป้าหมายแล้ว ไม่ได้อยากได้แค่ร่างกายของปุยฝ้าย เขาอยากครอบครองหัวใจของเธอด้วยเช่นกัน
- Writer
